αμαρτίες.... αβ.Ισαάκ σύρος

Ὅποιος μισεῖ τὶς ἁμαρτίες του, θὰ τὶς σταματήση καὶ ὅποιος τὶς ἐξομολογεῖται, θὰ συγχωρηθῆ. Εἶναι ἀδύνατο νὰ ἀφήση κανεὶς διαφορετικὰ τὴν συνήθεια τῆς ἁμαρτίας, ἐὰν δὲν ἀποκτήση ἔχθρα πρὸς αὐτὴν καὶ ἀδύνατο νὰ ἐπιτύχη τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν του, ἐὰν δὲν τὶς ἐξομολογηθῆ· διότι ἡ μὲν ἔχθρα τῆς ἁμαρτίας εἶναι ἔνδειξις ἀληθινῆς ταπεινώσεως, ἡ δὲ ἐξομολόγησις εἶναι ἔνδειξις κατανύξεως, ἡ ὁποία προκύπτει στὴν καρδιὰ ἀπὸ αἰσχύνη. ~ Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος 

(Λόγοι Ἀσκητικοί Λόγος ΝΕ΄. Περὶ παθῶν) Ὑπὸ Βενεδίκτου Ἱερομ. Ἁγιορείτου (2η Έκδοσις) Ἔκδ. Συνοδία Σπυρίδωνος Ἱερομονάχου Ἱερὰ Καλύβη «Ἅγιος Σπυρίδων Α΄» Νέα Σκήτη Ἅγιον Ὄρος 2018. 

ομόπνοο του.... Όσιος Εφραίμ ο Σύρος: " Υπέρ πάντα αγάπησον την σιωπήν"

Βάδιζε λαός μου, εἴσελθε εἰς τὸ ταμιεῖόν σου, ἀπόκλεισον τὴν θύραν σου, ἀποκρύβηθι μικρὸν ὅσον ὅσον, ἕως ἂν παρέλθῃ ἡ ὀργὴ Κυρίου. [ᾨΔΗ ΠΕΜΠΤΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΗΣΑΪΟΥ τοῦ ΠΡΟΦΗΤΟΥ (Κεφ. κς', 9)] ... μήπως και διανοιχθεί χάριτι ο ελικοειδή;ς προς τα άνω δρόμος (9).... 

με θ=9 αλλά και ΡΑΒΔΙΑ+ΚΩΝΙΑ = 999, όσο και ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ… το όργανο

ΠΔ και Μεσσίας (αγ.Παΐσίου)

– Γέροντα, οι Εβραίοι, ενώ διαβάζουν την Παλαιά Διαθήκη, πώς δεν πιστεύουν στον Χριστό;

– Δεν πας να το πης αυτό στους Εβραίους; Οι Εβραίοι είχαν ανέκαθεν φανατισμό. Καταλαβαίνουν, αλλά είναι ο εγωισμός που τους τυφλώνει. Αν πρόσεχαν λίγο, δεν θα παρέμενε κανένας Εβραίος.

– Αυτά που διάβαζαν, πώς τα ερμήνευαν;

– Πώς τα ερμήνευαν και πώς τα ερμηνεύουν! Τα πνευματικά νοήματα τα κάνουν υλικά.

Αυτό λ.χ. που λέει ο Προφήτης Ησαΐας, «εξανθήσει τα έρημα του Ιορδάνου», να δης πώς το ερμήνευσαν.

Για να δείξουν ότι άνθησε η έρημος, γύρισαν κάποιον ποταμό, έκαναν πεζούλια, κήπους, φύτεψαν μπανανιές, λεμονιές, πορτοκαλλιές, έφτιαξαν όλο περιβόλια, οπότε λένε «άνθησε η έρημος»!

Όλα έτσι τα ερμηνεύουν.

Ενώ οι λόγοι αυτοί του Προφήτου αναφέρονται στην αναγέννηση του κόσμου με

Νεκρός για τον κόσμο! άγιος᾿Ισαὰκ ὁ Σύρος

Ὅταν θέλουμε γενικὰ νὰ ὀνομάσουμε τὰ πάθη, τὰ ὀνομάζουμε κόσμο, ὅταν ὅμως θέλουμε να τα διαιρέσουμε καὶ νὰ ὀνομάσουμε κάθε ἕνα χωριστά, τὰ ὀνομάζουμε πάθη. Τὰ πάθη εἶναι μέρη τοῦ κόσμου καὶ ὅπου παύουν τὰ πάθη, ἐκεῖ ἔπαυσε καὶ ὁ κόσμος ἀπὸ τὴν διαδοχή του.

Τὰ δὲ πάθη εἶναι τὰ ἑξῆς· ὁ πόθος τοῦ πλούτου, δηλαδὴ τὸ νὰ συγκεντρώνη κανεὶς γήινα πράγματα ή τρυφὴ τοῦ σώματος, ἀπὸ τὴν ὁποία προέρχεται τὸ πάθος τοῦ γάμου καὶ ἑπομένως τὸ τῆς πορνείας καὶ κάθε ἄλλης ἀκαθαρσίας· ὁ πόθος τῆς τιμῆς, ἀπὸ τὴν ὁποία προκύπτει ὁ φθόνος· ἡ προτίμησις καὶ κάθε φιλαρχία· ἡ ἔπαρσις τῆς εὐπρέπειας τῆς ἐξουσίας· ὁ στολισμὸς καὶ ἡ κενοδοξία· ἡ ἀνθρώπινη δόξα, ἡ ὁποία εἶναι αἰτία τῆς μνησικακίας· ὁ φόβος τοῦ σώματος, γιὰ νὰ μὴ δυστυχήση καὶ πάσχη· καὶ τὰ λοιπά. Ὅπου παύει ἡ ἐνέργεια αὐτῶν τῶν παθῶν, ἐκεῖ πέθανε ὁ κόσμος καὶ ὅσο μερικὰ ἀπὸ αὐτὰ παραμένουν, τόσο ὁ κόσμος μένει ἔξω ἀπὸ αὐτά, ἀργώντας ἀπὸ τὴν σύστασί του, ὅπως μερικοὶ ἀπὸ τοὺς ἁγίους ὅταν

τυμβωρύχοι του θησαυρού των Γραφών… και σαμαρείτιδα

Προτείνει ο αγ.Ιωάννης χρυσόστομος να γίνουμε τυμβωρύχοι του θησαυρού των Γραφών, γιατί μέσα στους (δικούς Του) λόγους (φύσης και Γραφών) είναι κρυμμένος Ο Λόγος…. 

Θησαυρός είναι το Φως, θησαυρός το Ζων Ύδωρ … θησαυρός ο Σταυρός … θησαυρός Ο Χριστός. 

Κι όπως από το μίσος των ιουδαίων σκεπάστηκε υπό την γη ο Σταυρός με πολλά μπάζα και ρύπη και για να Τον ‘’ανακαλύψει’’ η αγ.Ελένη έβαλε ανθρώπους να σκάβουν. Έτσι κι εμείς κι αν θέλουμε τον εν λόγω θησαυρό, καλό θα ήταν να πιάσουμε το φτυάρι (1) και να αρχίσουμε να σκάβουμε εντός ημών (όπου η βασιλεία). 

Αυτό είναι και η προϋπόθεση για την ανάδειξή Του στην ζωή μας (όπως μας γνωρίζει ο άγιος στο Πως γίνεται μέσα στην καρδιά μας η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου) … για θείο φωτισμό, ξεδίψασμα που υπόσχεται Ο Κύριος … ου μη διψήσει εις τον αιώνα [κατά το ευαγγέλιο της σαμαρείτιδος (2)] … κοινωνία Πνεύματος Αγίου, αφού …  ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. 38 ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. 39 τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν·  (Ιωαν.ζ’) 

Κι αν κάποιος ‘’επαναπαυτεί’’ στην πρόσκαιρη κτήση μιας σπιθαμής γης που τάχα

Άνθρωπος. Θεοπτία στον νόμο και στην χάρι…

Τρεις είναι οι καταστάσεις ‘’φωτισμού’’… του ΑΔΑΜ (ως ανθρώπου και ανθρωπότητος) … κάπως αποδιδόμενες στο διπλανό σχήμα... 

Μία άμεση μέσα στην δόξα Του, ως μέθεξη Αυτού, μια δεύτερη πάλι άμεση αλλά απέναντι και η τελευταία έμμεση (δια σημείων) και κατέναντι… 

Η δε κλίμαξ η ανάγουσα από το σκότος στο Φως, ευθεία βατή. Ένα Ι, Ο Ιησούς… ανάλογη ‘’θέα’’ με την σχέση μας με τον ήλιο, ιστάμενοι στο προσήλιο (απέναντι) ή ανήλιο (κατέναντι) ή ευκτέο… ἐν τῷ ἡλίῳ ἔθετο τὸ σκήνωμα αὐτοῦ (ψαλμ.ιη’) με οδηγό και συνοδοιπόρο και θεραπευτή ψυχών και σωμάτων, σε όλη την διαδρομή, Κύριο  ημών Ιησού Χριστό, Υιό Θεού Θεό… 

Τα δύο άκρα, είναι η πραγματική όαση μέσα στην έρημο (ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ = 999) και το είδωλο αυτής, ο αληθοφανής ομοιάζον αντικατοπτρισμός της (ΙΑΠΕΤΟΣ = 666) με Μεσσία και Δρόμο και ΦΩΣ ευθές (αντί πλάνου και εκ διαχύσεως) Τον ΙΗΣΟΥΣ = 888, που καταργεί τα είδωλα, υπόσχεται και εκπληρώνει (με απόδειξη τους μυριάδες αγίους) …ο διψών ερχέσθω και πινέτω…. Δύο άκρα, που προσεγγίζονται με δύο ‘’τάσεις’’ που επιδρούν στην καρδία (και νου). Την κεντρομόλο Ι ή την φυγόκεντρο πάλι Ι (ι’ τάγμα δαιμόνων). Την μεν προς Ζωήν την δε προς απώλεια. Την μεν προς θεοπτία πραγματική την

σταυρός...

Ο διά­βο­λος δεν φο­βά­ται το σταυ­ρό αυτό καθ΄αυτό, όταν γί­νε­ται από τα χέ­ρια εκεί­νου, που δεν έχει ορ­γα­νι­κή σχέ­ση με το Χρι­στό.

Όταν όμως ο άν­θρω­πος έχει σχέ­ση με το Χρι­στό και πι­στεύ­ει αυτό που κά­νει, τότε το σχή­μα αυτό αξιο­ποιεί­ται και ο σα­τα­νάς φρίτ­τει και φεύ­γει.

Ο σταυ­ρός λοι­πόν εί­ναι ένα πνευ­μα­τι­κό όπλο, που μόνο όταν αξιο­ποι­η­θεί, απο­τε­λεί όπλο απο­τε­λε­σμα­τι­κό κατά του δια­βό­λου.

Δυ­στυ­χώς, οι πε­ρισ­σό­τε­ροι άν­θρω­ποι, δεν γνω­ρί­ζουν τη δύ­να­μη του σταυ­ρού, γι΄αυτό κά­νουν ένα σταυ­ρό, που μόνο σταυ­ρός δεν εί­ναι.

Κι­νούν τα χέ­ρια τους, λες και ανα­κα­τεύ­ουν τον αέρα ή σαν να δέρ­νουν τον αέρα.

Κά­νουν ένα σταυ­ρό ανά­πο­δο, ένα σύμ­πλεγ­μα, ένα ορ­νι­θο­σκά­λι­σμα!

Εί­ναι με­γά­λη βλα­σφη­μία αυτό το πράγ­μα!

Από τους 1000 που κά­νουν το σταυ­ρό τους στην Εκ­κλη­σία, μόνο οι 2 τον κά­νουν σω­στά.

Όπως σε ένα έγ­γρα­φο, όταν δεν απο­τυ­πώ­νε­ται σω­στά η σφρα­γί­δα, το έγ­γρα­φο δεν έχει ισχύ, έτσι και ο σταυ­ρός που κά­νου­με λά­θος, δεν εί­ναι σταυ­ρός.

Πρέ­πει να γί­νε­ται σω­στά!

Μέ­τω­πο, κοι­λία και στις 2 ωμο­πλά­τες.

Ο σταυ­ρός που κά­νου­με, συμ­βο­λί­ζει και την δική μας σταύ­ρω­ση, τη σταύ­ρω­ση των πα­θών και του θε­λή­μα­τός μας. Οι άν­θρω­ποι, έχον­τας άγνοια επί του θέ­μα­τος, κά­νουν έναν τυ­πι­κό σταυ­ρό..

Δημήτριος Παναγόπουλος ο ιεροκήρυκας +

Αγία Γραφή (Όσιος Δανιήλ ο Κατουνακιώτης)

Η Αγία γραφή δεν είναι όπως τα κοσμικά αναγνώσματα. Κάθε φορά που τη διαβάζεις, κάτι παραπάνω θα σου δώσει. Είναι απαραίτητη η καθημερινή μελέτη του λόγου του Θεού. Αλλιώς, ξεχνιόμαστε και ο διάβολος μας βρίσκει ανοχυρωτους για να περάσει αμαρτωλούς λογισμούς. Η μελέτη είναι προσευχή. Για αυτό όταν δεν προσεύχεσαι , να μελετάς και όταν δεν μελετάς ,να προσεύχεσαι, ώστε αδιαλείπτως να είναι νους σου ενωμένος με τον Θεό. 

"Οι περισσότεροι πιστοί στον κόσμο βάζουν την Αγία γραφή στο προσευχητάρι και δεν τη διαβάζουν" 

" Αυτό είναι ολέθριο σφάλμα. Τί λόγο θα δώσουν οι βαπτισμένοι στον Κύριο όταν δεν διάβασαν ούτε μια φορά τον λόγο Του; Είναι θανάσιμη αμέλεια και απαξίωση του Χριστού από ανθρώπους που θέλουν να λέγονται χριστιανοί. Έναν τέτοιο θησαυρό που μας έδωσε ο Κύριος πρέπει να τον έχουμε συνεχώς στο προσκεφάλι μας. 

Μέσα στη Γραφή είναι η λύση όλων των προβλημάτων μας και εμείς σαν τυφλοί την ψάχνουμε αλλού, γιατί δεν έχουμε βάλει την Αγία Γραφή στην καθημερινότητά μας. Όσα περισσότερα " Κύριε ελέησον" λέμε, τόσο περισσότερο αυξάνουμε τον πνευματικό μας θησαυρό στον ουρανό, έτσι και όσες περισσότερες φορές διαβάσουμε το Ευαγγέλιο βγαίνουμε κερδισμένοι. Η καθημερινή προσευχή

ξένοι του κόσμου ξένοι του ξίφους του εχθρού….

Ξένον τόκον ἰδόντες, ξενωθῶμεν του κόσμου, τὸν νοῦν εἰς οὐρανὸν μεταθέντες*, διὰ τοῦτο γὰρ ὁ ὑψηλὸς Θεὸς ἐπὶ γῆς ἐφάνη ταπεινὸς ἄνθρωπος, βουλόμενος ἑλκύσαι πρὸς τὸ ὕψος τους Αὐτῷ βοῶντας· Ἀλληλούϊα. 

αμήν… (δια μετανοίας, αγνότητος ταπεινοφροσύνης) μη δίνοντας δικαιώματα (υψούμενοι χάριτι με νου και χου, διαλύοντας τον χνου της καρδίας και θολούρα παθών) … μη ακουμπώντας μας… ύψωση, αποξένωση και απομάκρυνση από την αίγυπτο… το κοσμικό φρόνημα, τα είδωλα, αμήν μη εργαζόμενοι ταις ηδοναίς της αιγυπτίας… (ως ανάβαση την πρώτη κιόλας βαθμίδα, της Μ.Εβδομάδος με στόχο την ανάσταση) 

Μπορεί ο φαραώ με πανόπλους ιππείς και άρματα να κυνηγά τον ισραήλ (νους ορώμενος τω Θεώ) αλλά η ράβδος (προτύπωση Του Σταυρού) σώζει (διαχρονικά) τους ‘’αόπλους’’ περάτηδες της ερυθράς… 

Είναι όλη η Αγία Γραφή ξίφος και τα μέρη αυτής, ιδίως το ψαλτήρι, βέλος, μάχαιρα, σπαθί και πυρηνική* βόμβα κατά του εχθρού…     

σχετικά… ο γέροντας ΙΩΆΝΝΗΣ της ΟΠΤΙΝΑΣ μιλάει για τα οφέλη των Ψαλμών. 

Ο Σεργκέι Αλεξάντροβιτς με τη σύζυγό του Έλενα Αλεξανδρόβνα ήρθαν στον γέροντα της Οπτίνας πατέρα Ιωάννη (Σάλωφ).

Ο γέροντας με τη συνήθη χαρά μας υποδέχτηκε με τη σύζυγό μου.

- "Πάρτε το σκαμνί", είπε, αγκάλιαζαντας με.

τα ξίφη του κόσμου και Το Ξίφος της Ορθοδοξίας….

Είναι μέσα στην παχυλή μας φύση συνήθεια, μετά την σαρακοστή και μεγάλη εβδομάδα να ‘’ξεχνάμε’’ ότι το στάδιο των αρετών δεν είναι χρονικά περιορισμένο αλλά έργο ζωής για το ‘’πέρασμα’’ … και καλά που υπάρχει η καθημερινότητα του (αοράτου) πολέμου, παρά την φαινόμενη ειρήνη, που μας συνεφέρνει αμήν στα συγκαλά μας… 

Το στάδιον των αρετών ηνέωκται, οι βουλόμενοι αθλήσαι εισέλθετε, αναζωσάμενοι τον καλόν της νηστείας αγώνα. Οι γαρ νομίμως αθλούντες, δικαίως στεφανούνται. Και αναλαβόντες την πανοπλίαν του Σταυρού, τον εχθρόν αντιμαχησόμεθα, ως τείχος άρρηκτον κατέχοντες την Πίστιν, και ως θώρακα την προσευχήν, και περικεφαλαίαν την ελεημοσύνην. Αντί μαχαίρας την νηστείαν, ήτις εκτέμνει από καρδίας πάσαν κακίαν. Ο ποιών ταύτα, τον αληθινόν κομίζεται στέφανον, παρά του Παμβασιλέως Χριστού, εν τη ημέρα της Κρίσεως. 

Έχει ο κόσμος, έχει η γη, έχουν οι σαρκικοί μαζί με τις αόρατες δαιμονικές δυνάμεις…  τα όπλα τους (ας τα πούμε ξίφη του κόσμου, ξίφη αμαρτιών και ανομιών που χειρίζεται προς απώλεια, ο αντίχριστος...), έχει και ο ουρανός το δικό του ορθόδοξο Ξίφος… που το δωρίζει σε όποιον θέλει να αγωνιστεί θεάρεστα… [και αν δεν έχει λάβει επί ματαίω την ψυχήν αυτού… τότε την παραπάνω σαρακοστή αγωνίζεται (ας πούμε φανερά στο στάδιο) και όλον τον χρόνο ''προπονείται'' (μυστικά) για αυτό το σημειολογικό (των 40) και της ανάβασης της επταδικής κλίμακας της Μ.Εβδομάδος σαν πέρασμα από την γη στον ουρανό... δια Του Μεσσία, Της Μεσσίτριας Θεοτόκου και όλους τους αγίους (που... θέλω ἵνα ὅπου εἰμὶ ἐγὼ κἀκεῖνοι ὦσι μετ' ἐμοῦ, ἵνα θεωρῶσι τὴν δόξαν τὴν ἐμὴν (Ιωαν.ιζ'24), με μέσον τον Σταυρό].

Ο Ἅγιος Ἰγνάτιος Brianchaninov στο… Τὰ ὅπλα τοῦ Χριστιανοῦ στὸν πνευματικό ἀγώνα μας γνωρίζει : …Ὅπως στεκόταν στὸν παράδεισο (Γέν. γ’24), ἔτσι στέκεται καὶ τώρα ἀπειλητικὸς ἀπέναντι στὸν ἄνθρωπο ὁ θανάσιμος ἐχθρός του, τὸ πεσμένο «Χερουβείμ», μὲ τὸ περιστρεφόμενο πύρινο ξίφος. Ἀδιάκοπα καὶ ἀδιάλλακτα πολεμάει τὸ πλάσμα τοῦ Θεοῦ, προσπαθώντας νὰ τὸ παρασύρει στὴν παράβαση τῶν ἐντολῶν Του καὶ σὲ ὄλεθρο μεγαλύτερο ἀπὸ ἐκεῖνον τῶν προπατόρων μας.

περιεχόμενα 13β

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 13β

Εισαγωγή    

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ     

διορατικό χάρισμα (Γερόντισσα Γαλακτία)

περί των οχτώ λογισμών της κακίας Άγ. Κασσιανός ο Ρωμαίος

1. για την εγκράτεια της κοιλίας           

2. περί του πνεύματος της πορνείας και της σαρκικής επιθυμίας

3. περί της φιλαργυρίας   

4. περί οργής           

5. περί της λύπης   

6. περί ακηδίας       

7. περί κενοδοξίας 

8. περί υπερηφανείας        

συγχώρηση και κατάκριση … 

η ζωή μας μέσα στην μεγ.εβδομάδα και η μεγ.εβδομάδα μέσα στην ζωή μας…

είναι δύο διαστάσεις, ανάλογες του… διαστάσεις του ανθρώπου του εμπεριεχομένου και του περιέχοντος…. 

Μία εξωστρεφής ‘’ζωή’’ [όπως η ΕΥΑ εξήλθε εκ της πλευράς του πρώτου ΑΔΑΜ (Γεν.γ’20)] όπου εμπεριεχόμαστε στον κόσμο ως απειροελάχιστες κουκίδες, εξωστρεφής, εξοστρακιστική, φυγόκεντρος (6), που ακολουθεί τις συμβουλές και εντολές του αντίποδα και αυτοειδώλου Ι (ι’ τάγματος δαιμόνων) που πασχίζει για τον ψυχοφθόρο μετεωρισμό μας… και μία εσωστρεφής, κεντρομόλος (που ακολουθεί εντολές και συμβουλές του Ι, Ιησού). Προς τα έξω ο φαρισσαϊσμός και το φαίνεσθαι και προς τα μέσα το είναι και οι προσκυνούντες εν πνεύματι και αληθεία, όπως τέτοιους αληθινούς θέλει ο καλός Θεός... (Ιωαν.δ'24).

Και… όπως εκ-τυπώθηκε ιστορικά (στις Γραφές) η έξω δημιουργία, με ανάλογη διαδικασία ο άνθρωπος πρέπει να ακολουθήσει τον δρόμο (και κόμβους κατά τάξη), για την βιωματική εν-τύπωση της έσω δημιουργίας. Εκ της Πλευράς του δευτέρου ΑΔΑΜ (Χριστού) αναβλύζουν οι κρουνοί γνώσεως και αφέσεως που χαρίζουν ΖΩΗ. 

Στον δρόμο από την γη στον ουρανό, από την διανοητική πίστη στην καρδιά, είτε σαν ύψος  είτε σαν βάθος, πρέπει να πιάσουμε το ‘’φτυάρι’’ να αρχίσουμε να ξεμπαζώνουμε λάσπες και ρύπη για να φανεί ο θησαυρός… (Πως γίνεται μέσα στην καρδιά μας η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου). Αμήν να βάλουμε αρχή ανεύρεσης του θησαυρού των ιστορικών νοημάτων των