Επαναλαμβάνει ως επωδό τα λόγια του μηδενιστή Αλμπέρτ
Καμύ: «Είχα δίκιο, έχω οπωσδήποτε δίκιο, θα έχω πάντα δίκιο», και ορθώνει μόνος
του ανυπέρβλητο φράγμα στην άβυσσο του Θείου ελέους. Ο ορθολογισμός είναι
συμπυκνωμένη υπερηφάνεια, αλαζονεία, αυτοδικαίωση, αυτάρκεια και αυτονομία.
Γι’ αυτό και αλλοτριώνει τον άνθρωπο, τον απομονώνει
και τον απομακρύνει από το Θεό και από τους συνανθρώπούς του. Ο ορθολογιστής
καθίσταται έτσι στοιχείο διαλυτικό της φιλίας, του γάμου, της οικογένειας, του
κοινοβίου και της κοινωνίας.
Τελικά ο ορθολογιστής, παρά τη λαμπρότητα των
επιτευγμάτων του, καταλήγει να είναι ο κουρασμένος, ο κενός, ο ανικανοποίητος,
ο απογοητευμένος σύγχρονος άνθρωπος. Αυτός που βιώνει καθημερινά το δράμα της
υπαρξιακής αγωνίας του, της ανασφάλειάς του και του αδιεξόδου, στο οποίο τον
παγιδεύει η λογική του και η αυτοπεποίθηση του στις οποίες τόσο στηρίχτηκε.
Θα πρέπει λοιπόν να βγούμε από τα όρια της πεπερασμένης ανθρώπινης λογικής και να μπούμε στην απεραντοσύνη, στον πλούτο και την ευλογία της λογικής του Θεού.
" Οι συνέπειες του ορθολογισμού στη ζωή μας. Αρχιμ. Αθανασίου Αναστασίου, Καθηγουμένου Της Ι. Μ. Μεγάλου Μετεώρου
---
το θέμα είναι… υπάρχει δυνατότητα ο άνθρωπος να περάσει από την ‘’τετράγωνη’’ λογική στην σφαιρική;
…από την αποκομμένη και εξοστρακισμένη στα άκρα της δημιουργίας στον Δημιουργό;
Είναι αυτή η εξωστρεφής ‘’λογική’’ του ‘’ορθολογιστή’’ που συναντάται στην υλική φύση και ‘’πλέει’’ ανάμεσα στα ακραία τέσσερα στοιχεία της φύσης. (ΠΥΡ-ΑΗΡ-ΓΗ-ΥΔΩΡ , ό,τι βλέπουμε και αισθανόμαστε και μετράμε… και τέλος). Αυτά όμως είναι που κρατούν αιχμάλωτο** το νήπιο βασιλόπαιδο που προς στιγμήν, μόνο κατ’όνομα άρχει.
Κι αν θέλει να περάσει στην ενωμένη στο κέντρο και πεμπτουσία (σταυρό) λογική (Του Λόγου) που συνέχει τα πάντα, και βρει το ίχνος της άλλης λογικής, της ξένης του κόσμου τούτου, μόνο τότε μπορεί να ακολουθήσει την ανοδική πορεία (σε πράξη και θεωρία, με ακινησία στους πόδες Του Κυρίου σαν την Μαρία, και φιλάνθρωπη διακονία, σαν την Μάρθα) και φτάσει στην πηγή αυτής και Λόγο…
.jpg)
…τα ‘’γνωστά’’ 5 και 9…. που είναι η αρχική μετάβαση εντός ημών***, σαν πρώτη νίκη κατά της φυγοκέντρου και εξοστρακισμού των λογισμών μας, ανάκληση των εν αιχμαλωσία λογισμών σαν μετάνοια και από εκεί ανάβαση (9) ελικοειδής προς τα άνω και Κορυφή, όπου Ο Α+Ω Λόγος και Τριαδικός Θεός….
Να ‘’ευρεθεί’’ και φιλοξενηθεί Ο Κύριος στην κεφαλή, μεταξύ οράσεως και διοράσεως, ακοής και διακοής και με βάση την ‘’άσκηση’’ νηπίων, Ο Κύριος να κατέβει και κατεβάσει και τον νου, στην καρδιά…
…ένα φαινομενικό χάσμα (σαν συνεννόηση μεταξύ ορθολογιστών και ορθοδόξων) που όμως ο κύκλος σχετίζεται (ενώ φαίνονται άσχετα μεταξύ τους) και ενώνεται με το τετράγωνο, όταν το δεύτερο (χωροχρονική φύση) χωρέσει Τον Κύκλο… Σαν σήμερα, 25η Μαρτίου, τετραγωνίστηκε ο κύκλος...
δεν είναι θέμα απολογητικής αληθείας που θέλει να πείσει με το ζόρι να περάσει ο άνθρωπος από την μία λογική στην άλλη, αλλά μια καλή αφορμή να βρεθεί εκείνη η απαραίτητη ‘’καλή διάθεση’’ (για τα θεία), ώστε να ανοίξει από μέσα η πόρτα, αφού εμείς κρατάμε το κλειδί, στον Άλλον και Φως…
απολογητική και πίστις (π.Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)
από τον αγ.Πορφύριο… (και… πίστη, δυσπιστία και πνευματικός κόσμος…
) το σχετικό… "Σ’ αυτούς που
δυσπιστούν, αμφιβάλλουν και αμφισβητούν και τα σκέφτονται μόνο με τη λογική και
δεν είναι ανοιχτοί στον Θεό, ο Θεός δεν εμφανίζεται.
Σε κλειδωμένες ψυχές ο Θεός δεν εισέρχεται, δεν
εκβιάζει, δεν παραβιάζει. Αντίθετα, σε αυτούς που έχουν πίστη απλή, ο Θεός
εμφανίζεται και χαρίζει το άκτιστον φως Του. Το δίδει πλούσια και στην εδώ ζωή
και πολύ περισσότερο στην άλλη.
Η καρδιά σας να είναι απλή κι αγαθή. Δεν υπάρχει ανώτερο πράγμα απ’ αυτό που λέγεται μετάνοια και εξομολόγηση. Αυτό το μυστήριο είναι η προσφορά της αγάπης του Θεού στον άνθρωπο.
… αμήν εντοπίζοντας τα υπαρξιακά προβλήματα (και μη απωθώντας αυτές τις καίριες βαθύτερες από την καθημερινότητα ερωτήσεις) που χρήζουν απαντήσεων και προσφερθεί η πραγματική (κι όχι απλά φιλολογική, για νάχαμε να λέγαμε… ή φιλοσοφική) λύση… (Υπαρξιακά προβλήματα και η λύση…
ενεργοποιώντας τον όλο (σταυροειδή) μεταβολισμό…. κι όχι μόνο τα του σώματος… μεταβολισμός (7), όχι μόνο υπάρχοντας βιολογικά αλλά αμήν και ζώντες από τώρα, πνευματικά.
Να μπούμε στην διαδικασία από την φυσική μας γεωμετρία να δούμε όλα αυτά ως ίχνη επί γης, της γεωμετρίας του Θεού και αναχθεί ο νους από τα δημιουργήματα στον Δημιουργό [σαν υγιής ευθεία κίνηση νοός (13)] , μη μένοντες στις αποκομμένες σκιές Του, αφού τα πάντα, φέρουν την σφραγίδα και την ‘’φωνή’’ Του…
Οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δὲ χειρῶν αὐτοῦ
ἀναγγέλλει τὸ στερέωμα. ἡμέρα τῇ ἡμέρᾳ ἐρεύγεται ῥῆμα, καὶ νὺξ νυκτὶ ἀναγγέλλει
γνῶσιν. οὐκ εἰσὶ λαλιαὶ οὐδὲ λόγοι, ὧν οὐχὶ ἀκούονται αἱ φωναὶ αὐτῶν· (ψαλμ.ιη’) … ‘’ίσως’’
αποδεικνύοντας στον (άθεο) ορθολογιστή ότι, το πρόβλημα έγκειται στην ακοή ‘’μας’’
και την ασθενή έως απόλυτα ακινητούσα ευθεία κίνηση του νου… μακάρι ο καλός
Θεός να μας βοηθήσει στην αποκύλιση αυτού του βαρέος λίθου που μας πλακώνει...
και δια σταυρού αναστήσει... από την μία διάσταση (αυτοδικαίωσης και κενής
δόξας που ζητά ο ορθολογιστής σε επίπεδο φαντασίας) στην ασύλληπτη, ορθή και αληθινή δόξα Θεού!!
με μια
παρατήρηση… πως η αυτοδικαίωση δεν έχει να κάνει ΜΟΝΟ με αθέους, αλλά δυστυχώς ισχύει
και σε πολλούς ‘’ενθέους’’… κοινός ο πηλός, κοινή και η ασθένειά του… με παραίνεση
την κατανόηση του ομοιοπαθούς συνανθρώπου… ο
πηλός τον πηλόν αγ.Ιωσήφ του Ησυχαστή.
---
* για να ομολογήσει κάποιος τις αμαρτίες του, πρέπει να τις αισθανθεί. Κι αν δεν έλθει το Πνεύμα το Άγιο να του τις γνωρίσει, ο άνθρωπος ''φαντάζεται'' ότι όλα είναι καλώς καμωμένα... οπότε, γιατί να ζητήσει συγγνώμη. Η μία λογική, η εξωστρεφής (η του κόσμου τούτου) σαν τον αδάμ, μεταφέρει εγωιστικά την ευθύνη στον άλλον, στην εύα που τον παρέσυρε, στον όφι που την εξαπάτησε... ενώ η ''λογική'' του Θεού παροτρύνει τον άνθρωπο σε λεβεντιά που αναλαμβάνει με ταπεινότητα την ευθύνη επάνω του... τι φταίει ο όφις; ας πούμε πως την δουλειά του κάνει. Τι φταίει το αδύναμο σώμα, ... η ξερή μου η κεφαλή φταίει... με δύο τανύσματα... ένα να τον απομακρύνει από τον Θεό και τον συνάνθρωπο και το άλλο να τον προσεγγίζει... Κύριε ελέησον!!
** Δ´\ΛΕΓΩ δέ, ἐφ' ὅσον χρόνον ὁ κληρονόμος νήπιός ἐστιν, οὐδὲν διαφέρει δούλου, κύριος πάντων ὤν, 2 ἀλλὰ ὑπὸ ἐπιτρόπους ἐστὶ καὶ οἰκονόμους ἄχρι τῆς προθεσμίας τοῦ πατρός. 3 οὕτω καὶ ἡμεῖς, ὅτε ἦμεν νήπιοι, ὑπὸ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου ἦμεν δεδουλωμένοι· (Γαλ.δ’)
*** αυτό που ο μέγας Βασίλειος αναφέρει... όταν ο νους δεν σκορπίζεται στα εξωτερικά πράγματα, ούτε διαχέεται στο κόσμο από τίς αισθήσεις, γυρίζει στον εαυτό του και μέσα από τον εαυτό του ανεβαίνει στην έννοια του Θεού· … άρθρα για τον μετεωρισμό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου