Στο κατά Λουκά ις’ ευαγγέλιο (19 – 31) συνομιλούν δύο πλούσιοι… ο πατριάρχης Αβραάμ και ο (ανώνυμος) πλούσιος της παραβολής (ο άρχοντας του πτωχού Λαζάρου…).
Και, μη αναφερόμενο
το όνομα του πλουσίου, σηματοδοτεί και το ότι δεν γράφτηκε στο βιβλίο της Ζωής.
Δεν είναι ο πλούτος αυτός
καθαυτός που καθορίζει την αιώνια κατάσταση του ανθρώπου, αφού κι ο Αβραάμ ήταν
πολύ πλούσιος.
Καμμιά απολύτως κατάσταση επί γης δεν καθορίζει το τέλος, κανένα δώρο, αλλά η χρήση του. Δοσμένα με διάκριση από τον καλό Θεό για να γίνουν αφορμή και αφετηρία σωτηρίας, όπως με διάκριση ο καθένας θα χειριστεί τα γενικά και τα ειδικά δώρα του Θεού.
Στο πολύ καλό άρθρο πλούτος φτώχεια και αιώνια ζωή μπορεί κάποιος να δει ότι… Ὁ πλοῦτος, σὲ ὑλικὰ κυρίως ἀγαθά, εἶναι ἕνα εἴδωλο, ἕνας ψεύτικος θεός, μὲ πολλοὺς προσκυνητές. Ὄχι μόνο πλουσίους, ἀλλὰ καὶ φτωχούς. Διότι, τὸ οὐσιαστικὸ













.jpg)








