σταυρός...

Ο διά­βο­λος δεν φο­βά­ται το σταυ­ρό αυτό καθ΄αυτό, όταν γί­νε­ται από τα χέ­ρια εκεί­νου, που δεν έχει ορ­γα­νι­κή σχέ­ση με το Χρι­στό.

Όταν όμως ο άν­θρω­πος έχει σχέ­ση με το Χρι­στό και πι­στεύ­ει αυτό που κά­νει, τότε το σχή­μα αυτό αξιο­ποιεί­ται και ο σα­τα­νάς φρίτ­τει και φεύ­γει.

Ο σταυ­ρός λοι­πόν εί­ναι ένα πνευ­μα­τι­κό όπλο, που μόνο όταν αξιο­ποι­η­θεί, απο­τε­λεί όπλο απο­τε­λε­σμα­τι­κό κατά του δια­βό­λου.

Δυ­στυ­χώς, οι πε­ρισ­σό­τε­ροι άν­θρω­ποι, δεν γνω­ρί­ζουν τη δύ­να­μη του σταυ­ρού, γι΄αυτό κά­νουν ένα σταυ­ρό, που μόνο σταυ­ρός δεν εί­ναι.

Κι­νούν τα χέ­ρια τους, λες και ανα­κα­τεύ­ουν τον αέρα ή σαν να δέρ­νουν τον αέρα.

Κά­νουν ένα σταυ­ρό ανά­πο­δο, ένα σύμ­πλεγ­μα, ένα ορ­νι­θο­σκά­λι­σμα!

Εί­ναι με­γά­λη βλα­σφη­μία αυτό το πράγ­μα!

Από τους 1000 που κά­νουν το σταυ­ρό τους στην Εκ­κλη­σία, μόνο οι 2 τον κά­νουν σω­στά.

Όπως σε ένα έγ­γρα­φο, όταν δεν απο­τυ­πώ­νε­ται σω­στά η σφρα­γί­δα, το έγ­γρα­φο δεν έχει ισχύ, έτσι και ο σταυ­ρός που κά­νου­με λά­θος, δεν εί­ναι σταυ­ρός.

Πρέ­πει να γί­νε­ται σω­στά!

Μέ­τω­πο, κοι­λία και στις 2 ωμο­πλά­τες.

Ο σταυ­ρός που κά­νου­με, συμ­βο­λί­ζει και την δική μας σταύ­ρω­ση, τη σταύ­ρω­ση των πα­θών και του θε­λή­μα­τός μας. Οι άν­θρω­ποι, έχον­τας άγνοια επί του θέ­μα­τος, κά­νουν έναν τυ­πι­κό σταυ­ρό..

Δημήτριος Παναγόπουλος ο ιεροκήρυκας +

Αγία Γραφή (Όσιος Δανιήλ ο Κατουνακιώτης)

Η Αγία γραφή δεν είναι όπως τα κοσμικά αναγνώσματα. Κάθε φορά που τη διαβάζεις, κάτι παραπάνω θα σου δώσει. Είναι απαραίτητη η καθημερινή μελέτη του λόγου του Θεού. Αλλιώς, ξεχνιόμαστε και ο διάβολος μας βρίσκει ανοχυρωτους για να περάσει αμαρτωλούς λογισμούς. Η μελέτη είναι προσευχή. Για αυτό όταν δεν προσεύχεσαι , να μελετάς και όταν δεν μελετάς ,να προσεύχεσαι, ώστε αδιαλείπτως να είναι νους σου ενωμένος με τον Θεό. 

"Οι περισσότεροι πιστοί στον κόσμο βάζουν την Αγία γραφή στο προσευχητάρι και δεν τη διαβάζουν" 

" Αυτό είναι ολέθριο σφάλμα. Τί λόγο θα δώσουν οι βαπτισμένοι στον Κύριο όταν δεν διάβασαν ούτε μια φορά τον λόγο Του; Είναι θανάσιμη αμέλεια και απαξίωση του Χριστού από ανθρώπους που θέλουν να λέγονται χριστιανοί. Έναν τέτοιο θησαυρό που μας έδωσε ο Κύριος πρέπει να τον έχουμε συνεχώς στο προσκεφάλι μας. 

Μέσα στη Γραφή είναι η λύση όλων των προβλημάτων μας και εμείς σαν τυφλοί την ψάχνουμε αλλού, γιατί δεν έχουμε βάλει την Αγία Γραφή στην καθημερινότητά μας. Όσα περισσότερα " Κύριε ελέησον" λέμε, τόσο περισσότερο αυξάνουμε τον πνευματικό μας θησαυρό στον ουρανό, έτσι και όσες περισσότερες φορές διαβάσουμε το Ευαγγέλιο βγαίνουμε κερδισμένοι. Η καθημερινή προσευχή

ξένοι του κόσμου ξένοι του ξίφους του εχθρού….

Ξένον τόκον ἰδόντες, ξενωθῶμεν του κόσμου, τὸν νοῦν εἰς οὐρανὸν μεταθέντες*, διὰ τοῦτο γὰρ ὁ ὑψηλὸς Θεὸς ἐπὶ γῆς ἐφάνη ταπεινὸς ἄνθρωπος, βουλόμενος ἑλκύσαι πρὸς τὸ ὕψος τους Αὐτῷ βοῶντας· Ἀλληλούϊα. 

αμήν… (δια μετανοίας, αγνότητος ταπεινοφροσύνης) μη δίνοντας δικαιώματα (υψούμενοι χάριτι με νου και χου, διαλύοντας τον χνου της καρδίας και θολούρα παθών) … μη ακουμπώντας μας… ύψωση, αποξένωση και απομάκρυνση από την αίγυπτο… το κοσμικό φρόνημα, τα είδωλα, αμήν μη εργαζόμενοι ταις ηδοναίς της αιγυπτίας… (ως ανάβαση την πρώτη κιόλας βαθμίδα, της Μ.Εβδομάδος με στόχο την ανάσταση) 

Μπορεί ο φαραώ με πανόπλους ιππείς και άρματα να κυνηγά τον ισραήλ (νους ορώμενος τω Θεώ) αλλά η ράβδος (προτύπωση Του Σταυρού) σώζει (διαχρονικά) τους ‘’αόπλους’’ περάτηδες της ερυθράς… 

Είναι όλη η Αγία Γραφή ξίφος και τα μέρη αυτής, ιδίως το ψαλτήρι, βέλος, μάχαιρα, σπαθί και πυρηνική* βόμβα κατά του εχθρού…     

σχετικά… ο γέροντας ΙΩΆΝΝΗΣ της ΟΠΤΙΝΑΣ μιλάει για τα οφέλη των Ψαλμών. 

Ο Σεργκέι Αλεξάντροβιτς με τη σύζυγό του Έλενα Αλεξανδρόβνα ήρθαν στον γέροντα της Οπτίνας πατέρα Ιωάννη (Σάλωφ).

Ο γέροντας με τη συνήθη χαρά μας υποδέχτηκε με τη σύζυγό μου.

- "Πάρτε το σκαμνί", είπε, αγκάλιαζαντας με.

τα ξίφη του κόσμου και Το Ξίφος της Ορθοδοξίας….

Είναι μέσα στην παχυλή μας φύση συνήθεια, μετά την σαρακοστή και μεγάλη εβδομάδα να ‘’ξεχνάμε’’ ότι το στάδιο των αρετών δεν είναι χρονικά περιορισμένο αλλά έργο ζωής για το ‘’πέρασμα’’ … και καλά που υπάρχει η καθημερινότητα του (αοράτου) πολέμου, παρά την φαινόμενη ειρήνη, που μας συνεφέρνει αμήν στα συγκαλά μας… 

Το στάδιον των αρετών ηνέωκται, οι βουλόμενοι αθλήσαι εισέλθετε, αναζωσάμενοι τον καλόν της νηστείας αγώνα. Οι γαρ νομίμως αθλούντες, δικαίως στεφανούνται. Και αναλαβόντες την πανοπλίαν του Σταυρού, τον εχθρόν αντιμαχησόμεθα, ως τείχος άρρηκτον κατέχοντες την Πίστιν, και ως θώρακα την προσευχήν, και περικεφαλαίαν την ελεημοσύνην. Αντί μαχαίρας την νηστείαν, ήτις εκτέμνει από καρδίας πάσαν κακίαν. Ο ποιών ταύτα, τον αληθινόν κομίζεται στέφανον, παρά του Παμβασιλέως Χριστού, εν τη ημέρα της Κρίσεως. 

Έχει ο κόσμος, έχει η γη, έχουν οι σαρκικοί μαζί με τις αόρατες δαιμονικές δυνάμεις…  τα όπλα τους (ας τα πούμε ξίφη του κόσμου, ξίφη αμαρτιών και ανομιών που χειρίζεται προς απώλεια, ο αντίχριστος...), έχει και ο ουρανός το δικό του ορθόδοξο Ξίφος… που το δωρίζει σε όποιον θέλει να αγωνιστεί θεάρεστα… [και αν δεν έχει λάβει επί ματαίω την ψυχήν αυτού… τότε την παραπάνω σαρακοστή αγωνίζεται (ας πούμε φανερά στο στάδιο) και όλον τον χρόνο ''προπονείται'' (μυστικά) για αυτό το σημειολογικό (των 40) και της ανάβασης της επταδικής κλίμακας της Μ.Εβδομάδος σαν πέρασμα από την γη στον ουρανό... δια Του Μεσσία, Της Μεσσίτριας Θεοτόκου και όλους τους αγίους (που... θέλω ἵνα ὅπου εἰμὶ ἐγὼ κἀκεῖνοι ὦσι μετ' ἐμοῦ, ἵνα θεωρῶσι τὴν δόξαν τὴν ἐμὴν (Ιωαν.ιζ'24), με μέσον τον Σταυρό].

Ο Ἅγιος Ἰγνάτιος Brianchaninov στο… Τὰ ὅπλα τοῦ Χριστιανοῦ στὸν πνευματικό ἀγώνα μας γνωρίζει : …Ὅπως στεκόταν στὸν παράδεισο (Γέν. γ’24), ἔτσι στέκεται καὶ τώρα ἀπειλητικὸς ἀπέναντι στὸν ἄνθρωπο ὁ θανάσιμος ἐχθρός του, τὸ πεσμένο «Χερουβείμ», μὲ τὸ περιστρεφόμενο πύρινο ξίφος. Ἀδιάκοπα καὶ ἀδιάλλακτα πολεμάει τὸ πλάσμα τοῦ Θεοῦ, προσπαθώντας νὰ τὸ παρασύρει στὴν παράβαση τῶν ἐντολῶν Του καὶ σὲ ὄλεθρο μεγαλύτερο ἀπὸ ἐκεῖνον τῶν προπατόρων μας.

περιεχόμενα 13β

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 13β

Εισαγωγή    

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ     

διορατικό χάρισμα (Γερόντισσα Γαλακτία)

περί των οχτώ λογισμών της κακίας Άγ. Κασσιανός ο Ρωμαίος

1. για την εγκράτεια της κοιλίας           

2. περί του πνεύματος της πορνείας και της σαρκικής επιθυμίας

3. περί της φιλαργυρίας   

4. περί οργής           

5. περί της λύπης   

6. περί ακηδίας       

7. περί κενοδοξίας 

8. περί υπερηφανείας        

συγχώρηση και κατάκριση … 

η ζωή μας μέσα στην μεγ.εβδομάδα και η μεγ.εβδομάδα μέσα στην ζωή μας…

είναι δύο διαστάσεις, ανάλογες του… διαστάσεις του ανθρώπου του εμπεριεχομένου και του περιέχοντος…. 

Μία εξωστρεφής ‘’ζωή’’ [όπως η ΕΥΑ εξήλθε εκ της πλευράς του πρώτου ΑΔΑΜ (Γεν.γ’20)] όπου εμπεριεχόμαστε στον κόσμο ως απειροελάχιστες κουκίδες, εξωστρεφής, εξοστρακιστική, φυγόκεντρος (6), που ακολουθεί τις συμβουλές και εντολές του αντίποδα και αυτοειδώλου Ι (ι’ τάγματος δαιμόνων) που πασχίζει για τον ψυχοφθόρο μετεωρισμό μας… και μία εσωστρεφής, κεντρομόλος (που ακολουθεί εντολές και συμβουλές του Ι, Ιησού). Προς τα έξω ο φαρισσαϊσμός και το φαίνεσθαι και προς τα μέσα το είναι και οι προσκυνούντες εν πνεύματι και αληθεία, όπως τέτοιους αληθινούς θέλει ο καλός Θεός... (Ιωαν.δ'24).

Και… όπως εκ-τυπώθηκε ιστορικά (στις Γραφές) η έξω δημιουργία, με ανάλογη διαδικασία ο άνθρωπος πρέπει να ακολουθήσει τον δρόμο (και κόμβους κατά τάξη), για την βιωματική εν-τύπωση της έσω δημιουργίας. Εκ της Πλευράς του δευτέρου ΑΔΑΜ (Χριστού) αναβλύζουν οι κρουνοί γνώσεως και αφέσεως που χαρίζουν ΖΩΗ. 

Στον δρόμο από την γη στον ουρανό, από την διανοητική πίστη στην καρδιά, είτε σαν ύψος  είτε σαν βάθος, πρέπει να πιάσουμε το ‘’φτυάρι’’ να αρχίσουμε να ξεμπαζώνουμε λάσπες και ρύπη για να φανεί ο θησαυρός… (Πως γίνεται μέσα στην καρδιά μας η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου). Αμήν να βάλουμε αρχή ανεύρεσης του θησαυρού των ιστορικών νοημάτων των

λίγα τινα περί του 7 στον πνευματικό πόλεμο…

Ό διάβολος δὲν κάθεται ἤσυχος. Μετά ἀπὸ τὴν ἐξομολόγηση τὸν πολεμεῖ τον άνθρωπο ἀπὸ 7 πλευρές, ἀπό 7 μέρη: 

1) Ἀπὸ πάνω μὲ τὴν ὑπερηφάνεια. Τοῦ βάζει τη μύτη ἐπάνω, ὅτι «ἐγὼ είμαι, δὲν ὑπάρχει κανένας ἄλλος σὰν ἐμένα». Αὐτὸ εἶναι καὶ τὸ μεγαλύτερο εφόδιο του Διαβόλου. Δηλαδή ἐφόσον ἐνσπείρει τὴν ὑπερηφάνεια, τότε κερδίζει τα άλλα όλα εύκολα. 

2) Από κάτω μὲ τὰ σαρκικά ἁμαρτήματα. Είναι τὰ ὑπογάστρια μέλη τοῦ σώματος τὰ ὁποία μολύνουν τὸν άνθρωπο. Ἐκεῖ πολεμεῖ ὁ Διάβολος μὲ ὅλη του την λύσσα πάνω καὶ κάτω. Ἔπειτα, ὅταν δεῖ ὁ Διάβολος, ὅτι δὲν πιάσει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ πάνω καὶ ἀπὸ κάτω, πάει: 

3) Ἀπὸ δεξιὰ καὶ λέει στὸν ἄνθρωπο: «Είσαι ἅγιος, ἔχεις ἁγιάσει. Δὲν ὑπάρχει κανένας σὰν καὶ σένα. Ἐνώπιόν του Θεοῦ εἶσαι ἅγιος. Θὰ εἰσέλθεις εἰς τὸν Παράδεισον...». Τοῦ δίδει ἄλλην ύπερηφάνεια. Ἂν δὲν τὸν πιάσει ἀπὸ ἐκεῖ, πηγαίνει: 

4) Ἀπὸ ἀριστερὰ καὶ λέει στὸν ἄνθρωπο: «Ἀπολέστηκες, δὲν ὑπάρχει γιὰ σένα

Ο Άνθρωπος ο άνθρωπος ο θάνατος και η Ζωή …

Με αφορμή την ανάβαση* ενός νεαρού το 2016 στην πυραμίδα, δυο σύντομα σχόλια… για Τον Άνθρωπο και επί γης άνθρωπο και την μετάβασή του από τον θάνατο στην Ζωή … 

Δύο είναι οι αναβάσεις… μία η απέξω και μία από μέσα… 

απέξω.... η πυραμίδα μεταξύ άλλων, είναι απόλυτα προσανατολισμένη με άκρα ΑΔΑΜ (Ανατολή Δύση Αρκτος Μεσημβρία) με χιλιοστά απόκλισης λόγω σεισμού και μικρής μετακίνησης... και δεν έχει σκιά. 

Σκιά, δεν έχει το φως. Παράλληλα, ο άνθρωπος παρομοιάζεται με πυραμίδα, έχοντας την βάση σαν σάρκα (των τεσσάρων δομικών στοιχείων της φύσης) και πνεύμα το ύψος. Οι δε ακμές που ενώνονται με την κορυφή μπορούν να νοηθούν σαν εξύψωση των 4 ξεχωριστών σε ένα και τα κάτω στοιχεία στην ενοποιημένη καινή κτίση, με ΠΥΡ-ΑΗΡ-ΥΔΩΡ και ΓΗ, XC φυσικά και πεμπτουσία (σταυρός ευθεία διαδρομή από την βάση μέχρι την κορυφή) ΑΙΘΗΡ, Τροφεύς και Τροφή…. και συγχρόνως πέρασμα ...από τον ένα κύκλο στον άλλον, (κύκλος Αληθείας και κύκλος ασεβείας…) από την λογική  του ανθρώπου (μέσα στον κόσμο) στην λογική του Θεού, ''προσπερνώντας'' την απαγορευτική η φλογίνη ρομφαία μεταξύ φρονήσεως και αφροσύνης... 

(Ελληνορθόδοξη οπτική πυραμίδων και Ανθρώπου). 

Επίσης, το ύψος πολλαπλασιαζόμενο επί 1000 δίνει την μέση απόσταση γης - ηλίου... και λεξαριθμικά ισούται η πυραμίδα με κλίμαξ Θεού (λείποντας όμως από την ισότητα, το ‘’α’’). 

Στην αναζήτηση της πληρότητος αυτού του ‘’α’’ της αγάπης και αληθείας, καλό

Ιούδας ισκαριώτης (ιστορικά)

Το κείμενο που ακολουθεί, προέρχεται από χειρόγραφο της Ιεράς Μονής Ιβήρων, αντίγραφο του οποίου απόκειται στο Κελλί του του Αγίου Γοβδελά του Πέρσου της Ιεράς Μονής Ιβήρων, το οποίο αντέγραψε και εξέδωσε δίς ο Αγιορείτης (†) Ιερομόναχος Αβέρκιος το 1895 και 1896 στην Βάρνα.

Κατάγονταν από την Ισκάρια και ο πατέρας του ονομάζονταν Ρόβελ. Μια νύκτα η μητέρα του ξύπνησε έντρομη με φωνές. μετά από έναν εφιάλτη που είχε δει στον ύπνο της και διαλογίζονταν περί αυτού.

Ο Ρόβελ την ρώτησε τι συμβαίνει, για να λάβει την απάντηση ότι εάν συλλάβει παιδί και είναι αρσενικό, τότε αυτό θα είναι ο χαλασμός της γενιάς των Εβραίων.

Πράγματι, κατά σύμπτωση, τη νύχτα εκείνη συνέλαβε η γυναίκα του Ρόβελ καιγέννησε μετά από καιρό αγόρι. Φοβούμενοι την πραγματοποίηση του εφιάλτη, κατασκεύασαν ένα κιβώτιο, σαν αυτό που είχαν κάμει στην Αίγυπτο για τον Μωϋσή, τοποθέτησαν το παιδί τους μέσα σε αυτό και το άφησαν στη θάλασσα της Γαλιλαίας.

Απέναντι της Ισκαρίας, υπήρχε μικρή νήσος όπου ποιμένες ξεχειμώνιαζαν τα

η εις άδην κάθοδος και η συνανάσταση με Τον Κύριο, των 120 προσώπων…

…και στον σημειολογικό αριθμό αυτών, αμήν κι εμείς. 

Δίνει η γερόντισσα Χριστοφόρα αυτήν την πληροφορία των 120 προσώπων που αναστήθηκαν στο βίντεο (χριστοφόρα ηγουμένη για ανάσταση νεκρών με την ανάσταση Του Κυρίου και στο τέλος του άρθρου). Πληροφορία κατά την παράδοση, από τον αγ.Συμεών τον θεοδόχο (1) ..52 καὶ τὰ μνημεῖα ἀνεῴχθησαν καὶ πολλὰ σώματα τῶν κεκοιμημένων ἁγίων ἠγέρθη, 53 καὶ ἐξελθόντες ἐκ τῶν μνημείων, μετὰ τὴν ἔγερσιν αὐτοῦ εἰσῆλθον εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν καὶ ἐνεφανίσθησαν πολλοῖς. (Ματθ.κζ')

Η Ζωή εν Τάφω..., εκείνων των 33 ωρών (μετά τα 33 επί γης φανερά στις Γραφές χρόνια, πορεία πλήρη θαυμάτων, ιάσεων, ανορθώσεων, αναστάσεων … νεκρών, παραλύτων, τυφλών, χωλών, λεπρών που αντιστοιχούν πέραν των ιστορικών, στην κατάσταση της ψυχής και του νου μας) συναντά μυστικά Ο Κύριος και την δική μας ζωή εν λάκκω κατωτάτω, όπως μας πληροφορεί ο Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος στο… από το προσδοκώ ανάσταση νεκρών μέχρι το ... και τοις εν τοις μνήμασι ζωή, χαρισάμενος : …''Αὐτὸς ὁ ἴδιος κατεβαίνει ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, εἰσέρχεται στὸ σῶμα μας σὰν σὲ τάφο, ἑνώνεται μὲ τὶς νεκρωμένες πνευματικὰ ψυχές μας καὶ τὶς ἀνασταίνει. Ἔτσι παρέχει τὴ δυνατότητα σ᾿ ἐκεῖνον ποὺ συναναστήθηκε μαζί του νὰ βλέπει τὴ δόξα τῆς μυστικῆς του ἀναστάσεως''. 

Αυτός ο πηγαίος πόθος (ίασης και) ανάστασης εντοπίζεται και στους προ Χριστού βιολογικά βιώσαντες, αλλά και στους μετά Χριστόν χρονικά ‘’ζώντες’’, αλλά στην

Ποιὸν δὲν εἰρωνεύτηκαν οἱ ἄνθρωποι; Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Γιὰ τὴν ἐξομολόγηση Θὰ ἤθελες νὰ μάθης ἂν ἡ ἐξομολόγηση εἶναι τόσο ἀπαραίτητη; Παλαιότερα πήγαινες πιὸ συχνὰ στὴν ἐξομολόγηση μὰ σταμάτησες ἐπειδὴ κάποιος σὲ εἰρωνεύτηκε γι’ αὐτό. Δὲν ἔπρεπε νὰ διακόψεις. Ποιὸν δὲν εἰρωνεύτηκαν οἱ ἄνθρωποι; Ξέρεις τί εἶπε ὁ διορατικότερος ὅλων: οὐαὶ ὑμῖν οἱ γελῶντες νῦν, ὅτι πενθήσετε καὶ κλαύσετε (Λουκ. 6, 25). Μοῦ γράφεις ὅτι ἐκτὸς ἀπὸ τὴν τέχνη σου ἔχεις καὶ ἕνα ἀμπέλι, πού σοῦ δίνει καλὴ παραγωγή, ἐπειδὴ τὸ καλλιεργεῖς πολύ. Ἂν κάποιος ἐγκατέλειπε τὸ ἀμπέλι του καὶ εἰρωνευόταν ἐσένα ποὺ φροντίζεις μὲ ἐπιμέλεια τὸ δικό σου, μήπως θὰ σήκωνες τὰ χέρια σου ἀπὸ τ’ ἀμπέλι καὶ θὰ σταματοῦσες νὰ τὸ καλλιεργεῖς; Σίγουρα, δὲν θὰ τὸ ἔκανες αὐτό.

Πῶς μπορεῖς λοιπὸν νὰ ταλαντεύεσαι ἀναφορικὰ μὲ τὴν καλλιέργεια τῆς ψυχῆς σου ἡ ὁποία εἶναι σημαντικότερη ἀπ’ ὅλα τ’ ἀμπέλια τοῦ κόσμου; Ἐπειδὴ ὅταν πεθάνεις, τὴν ψυχή σου θὰ τὴν πάρεις ἐνῶ τὸ ἀμπέλι θὰ τὸ ἀφήσεις. Ἀπ’ ὅλες τὶς καλλιέργειες, ἡ σημαντικότερη εἶναι ἡ καλλιέργεια τῆς ψυχῆς. Καὶ ἀπ’ ὅλους τοὺς κόπους ποὺ ὁ ἄνθρωπος καταβάλλει πάνω στὴ γῆ, ὁ κόπος γιὰ τὴν ψυχὴ εἶναι ὁ πιὸ συνετός. Γιὰ τοῦτο, γύρνα στὴν προηγούμενη προσπάθειά σου γύρω ἀπὸ τὴν ψυχή σου καὶ ξεκίνα πάλι νὰ ἐξομολογῆσαι….

Οἱ ἁμαρτίες θεριεύουν καὶ πολλαπλασιάζονται μέσα στὴ μυστικότητα. Μόλις ὅμως βγοῦν στὸ φῶς, ξηραίνονται καὶ πεθαίνουν. Μὴν πεῖς: δὲν ἔχω ἁμαρτίες! Διάβασε αὐτὸ ποὺ λέει ὁ δίκαιος στὸ Ψαλτήρι: ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις

η καθ’ημέραν εμπράγματος κλίμαξ, των δύο όψεων και δύο κατευθύνσεων…

στο … από την ελάττωση του κακού στην απάθεια και θεοπτία ο άγιος μας δίνει μια λογική αλληλουχία και ‘’σειρά’’ χωρίς κενό, ώστε αυτή η κλίμαξ, να είναι βατή από την γη στον ουρανό. Κι αυτές οι αρετές, είναι τα δομικά ‘’υλικά’’ της θείας οικοδομής που ξεκινάει από την βάση και καταλήγει στην κορυφή… Θεού η χάρις… [Ἐάν μὴ Κύριος οἰκοδομήσῃ οἶκον, εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες· (ψαλμ 126^ος ρκς’)]. 

Κι όσο αυτά τα σκαλοπάτια με τα χαρακτηριστικά τους, σαν αρετές μας ανεβάζουν, τόσο η απουσία τους (και δεν είναι τόλμη να τα αναφέρουμε ως πάθη), μας κρατάνε στην βάση κι ακόμη χειρότερα, μας κατεβάζουν και κάτω της φύσεως, στο δυσώδες υπόγειο (και παραφύση)… 

Μπορεί τα φυσικά μας μάτια να μην βλέπουν άμεσα όσα και όπως τα είδε ο άγιος, αλλά έτσι είναι. Η ‘’γυμνή’’ αλήθεια, που τώρα είναι ντυμένη με τους δερμάτινους χιτώνες, απλώνεται από την γη στον ουρανό. Όπως και στα φυσικά οικοδομήματα κάθε όροφος ενώνεται με τον προηγούμενο και επόμενο και όλους μαζί με το κλιμακοστάσιο. Συμβατικά θα μπορούσαμε να νοήσουμε το όλον, ότι η κάθετος (ή ελικοειδής) κλίμαξ ενόσω ζούμε, από κάθε σκαλοπατάκι απλώνεται (-) ένα οροφοδιαμέρισμα. 

Αν υπάρχει πόθος ανόδου, και βίωσης της αλήθειας που εκ της γης ανατέλλει, οι δερμάτινοι χιτώνες που μας περιβάλλουν, χρήζουν διαφάνειας για να μην διαστρεβλώνεται Αυτή. Το ότι πίσω από τα φαινόμενα ‘’κρύβονται’’ τα αληθή καλό και κακό (ως άγγελοι και ως δαίμονες) που ενεργούν και εφ’ημών (από έξω προς τα μέσα σαν είσοδοι) και δι ημών στον κόσμο (από έσω προς τα έξω σαν έξοδοι), αυτό είναι σίγουρο. Από εκεί και πέρα, η ελεύθερη επιλογή μας στο σε ποιους θα γίνουμε αγωγοί και σε ποιους μονωτές, θα είναι υπεύθυνη (η θέληση) αφενός σε ποια από τις δύο όψεις, σαν συμ-περι-φορά θα ‘’επενδύσουμε και οίκο θα δομήσουμε’’ (φωτεινή ή σκοτεινή) και που νομοτελειακά (και δίκαια), θα καταλήξουμε… 

περί αγωγιμότητος και μόνωσης 

…είναι εμπράγματα η ἐλάττωσις τοῦ κακοῦ με την ἀποχὴ του, μέσω μόνωσης αυτού εκδήλωσής του στην ζωή μας και κόσμο, σε σχέση με την αδιαφορία και

όστις θέλει....

Μια μέρα με πλησίασε ένας κύριος και με είπε:

- Εντάξει κύριε Παναγόπουλε, εγώ δεν ενδιαφέρομαι για τον Χριστό, το παραδέχομαι. Ναι όμως, ο Χριστός ήρθε για όλους τους ανθρώπους... Γιατί λοιπόν δεν έρχεται και σε μένα, για να με βρει και να με σώσει; Να έρθει και για μένα, το απωλολό πρόβατο και να με σώσει. Εξάλλου δεν είμαι και εγώ το παιδί του;

Του είπα:

- Ο Χριστός δεν έρχεται να σε βρει, γιατί δεν "βελάζεις"! Όπως όταν χαθεί ένα πρόβατο το οποίο δεν βελάζει, δεν μπορεί ο βοσκός να το βρει, έτσι και εσύ δεν βελάζεις, δεν ζητάς τον Θεό και δεν μπορεί ο Χριστός να σε βρει. Εδώ ο εκ γενετής τυφλός φώναζε δυνατά το όνομα του Χριστού και μάλιστα έβγαλε και τα ρούχα του, για να φτάσει πιο γρήγορα στο Χριστό!!! Δεν πήγε ο Χριστός στον τυφλό, πήγε ο τυφλός στον Χριστό και εμείς έχουμε την απαίτηση, να έρθει ο Χριστός σε εμάς. Εάν δεν ζητήσουμε από αυτόν τον κόσμο να συναντήσουμε τον Χριστό, για να μας βοηθήσει, δεν πρόκειται ούτε και στην άλλη ζωή να Τον συναντήσουμε και θα κολαστούμε. Ο Θεός δεν αφήνει κανέναν αβοήθητο που επικαλείται την βοήθειά Του! Ο Θεός άφησε ελεύθερο τον άνθρωπο να κάνει τις επιλογές στη ζωή του...

~ Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας☦︎

από την ελάττωση του κακού στην απάθεια και θεοπτία

Ἡ ἐλάττωσις τοῦ κακοῦ γεννᾶ τὴν ἀποχὴ ἀπὸ τὸ κακό.

Ἡ ἀποχὴ ἀπὸ τὸ κακὸ εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς μετανοίας.

Ἡ ἀρχὴ τῆς μετανοίας εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς σωτηρίας.

Ἡ ἀρχὴ τῆς σωτηρίας εἶναι ἡ καλὴ πρόθεσις.

Ἡ καλὴ πρόθεσις γεννᾶ τοὺς κόπους.

Ἀρχὴ τῶν κόπων εἶναι οἱ ἀρετές.

Ἡ ἀρχὴ τῶν ἀρετῶν εἶναι τὸ ἄνθος (τῆς πνευματικῆς ζωῆς).

Τὸ ἄνθος τῆς ἀρετῆς εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς (πνευματικῆς) ἐργασίας.

Ἡ (πνευματική) ἐργασία εἶναι τέκνο τῆς ἀρετῆς· καὶ αὐτῆς τέκνο ἡ συνέχισις καὶ ἡ συχνότης τῆς ἐργασίας.

Καρπὸς καὶ τέκνο τῆς συνεχοῦς καὶ ἐπιμελοῦς ἐργασίας εἶναι ἡ ἕξις*, (ἡ μόνιμη δηλαδὴ συνήθεια).

Καὶ τέκνο τῆς ἕξεως εἶναι ἡ ποίωσις, (νὰ γίνῃ δηλαδὴ ἡ ἀρετὴ ἕνα μὲ τὴν ψυχή, φυσικὴ κατάστασίς της).

Ἡ ποίωσις στὸ καλὸ γεννᾶ τὸν φόβο (τοῦ Θεοῦ).

Ὁ φόβος γεννᾶ τὴν τήρησι τῶν ἐντολῶν – εἴτε τῶν ἐπουρανίων εἴτε τῶν ἐπιγείων.

Ἡ τήρησις τῶν ἐντολῶν εἶναι ἀπόδειξις τῆς ἀγάπης (πρὸς τὸν Θεόν).

Ἀρχὴ τῆς ἀγάπης εἶναι τὸ πλῆθος τῆς ταπεινώσεως. Τὸ πλῆθος δὲ τῆς ταπεινώσεως εἶναι θυγατέρα τῆς ἀπαθείας.

Καὶ ἡ ἀπόκτησις τῆς ἀπαθείας εἶναι ἡ πληρότης τῆς ἀγάπης, δηλαδὴ ἡ πλήρης κατοίκησις τοῦ Θεοῦ σὲ ὅσους ἔγιναν μὲ τὴν ἀπάθεια «καθαροί τῇ καρδίᾳ ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται» (Ματθ. ε´ 8 ) .

~ Ουρανοδρόμος κλίμακα του Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου (σε pdf)

Ουρανοδρόμος κλίμακα του Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου (ανά βαθμίδα)

---

* έξις και έλξις… δύο προσήμων και κατευθύνσεων, όπως ο αγ.Τύχων σημειώνει… καλή συνήθεια, αρετή. Κακή συνήθεια, πάθος…. αμήν διά Της Θεοτόκου, Της ολκάδος των θελόντων σωθήναι η καλή συνήθεια (έξις) να σπαρεί στην ζωή μας και η προς τα άνω έλξις… 

σύλληψη ανθρώπου και ΦΩΣ…

με αφορμή το βίντεο, δυο σκέψεις για τον ευαγγελισμό* και ‘’σύλληψη Του Ανθρώπου’’…  

Από την Αγία Γραφή γνωρίζουμε ότι … 27 καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς. 28 καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ Θεός, λέγων· αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε (Γεν.α’) …μια εντολή που συνηθίσαμε να περιορίζουμε στην εξωτερική τεκνογονία ενώ αυτή δόθηκε εντός του παραδείσου και για άλλον λόγο (αύξηση αρετών)…. όταν αντιλαμβανόμαστε την εντολή εξωστρεφώς και μονομερώς, αστοχούμε, αφού ο ΑΔΑΜ δὲ ἔγνω Εὔαν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκε τὸν Κάϊν καὶ εἶπεν· ἐκτησάμην ἄνθρωπον διά τοῦ Θεοῦ. (Γεν.δ’1). Έγνω αυτήν, εκτός και όχι εντός του παραδείσου όπου …30 ἐν γὰρ τῇ ἀναστάσει οὔτε γαμοῦσιν οὔτε ἐκγαμίζονται, ἀλλ᾿ ὡς ἄγγελοι Θεοῦ ἐν οὐρανῷ εἰσι (Ματθ.κβ’30). Την έγνω μετά την εξορία απέναντι της εδέμ… (Γεν.γ’16) 

Κι όπως η έξω ζωή έχει αφετηρία την πλευρά του πρώτου ΑΔΑΜ που αναπληρώνεται με σάρκα, συνειρμικά κατά το… 21 καὶ ἐπέβαλεν ὁ Θεὸς

Ταπείνωση και αγάπη (αγ.Πορφύριος)

Tο να συγχωρούμε όσους μας έβλαψαν, το θεωρούσε ο Γέροντας Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης πολύ βασικό. Πολύ συχνά επαναλάμβανε το στίχο της ευχής: «Πρώτον καταλλάγηθι τοις σε λυπούσιν».

Καί στην εξομολόγηση έδινε ιδιαίτερη σημασία σ᾿ αυτή την πνευματική αμαρτία, να θυμόμαστε δηλαδή το κακό που μας έκανε κάποιος και να του κρατάμε κακία ή πικρία ή έχθρα. Ήθελε τις ψυχές μας ανεξίκακες, γεμάτες συγχωρητικότητα και καλοσύνη.

«Η κακή σκέψη δεν κρύβεται.Επηρεάζει δυσμενώς για εμάς, εκείνον για τον οποίον σκεπτόμεθα άσχημα, ακόμη και από μακριά, ακόμη και όταν δεν συνειδητοποιεί αυτός τον λόγο για τον οποίον έρχεται σε αντίθεση μαζί μας.

Οφείλουμε, λοιπόν, να είμεθα «καθαροί τη καρδία», καθαροί όχι μόνο από κακά έργα, αλλά και από κακές σκέψεις, ιδιαίτερα δε από την μνησικακία και την πίκρα.

Πολλοί λένε ότι η χριστιανική ζωή είναι δυσάρεστη και δύσκολη, εγώ λέω ότι είναι ευχάριστη και εύκολη, αλλά απαιτεί δύο προϋποθέσεις: Ταπείνωση και αγάπη».

---

το πυρ της κοινωνίας και επικοινωνίας με Τον Θεό

θεοπτία και αυτογνωσία (π.Γεώργιος Καψάνης)

Θυμᾶμαι τὸν γέροντα Αὐξέντιο, ὁ ὁποῖος ἐκοιμήθη σὲ ἡλικία 90 ἐτῶν, πρὸ δεκαετίας περίπου, ὁ ὁποῖος ἦταν ἕνας πάρα πολὺ ἐνάρετος καὶ ἅγιος μοναχός. Κάποτε -ἦταν Κυριακὴ τοῦ Πάσχα- ἐπρόκειτο νὰ προσέλθουν οἱ πατέρες καὶ οἱ λαϊκοὶ Χριστιανοί, ποὺ ἦταν ἀρκετοὶ -ὡς προσκυνηταί- στὸ μοναστήρι, νὰ κοινωνήσουν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Πρὸ τῆς Θείας Κοινωνίας εἶπα ἀπὸ τὴν Ὡραία Πύλη γιὰ τοὺς λαϊκοὺς ἀδελφούς: «Θὰ παρακαλέσω νὰ προσέλθουν ὅσοι ἔχουν ἐξομολογηθῆ καὶ προετοιμασθῆ. Ὅποιος δὲν ἔχει ἑτοιμασθῆ, νὰ ἐξομολογηθῆ πρῶτα καὶ μετὰ νὰ κοινωνήσῃ». Ὁ π. Αὐξέντιος ἐνόμιζε ὅτι τὸ ἔλεγα γιὰ τοὺς μοναχούς. Ἦταν τυφλός. Ἦταν ὁ πρῶτος στὴν σειρὰ ἀπὸ τοὺς πατέρες, ὁ ἀρχαιότερος -εἶχε ἔλθει στὸ μοναστήρι τὸ 1917. Περίμενε τὴν σειρά του νὰ κοινωνήση. Νόμισε λοιπὸν ὅτι ζητοῦσα καὶ ἀπὸ τοὺς πατέρες νὰ ἐξομολογηθοῦν. Ἐξομολογεῖται, λοιπόν, δημοσίᾳ.

Καὶ ποιὰ ἦταν ἡ ἐξομολόγησίς του; «Πλέω σ᾿ ἕνα πέλαγος ματαιότητος. Δὲν ἔχω κάνει τίποτε στὴν ζωή μου. Δὲν ξέρω ποῦ βρίσκομαι, οὔτε ποῦ πηγαίνω». Καὶ ζητοῦσε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Αὐτὴ ἡ ταπείνωσις ἐχαρακτήριζε πάντοτε τὸν π. Αὐξέντιο. Γι᾿ αὐτὸ ὁσάκις τοῦ ζητούσαμε κάποια συμβουλή, ἀπέφευγε νὰ μᾶς πῆ, μόνον ἔλεγε: «Τὴν εὐχή. Τὴν εὐχή. Τὸ “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ” νὰ λέτε». Καί: «Νὰ διαβάζετε τὸν Εὐεργετινό». Ἔκρυβε τὴν ἀρετή του καὶ τὴν πολλὴ πνευματικὴ γνῶσι καὶ σοφία τὴν ὁποία εἶχε. Ἔζησε ὅλη του τὴν ζωὴ πραγματικὰ κρυμμένος ἀπὸ τὰ μάτια τῶν πατέρων, οἱ ὁποῖοι, ἂν καὶ ζοῦσαν στὰ διπλανὰ κελλιά, δὲν ὑποψιάζοντο τὴν πολλὴ ἄσκησι καὶ τὸν πολὺ ἀγώνα τοῦ π. Αὐξεντίου. Ἔχουμε πληροφορία

αυτός είναι ο κόσμος....

Κάποτε ο Θεός έστειλε έναν άγγελο σε έναν ασκητή για να του δείξει, ότι πολλοί δεν θέλουν να σωθούν ή θέλουν να σωθούν με τον δικό τους τρόπο...

Λέει λοιπόν ο άγγελος στον ασκητή:

- Έλα κοντά μου, για να σου δείξω τα παράξενα του κόσμου.

Τον πήρε μαζί του και εκεί που προχωρούσαν, συναντούνε κάποιον που είχε κόψει ξύλα στο δάσος και προσπαθούσε να τα φορτωθεί στην πλάτη του. Τα έδεσε στην πλάτη του και επιχείρησε να σηκωθεί. Ήταν όμως βαριά και δεν μπόρεσε να σηκωθεί. Τα άφησε κάτω και πήγε να κόψει και άλλα ξύλα. Τα συνέλεξε και τα έφερε μαζί με τα άλλα και τα σήκωσε.

Μα πως να τα σηκώσει, αφού δεν μπορούσε να σηκώσει τα πρώτα;

Προχώρησαν λίγο πιο κάτω και συνάντησαν έναν άλλον, που προσπαθούσε να αντλήσει νερό από ένα πηγάδι. Αλλά δεν μπορούσε να βγάλει νερό, γιατί ο κουβάς ήταν τρύπιος και έτσι ματαιοπονούσε.

Προχώρησαν πιο κάτω και εκεί συνάντησαν μια Εκκλησία, που δεν είχε ψηλή πόρτα και να ένας καβαλάρης, πάνω σε ένα άλογο, θέλησε να μπει με το άλογο

στο τιμόνι της Ελλάδος...

Να πεις στους Έλληνες να μη φοβούνται και να έχουν θάρρος και ελπίδα!

Γιατί στο τιμόνι της Ελλάδος κάθεται η Παναγία”!

Σε κάποιο μέρος της ελληνικής επικράτειας, πήγαινε ένας παπάς να λειτουργήσει με το αυτοκίνητό του. Και στον δρόμο τον σταμάτησε ένας άλλος παπάς και του λέει:

“Θα με πάρετε και εμένα πάτερ”;

“Μάλιστα” απαντά ο πρώτος ιερέας και τον παίρνει μαζί του.

Στον δρόμο πιάσαν την κουβέντα για την κατάσταση της Ελλάδος σήμερα. Και του λέει ο άγνωστος παπάς:

“Να πεις στους Έλληνες να μη φοβούνται και να έχουν θάρρος και ελπίδα! Γιατί στο τιμόνι της Ελλάδος κάθεται η Παναγία”!

Τα έχασε ο άλλος και τον ρώτησε:

“Παππούλη και ποιος είσαι του λόγου σου”;

Και εκείνος απαντά:

“Εγώ είμαι ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός”!

Και χάθηκε!

Στην ίδια παραπάνω ομιλία του ο πατήρ Ανανίας Κουστένης, αποκαλύπτει επίσης πως η Παναγία είχε παρουσιαστεί παλιότερα στον Άγιο Γέροντα Παΐσιο στην Παναγούδα και του είπε να φροντίζει εκείνος για τους πονεμένους ότι αυτή θα φυλάει τα σύνορα!

“Εσύ πάτερ Παΐσιε θα βοηθάς τους πονεμένους αδελφούς μας… Και εγώ Γέροντα, σου υπόσχομαι, πως θα φυλάω τα σύνορα της πατρίδος σου.

+Ανανίας Κουστένης

---

με ανάλογο τρόπο, όπως προς Εμμαούς... 16 οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν ἐκρατοῦντο τοῦ

Ο μεταξύ γης και ουρανού, άνθρωπος …

με αφορμή το…. «Γνωρίζουν οι Κρητικοί, τι φέρνει το νέο αεροδρόμιο;» δυο αναγωγικές σκέψεις… όχι σαν προφητική απάντηση στο τι θα γίνει κι αν τα συμφέροντα των λίγων θα υπερισχύσουν, αλλά κατάθεση γνώμης με άλλον άξονα νοοτροπίας σύμφωνη με την άλλη όψη. Την φωτεινή. Την πνευματική, πάνω από την συνήθεια κριτικής και αντιμετώπισης των αποκομμένων φαινομένων. Μεθοδολογία αναγωγής όλων όσων συμβαίνουν εκτός, να ανευρίσκονται εντός και διδάσκουν αλλά περισσότερο μας γνωρίζουν ότι μας αναλογούν και με αυτό, να προστίθεται η εμπιστοσύνη και η πίστη που σώζει…  είναι αυτή η εμπιστοσύνη ότι, ό,τι συμβαίνει είτε σαν ευλογία είτε σαν επιτρέπεται, είναι δοσμένο από τον καλό Θεό προς συμφέρον μας, οπότε, είναι και η  προϋπόθεση περάσματος του νου (και καρδιάς και ζωής) από την ταραχή και αρά, στην χαρά και την υπέρ νουν ειρήνη. Τότε και έτσι, προστίθεται βιωματικά Ο Χριστός (το χ+αρά) και σαν καλό εμ-βόλιο, μετατρέπει την πίκρα της αγριελαίου (την πίκρα του κόσμου με τα γεγονότα του) σε ωφέλιμη καλλιέλαιο.  

Όσο βλέπουμε (και μελετάμε) τα πράματα αποκομμένα, η γνώση και η θέληση θα επισκιάζονται από την μερική αλήθεια κι ενώ δίκηο μπορεί να έχουμε, η γνώση (και άποψη) θα παραμένει ελλειπής. 

Μας συμφέρει να ενώνουμε εάν είναι δυνατόν τους λόγους με Τον Λόγο  απλώνοντας ‘’δεσμούς’’ (αν αντέχουν) με τις άνω και κάτω σταθερές (γη και ουρανό) και αφού τα συνδέσουμε, προβούμε στην αναγωγική ανάπτυξη. Αλλιώς, αν αφήσουμε την γνώμη μας να περιορίζεται στα τρεπτά και σύμφωνη με την περιστροφή της γης γύρω από τον λοξό της άξονα, διαρκώς η γνώμη μας θα μεταβάλλεται μέσα στα ρευστά, όπως το κοντόφθαλμο εγωκεντρικό σύστημα συμφεροντολογικά, επιβάλλει. 

Κι όπως τυπώνουμε το παντοδύναμο σημείο του Σταυρού επί του σώματός μας, κάτι ανάλογο ισχύσει και στο σώμα της ελλάδος, όπου, στην πνευματική γεωγραφία, η κρήτη αντιστοιχεί στην γαστέρα του σώματος της ελλάδος κατά το… Κρῆτες ἀεὶ ψεῦσται, κακὰ θηρία, γαστέρες ἀργαί. 13 ἡ μαρτυρία αὕτη ἐστὶν ἀληθής. δι' ἣν αἰτίαν ἔλεγχε αὐτοὺς ἀποτόμως, ἵνα ὑγιαίνωσιν ἐν τῇ πίστει, (Τιτ.α’) 

και… όπως μέσα στο βιολογικό μας σώμα (γη) εμπεριέχονται πολλά μέλη (και κυτταράκια) που το συνθέτουν και που είμαστε υποχρεωμένοι έναντι αυτών να μεριμνούμε για την ψυχοσωματική τους υγεία, έτσι κι εμείς ως μέλη, ανήκουμε

ΠΔ και έλληνες...

Γέροντα λένε μερικοί γιά τήν Παλαιά Διαθήκη: “Δέν πρέπει νά μελετοῦμε τήν ἱστορία τῶν Ἑβραίων”.

– Δεν είναι ιστορία των Εβραίων. Είναι η προϊστορία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Αυτό πρέπει να το καταλάβουν. Ο Αβραάμ, ο Ισαάκ, κι ο Ιακώβ, μπορεί να είναι κατά σάρκα πρόγονοι των Ισραηλιτών, αλλά κατά πνεύμα είναι δικοί μας. Αυτό το λέγει ο απόστολος Παύλος (Γαλ. 3,7-9). Και ο Κύριος είπε στους Ιουδαίους: Μη νομίζετε ότι το να λέτε: “Πατέρα έχουμε τον Αβραάμ” έχει κάποια αξία, αφού σεις δεν πολιτεύεσθε όπως ο Αβραάμ.

Ο Χριστιανικός λαός είναι ο κατά πνεύμα Ισραήλ. Όποιος Χριστιανός μιμείται την πίστη του Αβραάμ, αυτός είναι παιδί του Αβραάμ. Και όχι οι Εβραίοι, οι οποίοι απεδοκίμασαν τον Μεσσία, στον οποίο ο Αβραάμ επίστευσε και προσδοκούσε.Όλοι οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης τον Μεσσία προσδοκούσαν. και ο Ιακώβ και οι άλλοι Πατριάρχες. Και ο θεόπτης Μωϋσής, ο οποίος είπε: “Προφήτην εκ των αδελφών σου… αναστήσει σοι Κύριος ο Θεός σου”.

Eίναι, λοιπόν, κατά πνεύμα, δικοί μας πρόγονοι οι άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης. Η αντίληψις ότι η Παλαιά Διαθήκη είναι η ιστορία του εβραϊκού λαού, είναι στρεβλή. Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για την προϊστορία του χριστιανισμού. Είναι η προϊστορία του ίδιου του Κυρίου μας.

Οι Ιουδαίοι τώρα είναι πλέον αντίχριστοι. Δεν είναι περιούσιος λαός. εξέπεσαν. Δεν το ψάλλουμε την Πεντηκοστή; “Ιουδαίοι… απιστία νοσήσαντες, θεϊκής εξέπεσαν χάριτος».

Γέρων Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος

---

ΕΛΙΑΜΕΠ...

ΕΛΙΑΜΕΠ: Ιερατείο Ενδοτισμού και Κατευνασμού και 5η Φάλαγγα της Τουρκίας στην Ελλάδα.
Λουκάς Τσούκαλης, Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών και Πρόεδρος ΕΛΙΑΜΕΠ, στο Συνέδριο του Κύκλου Ιδεών «Η Ελλάδα Μετά VIII», 16/3/25, δήλωσε: «Το να προσπαθήσει απλώς η Ελλάδα να αποκλείσει τη συμμετοχή της Τουρκίας από την ευρωπαϊκή αμυντική συνεργασία θα είναι καταστροφικό. Διότι θα βρεθούμε απομονωμένοι».
Στο ιδιο συνέδριο (του Κύκλου Ιδεών «Η Ελλάδα Μετά VIII»), ο Χρήστος Ροζακης, Ομότιμος Καθηγητής και πρώην υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Σημίτη, δήλωσε: «Για κάθε ενέργεια που κάνουμε στο Αιγαίο πρέπει να παίρνουμε την άδεια της Τουρκίας»,

newsbreak https://www.newsbreak.gr. «Η Τουρκία έχει νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο, τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική της κυριαρχία και η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να ασκήσει μονομερώς κανένα δικαίωμά της»! Είχε δηλώσει ο πρωθυπουργος του, στο κοινό ανακοινωθέν Σημίτη - Ντεμιρέλ, της 8ης Ιουλίου 1997, στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ,

περί ‘’τέχνης’’ …

…κι ενώ η αφορμή στην εθνική πινακοθήκη συνεχίζει να συζητιέται και διχάζει, δεν λείπουν ανάλογα ερεθίσματα ‘’διχασμού’’ και στην Θεσνίκη με τα αποκαλυπτήρια της ‘’γυναίκας στο λεωφορείο’’ στην αριστοτέλους και όχι μόνο. Κι οι δύο ‘’αντιμαχόμενες’’ πλευρές μιλάνε για ‘’ελευθερία’’. Οι μεν δικαιωματιστές για ελευθερία βλασφημίας με πρόφαση την τέχνη (κι αν μην κατανοούν ότι είναι πτώση), οι δε για πραγματική ελευθερία και ανάσταση (προσωπική και πατρίδας) με τον σεβασμό. 

Είναι η συνέχεια εκείνου του κόκκινου ‘’αγγέλου’’ σε π.φάληρο, αλεξανδρούπολη και αλλού που δεν είναι άλλο από μια επίδειξη ‘’κυριαρχίας’’ του σκότους στις πόλεις…. η προβολή ερπετών και της ‘’θεωρίας’’ τους… 

Θα μπορούσε κάποιος να απελπιστεί με αυτήν την σατανική επιθετικότητα και πλήθυνση σκιών στις μέρες μας, κοινωνικά, πολιτικά, πολεμικά, εικαστικά… αλλά ευτυχώς υπάρχει και η άλλη όψις που μας οπλίζει σε αυτόν τον ‘’πόλεμο’’ με την ορθή αντιμετώπιση αυτών για να ακολουθήσει για όποιον θέλει, η θεραπεία του προβλήματος. 

Το… όσο πιο έντονο είναι το φως, τόσο πιο έντονες είναι και οι σκιές  από την άλλη πλευρά του παραπετάσματος… και αγιογραφικά οὗ δὲ ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία, ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις, (Ρωμ.ε’20) 

Φυσικά και η πιο αρμόδια λύση είναι η άρση του μεσότοιχου, το ‘’άνοιγμα’’ του παραθύρου για να μπει φως και αυτό διώξει τις σκιές, αλλά μέχρι τότε, επιτρέπεται να ανάβουμε και κανένα κεράκι να ανάβουμε και κανέναν φακό, που να σχίζει και απομακρύνει το σκοτάδι για να μπορούμε να περπατάμε χωρίς να σκοντάφτουμε.

σκέψεις πάνω στα τρέχοντα της επικαιρότητος….

…καθημερινά η επικαιρότητα είναι μια πρόκληση για να ‘’τοποθετούνται’’ οι άνθρωποι, μεταξύ του φαινόμενου καλού και φαινόμενου κακού ή των πραγματικών τους διαστάσεων (καλού ή κακού) για όσους έχουν την διάκριση και πέρασαν από το φαίνεσθαι στο είναι. Δύσκολο μεν, αλλά όχι (χάριτι) ακατόρθωτο. 

Κάθε συμβάν με θεοκεντρική σύνδεση, ή θα είναι σαν καλό ευλογημένο ή σαν κακό θα έχει επιτραπεί. 

Για όποιον ενδιαφέρεται για την αντικειμενική εκδήλωση του καλού, σιγά σιγά λαμβάνει την ευλογία της διακρίσεως… [και με την προϋπόθεση που αναφέρεται στον ψαλτήρι…  τίς ἀναβήσεται εἰς τὸ ὄρος τοῦ Κυρίου καὶ τίς στήσεται ἐν τόπῳ ἁγίῳ αὐτοῦ; ἀθῷος  χερσὶ καὶ καθαρὸς τῇ καρδίᾳ, ὃς οὐκ ἔλαβεν ἐπὶ ματαίῳ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ καὶ οὐκ ὤμοσεν ἐπὶ δόλῳ τῷ πλησίον αὐτοῦ. οὗτος λήψεται εὐλογίαν παρὰ Κυρίου καὶ ἐλεημοσύνην παρὰ Θεοῦ σωτῆρος αὐτοῦ. (ψαλμ.κγ’)]. 

…ελληνικά και επί του πρακτέου, η διαφορά μεταξύ ΚΑΛΟΥ και ΚΑΚΟΥ, είναι το Λ και Κ και πως όταν κάποιος ανεβαίνει (Λ) προς το όρος Κυρίου, λαμβάνοντας ευλογία διακρίνει το είναι από το φαίνεσθαι, σε σχέση με το κακό, που οδηγεί τον άνθρωπο σε σκοτεινό αδιέξοδο (|< = Κ) ταλανιζόμενος από τα φαινόμενα, με αποτέλεσμα την λάθος κριτική και λάθος αντιμετώπιση ανθρώπων και καταστάσεων. 

Φυσικά και μας συμφέρει να αναζητούμε και διακρίνουμε Τον Λόγο (και το θέλημά Του) μέσα σε όλα τα φαινόμενα της φύσης και της ιστορίας, όπως μας προτείνει ο αγ.Μάξιμος ομολογητής…   

  

πάνω σε αυτό το σκεπτικό και με αυτόν τον γνώμονα (το κατά δύναμιν αληθείας), παρατίθενται κάποιοι ‘’σχολιασμοί’’ αμήν βοηθητικοί, ώστε η κρίση μας να βασίζεται σε στοιχεία αληθείας κι όχι φαντασίας και αυθαίρετου συναισθηματισμού ή διανοητικών τεχνασμάτων που σίγουρα ο ‘’κόσμος’’ τα προβάλλει, προκειμένου ο μισών την αλήθεια, την διαστρέψει…      

ο εντοπισμός (και διάκριση) της ύβρεως και η θεραπεία της…

σχολιασμός επικαιρότητος, επί των εκθεμάτων της ‘’εθνικής’’ πινακοθήκης, μη αναπαριστώντας τα ‘’έργα’’ για άλλην μια φορά, όπως αδιακρίτως συμβαίνει στο νετ, κατακλύζοντας αυτό.

…και θέλοντας να ακούσουμε την αιτιολόγηση του ‘’καλλιτεχνήματος’’ κατά την κριτικό τέχνης Αννυ Λιγνού (από σχόλιο στο φβ)… δίνουμε βήμα στον λόγο της, επιτρέποντας να ακολουθήσουν (για όποιον ενδιαφέρεται για μια ακόμη οπτική) κάποιες συνειρμικές μου σκέψεις… (ζητώντας προκαταβολικά συγγνώμη, για το μέγεθος και το βάρος). 

…Ο βραβευμένος καλλιτέχνης, απεκδύεται τα φτιασιδώματα της ομορφιάς, της αρμονίας και του κάλλους και απεικονίζει γλαφυρά τον εσωτερικό του κόσμο.

Ο μπάφος στα χείλη, δείχνει την απέλπιδα ανάγκη να ξεφύγει από την πραγματικότητα του καθρέφτη και να ηρεμήσει την αντάρα του κρανίου και της ψυχής.

Η χρήση της φόρμας της Μητέρας όλων μας, απεικονίζει σαν κραυγή την εσωτερική του ανάγκη να γίνει μανούλα. Κι εφόσον αυτό τεχνικά δεν γίνεται, το θνησιγενές βρέφος στην αγκαλιά μετατρέπεται στον Μαμ-Ρα, που τον έβλεπε