Πολύ η αμαρτία για αυτό πρέπει να γίνει πόλεμος…

Ο Γέροντας Ιάκωβος τακτικά επισκεπτόταν τον Άγιο Ιωάννη το Ρώσσο κυρίως πηγαίνοντας για την Αθήνα για τους γιατρούς που τον παρακολουθούσαν: «Κάποτε,έλεγε, πήγα και βλέπω τον Άγιο ζωντανό μέσα στη λάρνακά του. Του λέω:

–Άγιε μου πώς περνούσες στη Μικρά Ασία, τι αρετές είχες και αγίασες;

Ο Άγιος μου απάντησε:

–Μέσα στην σπηλιά που ήταν στάβλος κοιμόμουνα και με τα άχυρα σκεπαζόμουνα τον χειμώνα για να μην κρυώνω. Είχα και την ταπείνωση και την πίστη.

Σε λίγο μου λέει:

-Περίμενε, πάτερ Ιάκωβε, γιατί ήρθαν τώρα δύο άνθρωποι και με παρακαλούν για ένα παιδί άρρωστο. Περίμενε να πάω να το βοηθήσω.

Ξαφνικά άδειασε η λάρνακα γιατί ο Άγιος έφυγε. Σε λίγη ώρα ξαναγύρισε, δεν τον

ΘΕΟΤΟΚΟΣ, ΣΤΑΥΡΟΣ και Ανάσταση

Ὁ δὲ Θεὸς ἡμῶν πρὸ αἰώνων εἰργάσατο σωτηρίαν ἐν μέσῳ τῆς γῆς.

Μέσα στην γη, μέσα στους κύκλους ενιαυτού (και ελλείψεις του πέριξ του ηλίου) σημείωσε την εργασία Του προς την σωτηρία μας. Με την αρχή της ινδίκτου και εκκλησιαστικού έτους (1 Σεπ) τοποθετεί το γεννέσιον Της Θεοτόκου (8 Σεπ) προχωρά στα εισόδεια* (21 Νοε) ως ετοιμασία για να έλθει Ο Κύριος (Χριστούγεννα 25 Δεκ) να ακολουθήσουν δεσποτικές εορτές περιτομής, βάπτισης, διδασκαλίας, Παθών, Ανάστασης, Ανάληψης, Πεντηκοστής για να ακολουθήσει κλείνοντας τον κύκλο η Κοίμησις Της Θεοτόκου (15 Αυγ) αλλά και κατάθεση τίμιας Ζώνης της Θεοτόκου (31/8) ως σκέπη και ξανά από την αρχή το θείο έργο, με μας αμήν εκτυπώτερον, εγγύτερον, καθαρότερα. 

Με την έκπτωσή μας, κατόπιν ελεύθερης επιλογής, συλλαμβάνει αμέσως σχέδιο αποκατάστασης του ανθρώπου στο πρότερον κάλλος. 

Ὅλος ὁ Κόσμος ἔγινε διὰ τὴν Κυρίαν Θεοτόκον καὶ ἡ Κυρία Θεοτόκος ἔγινε διὰ τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησoῦν Χριστὸν ∽ Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου 

κατά το… 15 καὶ ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν. (Γεν.γ’) έθεσε ένα μίσος, μια έχθρα κατά του θανάτου και των εργαλείων αυτού, που είναι οι αμαρτίες και έδωσε το έναυσμα ενός πολέμου. 

Η παράταξή μας σε ένα από τα δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα είναι υποχρεωτική. Μέσα στην τρεπτότητά μας, δυστυχώς παρατηρούμε ότι δεν θέλουμε πάντα την

ἀξίους τῆς ἐλευθερίας ἀνάδειξον…

από την δοξολογία (1) του ευαγγελισμού, ζητάμε μεταξύ πολλών δοξολογιών, ευχαριστιών, ικεσιών…. από τον Κύριο να μας αναδείξει αξίους της ελευθερίας…. 

Είναι αυτονόητο, πως αν η ελευθερία (όπως ισχύει και με άλλες έννοιες, πλούτος, αγάπη, ειρήνη...) εξαντλείται στα υλικά, είναι ψεύτικη όταν  πνευματικά είμαστε ακόμη υπόδουλοι, φτωχοί, αγαπολόγοι, ειρηνιστές κατά τα φαινόμενα, αλλά στο βάθος, δολιότητα... [μὴ συνελκύσῃς μετὰ ἁμαρτωλῶν τὴν ψυχήν μου καὶ μετὰ ἐργαζομένων ἀδικίαν μὴ συναπολέσῃς με τῶν λαλούντων εἰρήνην μετὰ τῶν πλησίον αὐτῶν, κακὰ δὲ ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν. δὸς αὐτοῖς, Κύριε, κατὰ τὰ ἔργα αὐτῶν καὶ κατὰ τὴν πονηρίαν τῶν ἐπιτηδευμάτων αὐτῶν· κατὰ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτῶν δὸς αὐτοῖς, ἀπόδος τὸ ἀνταπόδομα αὐτῶν αὐτοῖς. (ψαλμ.κζ')]. 

Επέτρεψε ο καλός Θεός την φυσική σκλαβιά της πατρίδας μας (σαν κανόνα) τεσσάρων και πέντε αιώνων και την πνευματική σκλαβιά μέχρι σήμερα, για να ποθήσουμε την τέλεια, κι αν θέλουμε, να εργαστούμε για αυτήν. Αν πραγματικά θέλουμε,  γιατί,  όπως λένε και οι άγιοι, πολλοί θέλουν την υγεία τους, αλλά δεν είναι και τόσο πρόθυμοι να αποχωριστούν αυτά που τους αρρωσταίνουν...

Αναφέρει ο π. Ἰωάννης Ρωμανίδης: "Ἐλεύθερος κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος βρίσκεται σὲ κατάσταση φωτισμοῦ" … ελευθερία κατὰ την Ορθόδοξη Εκκλησία. 

Το 1453 (όχι τυχαία 29 Μαϊ), εισήλθε ο θάνατος από μια φυσική κερκόπορτα. Με την δημιουργία του νεοελληνικού κράτους ανοίχτηκε κερκόπορτα ψυχική, όπως μας γνωρίζει ο παπά Γιώργης Μεταλληνός (σαν δάσκαλος της ρωμηοσύνης) : 

Δέν ἀνοίξαμε καμμιά κερκόπορτα, ἀλλά τίς πύλες τῆς ψυχῆς καί καρδιᾶς μας, γιά

ύβρις κατά νεκρών και ζώντων…

Όταν τον άνθρωπό σου, που πέθανε απλά "ΜΕ covid" σου τον παραδίδουν συσκευασμένο, μέσα σε διπλή πλαστική σακούλα* και την οδηγία να τον θάψεις με πρωτόκολλο ebola, τυλίγοντας και το φέρετρο με σελοφάν*, που το κατεβάζουν κάποιοι τύποι ντυμένοι αστροναύτες, σου έχουν πει ότι το κάνουν για την προφύλαξή σου!

Γιατί προφανώς ο νεκρός μπορεί να μεταδώσει αναπνευστική ίωση!

Δηλαδή την ώρα που μεταφέρεις τον πεθαμένο, μπορεί εκείνος να σου φταρνιστεί ή να σου βήξει επάνω σου και τότε την έβαψες!

Ακόμη και αν δεν σου βήξει, μπορεί οι ιοί που έχει μέσα του μπορεί να πάρουν φόρα και να πηδήξουν πάνω σου και να σου επιτεθούν. 

Σε κάθε περίπτωση πάντως, το πνεύμα είναι ότι μέσα σε ένα πτώμα, υπάρχουν ιοί που παραμένουν... ζωντανοί και επικίνδυνοι! 

ΤΟ ΑΝΑΠΟΔΟ ΤΟΥ "ΨΕΚΑΣΜΕΝΟΥ" ΕΙΝΑΙ ΤΟ "ΒΛΗΤΟ";

Τώρα, αγαπητέ αψέκαστε καταναλωτή "επιστημονικού" σανού, έρχονται και σου

ΣΤΑΥΡΟΣ… Ουσία και φαινόμενα

Μεταξύ ουσίας και φαινομένων, παρεμβάλλεται ο Σταυρός. Είναι η όλη σταυρική πορεία του ανθρώπου σκοπός και δρόμος για τον σκοπό άγια και τα δυο, από τις σκιές στο Φως, που μπορεί να αναβιβάσει αυτόν από τα φαινόμενα στις αιτίες και τον ελευθερώσει από την αιχμαλωσία των πιστευτών για αληθινά φαινομένων, όπως συμβαίνει με τον ''μύθο'' του σπηλαίου του Πλάτωνα. 

Μια πορεία προς ελευθερία, όπου σαν αφετηρία τα μάτια μας, λόγω βραδυκαρδίας και α-νοησίας (χωρίς νου Χριστού, αφού προπατορικά τον απωλέσαμε) κρατούνται στα φαινόμενα….

Τα ΡΑΒΔΙΑ+ΚΩΝΙΑ (999) εισάγουν από την κόρη οφθαλμού στην ψυχή, την κόρη Θεού, (Τριαδικού Θεού 999) φαινόμενα και εικόνες πιστευτές, που την μπερδεύουν. 

Όπως, εκεί που ήταν ένα μοναστήρι, σκέτη λαύρα με πάνω από 100 μοναχούς, όταν εμφανίστηκε ο διάβολος σε έναν μοναχό και είπε θα τους διαλύσει. Την επόμενη ημέρα βρέθηκαν να πετάνε πολλά πουλιά στον ουρανό πάνω από την μονή, μόνο που οι μισοί τα βλέπανε μαύρα πουλιά κι οι άλλοι μισοί άσπρα. Αυτό ήταν και η αιτία διχόνοιας και διάλυσης του μοναστηριού… (φυσικά μέσα στο επιτρέπεται του Θεού, ίσως για να μην υπάρχει ισχυρογνωμοσύνη και απόλυτη πίστη στα ορώμενα, μέχρις ότου εγκατασταθεί πνεύμα ευθές και απλανές. Στα δε πνευματικά φαινόμενα, κατά την παραίνεση του αγ.Σιλουανού, μη δέχου και μη απόρριπτε,  και όσο είμαστε δίψυχοι, μην βρεθεί αδιάκριτη θεομαχία και καθορίσει αυτή την κατάστασή μας στην αιωνιότητα. Κύριε ελέησον.).     

Όπως τα μάτια των υποτακτικών του αγ.Μακαρίου έβλεπαν δύο άτομα να φέρνουν

αλεύρι εκ πέτρας

Μια πιστή χριστιανή, πριν από μερικά χρόνια, δοκιμάστηκε σκληρά από τα χτυπήματα της ανθρώπινης αδικίας και της εγκαταλείψεως. 

Εξαιτίας μιας φρικτής συκοφαντίας ο σύζυγός της πήρε τα τέσσερα παιδιά τους και εξαφανίσθηκε. 

Έπεσε η κοπέλα σε φοβερή κατάσταση. 

Για μέρες δεν είχε ούτε να φάει. 

Κανένας δεν το γνώριζε, κανένας δεν χτύπησε τη πόρτα της κι όλοι της γύριζαν την πλάτη. Όλοι πίστεψαν σ’ αυτά, που είχε τοιχοκολλήσει για εκδίκηση σ΄ όλο το δρόμο ο άνδρας της. Είχε γράψει με μεγάλα γράμματα: «Η γυναίκα μου είναι πόρνη»! 

Και μερικοί, που θέλησαν να βοηθήσουν, βέβαια, ζήτησαν κι αυτοί ηθικά ανταλλάγματα. 

Την πίστη της όμως στον Θεό, τη προσευχή της με χειμάρρους δακρύων δεν τα εγκατέλειψε ποτέ. Είκοσι μέρες χωρίς τίποτα, μόνο με νερό. Είκοσι μέρες πείνας

παρακλητικός Παναγίας Παντάνασσας

Ευλογήσαντος του Ιερέως, το Κύριε εισάκουσον, μεθ’ ό το Θεός Κύριος και το εξής: 

Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.

Τη Θεοτόκω εκτενώς νυν προσδράμωμεν αμαρτωλοί και ταπεινοί και προσπέσωμεν, εν μετανοία κράζοντες εκ βάθους ψυχής. Δέσποινα βοήθησον, εφ’ ημίν σπλαγχνισθείσα. σπεύσον απολλύμεθα, υπό πλήθους πταισμάτων. μη αποστρέψης σους δούλους κενούς. σε γαρ και μόνην ελπίδα κεκτήμεθα.  

Δ ό ξ α.

Εικών χαριτόβρυτε της Παντανάσσης σεπτή, τους πόθω την χάριν σου επιζητούντας θερμώς, περίσωζε Δέσποινα. Λύσον τας περιστάσεις των εις σε προστρεχόντων, φρούρησον την σην ποίμνην εκ παντοίων κινδύνων, την επικαλουμένην αεί την σην αντίληψιν.

 και ν ύ ν.

Ου σιωπήσωμεν ποτέ Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι. ει μη γαρ συ προϊστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; τις δε διεφύλαξεν έως νυν ελευθέρους; ουκ αποστώμεν, Δέσποινα, εκ σου. σους γαρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.

Ο Ν’ ψαλμός και ο κανών ου η ακροστιχίς.

Ω δ ή  α’. Ήχος πλ. δ’. Υγράν διοδεύσας.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ποικίλοις οχλούμενοι πειρασμοίς, προς σε τας ελπίδας επιρρίπτομεν του Θεού, την αείζωον μητέρα. τη μεσιτεία σου ρύσαι Παντάνασσα.

 

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Παθών και δαιμόνων αι προσβολαί, πάντοθεν κυκλούσι την σην ποίμνην Μήτερ

εγώ εληές τρώω....

Κάποτε ὁ ἅγιος Παρθένιος βρέθηκε στόν Κρουσώνα καί φιλοξενήθηκε στό σπίτι ἑνός πολύ καλοῦ ἀνθρώπου πού ἀγαποῦσε ἰδιαίτερα τό μοναστήρι τοῦ Κουδουμᾶ κι εὐλαβοῦνταν πολύ τούς δύο ἁγίους πατέρες. Ἐπειδή ὁ ἁπλός ἐκεῖνος ἄνθρωπος δέν ἔτυχε ποτέ νά ἀκούσει πώς στό μοναστήρι οἱ πατέρες δέν ἔτρωγαν κρέας, γιά νά περιποιηθεῖ τόν ἅγιο Παρθένιο καί τόν μοναχό πού τόν συνόδευε ἔσφαξε τό καλύτερο ζωντανό του. Ὁ γέροντας γιά νά μήν λυπήσει τόν νοικοκύρη, πού μέ τόση ἀγάπη τούς φιλοξένησε, κάθισε στό τραπέζι κι ἔφαγε ὅτι τοῦ σέρβιραν. Ὁ μοναχός πού ἦταν μαζί του, ξέροντας πόσο αὐστηρός ἦταν ὁ γέροντας, τά ἔχασε ὅταν τόν εἶδε νά τρώει κρέας. Μέ τρόπο τότε ἔσκυψε καί τοῦ λέει σιγανά γιά νά μήν τούς ἀκούσουν… 

Γέροντα, τρῶς κρέας; Ὁ γέροντας μέ φυσικότητα τοῦ ἁπαντά ψιθυριστά…

– Ὄχι παιδί μου. Δέν τρώω κρέας. Ἐγώ ἐλιές τρώω. 

Ὁ μοναχός παραξενεύτηκε ἀπό τήν ἀπάντηση μά δέν ξαναμίλησε. Ὅταν ὅμως σηκώθηκαν ἀπό τό τραπέζι ἔπεσε τό βλέμμα του στό πιάτο τοῦ γέροντα. Βλέπει τότε ἔκπληκτος νά μήν ὑπάρχουν κόκαλα παρά κουκούτσια ἀπό ἐλιές. Ὅταν βρέθηκαν μόνοι ὁ ἅγιος Παρθένιος εἶπε στόν μοναχό…

– Φαντάζεσαι, παιδί μου, σέ πόσο δύσκολη θέση θά ἔφερνα αὐτόν τόν ἄνθρωπο ἄν τοῦ ἔλεγα πῶς δέν τρώω κρέας; Σκέφτεσαι πόσο θά στενοχωριόταν ποῦ δέν θά μποροῦσε νά μᾶς φιλοξενήσει ὅπως ἤθελε; Θά πήγαιναν χαμένες ὅλες οἱ ἑτοιμασίες πού ἔκανε. Γι’ αὐτό κι ἐγώ προσευχήθηκα τήν ὥρα ἐκείνη στόν Θεό καί Τόν παρακάλεσα νά μήν ἐπιτρέψει νά γευθῶ τή νοστιμιά τοῦ ὡραίου αὐτοῦ φαγητοῦ ἀλλά νά νοιώθω τή γεύση πού ἔχουν οἱ ἐλιές. Ἔτσι κι ἔγινε. Ἐπέτρεψε ὅμως καί σ’ ἐσένα νά δεῖς αὐτό τό μεγάλο θαῦμα.

---

στάρετς Θεόφιλος, δια XC σαλός

Μέγας Κωνσταντῖνος καί οἱ κατά βουλήν Θεοῦ πόλεμοι.

Ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος, ὁ «περισσότερον ἀπό κάθε ἄλλον ἡμερώτατος, πραότατος καί φιλανθρωπότατος»1 βασιλέας διεξήγαγε πλείστες πολεμικές ἐπιχειρήσεις κατά τή διάρκεια τῆς βασιλείας του. 

Ἰδιαιτέρως, ὅταν ἀνέλαβε τόν πόλεμο κατά τοῦ Μαξεντίου (312), ὅπου καί εἶδε καταμεσήμερο στόν οὐρανό τό σημεῖο τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, «σταυροῦ τρόπαιον», ἐκ φωτός μετά τῆς ἐπιγραφῆς «τούτῳ νίκα», δηλαδή «μέ τήν δύναμη τοῦ σημείου τοῦ Σταυροῦ θά νικήσεις», ἀνέλαβε τήν ὑπεράσπιση τῆς χριστιανικῆς πίστης καί ὁ ἴδιος διήγαγε βίο πνευματικό. 

Σταθμός στήν πνευματική του ζωή ὑπῆρξε ἡ ἐμφάνιση τοῦ Χριστοῦ ἐν ὁράματι, ὅπου τοῦ παρήγγειλε νά κατασκευάσει Σταυρό, τόν ὁποῖο θά χρησιμοποιοῦσε ὡς φυλακτήριον κατά τίς πολεμικές συγκρούσεις. Ὁ Μ.Κωνσταντίνος ὄχι μόνο κατασκεύασε τό ἱερό σύμβολο ἀπό χρυσό καί πολύτιμους λίθους, ἀλλά και πολλούς άλλους (σώζεται σταυρός του στην Ι.Μ. Βατοπαιδίου). Ἐπίσης, ἔβαλε στήν περικεφαλαία του τό μονόγραμμα του Χριστού «ΧΡ» καί ἔδωσε ὁδηγίες γιά τήν

Ο αληθινός χριστιανός είναι πάντα έτοιμος - Γέροντας Ιουστίνος Πίρβου

Για τον αληθινό χριστιανό δεν έχει σημασία πότε θα έλθει ένας πόλεμος ή ένας διωγμός. «Σε καιρούς διωγμών οι χριστιανοί πρέπει να συνάζονται γύρω από τους ιερείς...

Η Θεία Λειτουργία και τα Τίμια Δώρα θα δίνουν στους χριστιανούς την δύναμη για να υπομείνουν στην πείνα και θα τους διαφυλάσσουν από κάθε κακό, κάτω από την σκέπη και την προστασία της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Επίσης, είναι ανάγκη να λένε την Ευχή στον Ιησού και να προσεύχονται στην Παναγία, λέγοντας: Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς ή Τη Υπερμάχω Στρατηγώ.

Οι σύντομες αυτές προσευχές μάς ένωσαν μέσα στην φυλακή και έτσι μπορέσαμε να αντέξουμε τον διωγμό του κομμουνιστικού καθεστώτος, χωρίς να υποταχθούμε στο κόκκινο θερηό. Όμως αυτά είναι για τους χλιαρούς χριστιανούς, διότι οι ένθερμοι είναι πάντοτε έτοιμοι - δεν περιμένουν τον καιρό του διωγμού ή του πολέμου για να επιμεληθούν τα της ψυχής τους!...

Για τον αληθινό χριστιανό δεν έχει σημασία πότε θα έλθει ένας πόλεμος ή ένας διωγμός...

Ο αληθινός χριστιανός είναι πάντα έτοιμος, προετοιμασμένος με αναμμένη την λαμπάδα της ψυχής του,για να συναντήσει τον Ουράνιο Νυμφίο. Ο γνήσιος χριστιανός δεν ζει με φόβο και αγωνία για το πότε θα ξεσπάσει ένας πόλεμος ή πότε θα πέσει μία βόμβα στο κεφάλι του.

Αναζητεί τρόπους να θυσιάζεται περισσότερο για τον πλησίον του και για τον Θεό...

Ο αληθινός χριστιανός αναζητεί μέσα του την Βασιλεία των Ουρανών και δεν

ΣΤΑΥΡΟΣ … ομφαλός και γαστέρα

Με αφορμή μερικά σταυροκεντρικά σημεία από '’Το Γένος ενήστευε, το Γένος εγνώριζε...'' που μου έκαναν εντύπωση, δυο σχόλια, περί ‘’βαλβίδος κοιλίας’’… 

[Ο Έλληνας της Τουρκοκρατίας είναι ο πιο βαθιά Ορθόδοξος Έλληνας που βρίσκεται μέσα στους αιώνες. Ίσως περισσότερο κι από τον Έλληνα του Βυζαντίου, πάει μπροστά σε Ορθοδοξία ο σκλαβωμένος Έλληνας επί Τουρκιάς...  

Ο έλληνας της τουρκοκρατίας πρακτικά εσταυρωμένος, ζυμωμένος με τις θλίψεις, όπου η ζωή του δεν είχε την άνεση του βατολογείν, πιο σταυρωμένος από τον θεωρητικό βυζαντινό ρωμηό, που μας εγνώρισε δι αυτών ο καλός Θεός το δόγμα, την θεολογική λάμψη και τέχνη… προχωρά στην αγιασμένη επανάσταση, Φώτη Κόντογλου. Είναι η συνέχεια του … Τὸ ἀληθινὸ Βυζάντιο. Ἡ ἀρχοντικὴ καὶ βασιλικὴ πολιτεία (Φώτης Κόντογλου). 

Επαναστάσεις υπήρξαν και θα υπάρχουν πολλές αλλά με άμεση συνάφεια επανάστασης – ανάστασης, υπέρ πίστεως και πατρίδος η μοναδική... για όποιον μπορεί να νοήσει την διαφορετική πηγή της δυνάμεώς του, από τις επαναστάσεις του διαφωτισμού ή τις ταξικές που κάποιοι ‘’λόγιοι’’ θάθελαν δολίως να την εντάξουν. Είναι η ευχή του Κολοκοτρώνη για να φτιαχτεί ένα κράτος με κεφαλή Τον Χριστό, πράμα που ισχύει ΜΟΝΟ στην εκκλησία, το Αναστημένο Σώμα Του,

'Το Γένος ενήστευε, το Γένος εγνώριζε...''

Φαίνεται ότι κάποτε ενήστευες και σήμαινε ότι είσαι Ρωμηός... Αν δε νήστευες Τετάρτη και Παρασκευή, εσήμαινε ότι είσαι Τούρκος... 

Ετούτο δεν είναι υπερβολή, ήταν ένας τόπος κοινός στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, και τούτο το βλέπουμε ξεκάθαρα στο έργο του Φωτάκου: «Ο Βίος του Παπαφλέσσα». 

Όταν έφτασε ο Φλέσσας στο Άργος, ο αδελφός του Νικήτας τού άλλαξε τα φορέματα, τού φόρεσε τούρκικα καλιοντσίτικα και τον όπλισε ως Τούρκο, καθώς και τους άλλους που είχε μαζί του ο Παπαφλέσσας. Προφανώς, έγινε αυτό, για λόγους ασφαλείας, που θα λέγαμε σήμερα... 

Φιλοξενήθηκε, όμως, ο Φλέσσας, μαζί με τους δικούς του, στην οικεία του Οικονομόπουλου. Κι επειδή η οικοδέσποινα τους εξέλαβε ως Τούρκους , αν και ήταν Τετάρτη, τους έβγαλε να φάνε αυγά... 

Παίζοντας εκείνοι τους Τούρκους, προσποιήθηκαν ότι τα έφαγαν, αλλά κρυφίως τα πέταξαν. Και μάλιστα έπειτα – μάλλον μετά την αναχώρηση τους – τα αυγά

προσέγγιση του ευαγγελίου της Κυριακής της Ορθοδοξίας….

Τῇ ἐπαύριον ἠθέλησεν ὁ ᾿Ιησοῦς ἐξελθεῖν εἰς τὴν Γαλιλαίαν· καὶ εὑρίσκει Φίλιππον καὶ λέγει αὐτῷ· ἀκολούθει μοι. ἦν δὲ ὁ Φίλιππος ἀπὸ Βηθσαϊδά, ἐκ τῆς πόλεως ᾿Ανδρέου καὶ Πέτρου. εὑρίσκει Φίλιππος τὸν Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ· ὃν ἔγραψε Μωϋσῆς ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ προφῆται, εὑρήκαμεν, ᾿Ιησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ ᾿Ιωσὴφ τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ. καὶ εἶπεν αὐτῷ Ναθαναήλ· ἐκ Ναζαρὲτ δύναταί τι ἀγαθὸν εἶναι; λέγει αὐτῷ Φίλιππος· ἔρχου καὶ ἴδε. εἶδεν ὁ ᾿Ιησοῦς τὸν Ναθαναὴλ ἐρχόμενον πρὸς αὐτὸν καὶ λέγει περὶ αὐτοῦ· ἴδε ἀληθῶς ᾿Ισραηλίτης, ἐν ᾧ δόλος οὐκ ἔστι. λέγει αὐτῷ Ναθαναήλ· πόθεν με γινώσκεις; ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· πρὸ τοῦ σε Φίλιππον φωνῆσαι, ὄντα ὑπὸ τὴν συκῆν εἶδόν σε. ἀπεκρίθη Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ· ραββί, σὺ εἶ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τοῦ ᾿Ισραήλ. ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὅτι εἶπόν σοι, εἶδόν σε ὑποκάτω τῆς συκῆς, πιστεύεις; μείζω τούτων ὄψει. καὶ λέγει αὐτῷ· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀπ’ ἄρτι

Ἁγιοπνευματικές ρήσεις ἀσκητικῆς σοφίας γιά τόν ἀγῶνα τῆς Σαρακοστῆς - Ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου

Δυνατός εἶναι ἐκεῖνος, πού εὐχαριστεῖται στίς πρόσκαιρες θλίψεις καί στενοχώριες, διότι σ' αὐτές κρύβεται ἡ ζωή καί ἡ δόξα τῆς νίκης του!...

Φωτισμένος εἶναι ἐκεῖνος, πού γνώρισε τήν πίκρα, πού ὑπάρχει στά "γλυκέα" τούτου τοῦ κόσμου καί ἀσχολεῖται πάντοτε μέ τή σωτηρία τῆς ψυχῆς του!...

Φρόνιμος εἶναι ἐκεῖνος, πού προσπαθεῖ νά ἐξέλθει ἀπό τήν παροῦσα ζωή, κερδίζοντας τήν αἰώνια!...

Ἀνόητος εἶναι ἐκεῖνος, πού προσπαθεῖ διαρκῶς, πώς θά κερδίσει τά τῆς πρόσκαιρης ζωῆς!...

Ἀπάρνηση ἑαυτοῦ εἶναι τό νά μισήσουμε τούτη τή ζωή, ἀνεβαίνοντας στό σταυρό γιά νά ἀποθάνουμε γιά τήν ἐπιθυμία τῆς μέλλουσας ζωῆς!...

Κόσμος εἶναι μία πόρνη, πού προσπαθεῖ μέ τά κάλλη της νά μᾶς ἑλκύσει κοντά της

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και πολιτική....

Απόλυτα διδακτικά τα όσα λέει ο Γέρος του Μωριά για όλους μας: Όταν ιδρύθηκε το Ελληνικό Κράτος, μετά την επανάσταση του 1821, οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής προσπαθούσαν η κάθε μία για λογαριασμό της να επηρεάσουν τους πολιτικούς.

Έτσι δεν ήταν σπάνιο ν’ ακούει κανείς πως ο τάδε πολιτικός είναι ρωσόφιλος, ο δείνα αγγλόφιλος κ.ο.κ., ανάλογα μετη θέση που έπαιρνε και ποιά από τις μεγάλες δυνάμεις πίστευε πως θα βοηθούσε περισσότερο και καλύτερα το νεοσύστατο κράτος.

Κάποτε λοιπόν ρώτησαν και το θρυλικό γέρο του Μωριά, το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη:

– Εσύ, στρατηγέ, είσαι αγγλόφιλος;

– Όχι, αποκρίθηκε εκείνος.

– Είσαι τότε γαλλόφιλος;

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ζ' τόμου - ορθόδοξη παιδεία - ΝΑΥΣ

Εισαγωγή

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ   

Τα σχήματα/οχήματα που χρησιμοποιεί Η Εκκλησία και η κακή χρησιμοποίηση των ίδιων εννοιών, από τις άλλες εκκλήσεις… 

η τάξις στον ψυχισμό, οι αιτίες της αταξίας και η αποκατάσταση 

Σκέψεις στην ακροθαλασσιά, Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσανίνωφ 

Μια συγκλονιστική ιστορία λίγο πριν την Α' Οικουμενική Σύνοδο 

οι παραδόσεις του κόσμου και η Ορθοδοξία

η φλογίνη ρομφαία μεταξύ φρονήσεως και αφροσύνης

... Εκάθισεν Αδάμ, απέναντι του Παραδείσου, και την ιδίαν γύμνωσιν θρηνών ωδύρετο. Οίμοι, τον απάτη πονηρά πεισθέντα, και κλαπέντα, και δόξης μακρυνθέντα! Οίμοι τον απλότητι γυμνόν, νυν δε ηπορημένον! Αλλ' ώ Παράδεισε, ουκέτι σου της τρυφής απολαύσω, ουκέτι όψομαι τον Κύριον και Θεόν μου και Πλάστην' εις γην γαρ απελεύσομαι εξ ης και προσελήφθην. Ελεήμον, Οικτίρμον, βοώ Σοι' ελέησόν με τον παραπεσόντα. 

Είναι η συνέχεια της αγιογραφικής ‘’ιστορικής’’ εξορίας … 24 καὶ ἐξέβαλε τὸν ᾿Αδὰμ καὶ κατῴκισεν αὐτὸν ἀπέναντι τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς καὶ ἔταξε τὰ Χερουβὶμ καὶ τὴν φλογίνην ρομφαίαν τὴν στρεφομένην φυλάσσειν τὴν ὁδὸν τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς. (Γεν.γ’) που η πύρινη ρομφαία βρίσκεται στη μέση δύο χώρων. 

Είναι ένα εξαπτέρυγο, ένα εξάκτινο δύο όψεων. Από την μία αναπτύσσεται ένας χώρος φρόνησης, νοός Χριστού και από την άλλη η αφροσύνη και ά-νους (ως έλλειψη χριστοφόρου νοός), που μόνο με εντολή Θεού δια της δικής Του σοφίας να μπορεί να αρθεί το μεσότοιχον. Χώροι με το δικό του πυρ το καθένα (1). 

Διαχωρισμένοι οι δύο χώροι, ο ένας φθοράς και ο άλλος αφθαρσίας. ... Φρίττω δεχόμενος τὸ πῦρ, μὴ φλεχθῶ ὡσεὶ κηρὸς καὶ ὡσεὶ χόρτος. Ὤ φρικτοῦ Μυστηρίου! Ὤ εὐσπλαγχνίας Θεοῦ! Πῶς θείου Σώματος καὶ Αἵματος ὁ πηλὸς μετέχω καὶ ἀφθαρτοποιοῦμαι; 

Το θέμα είναι, αντιλαμβανόμαστε τα μεν και τα δε; ... προσώζεσαν καὶ ἐσάπησαν οἱ μώλωπές μου ἀπὸ προσώπου τῆς ἀφροσύνης μου· (ψαλμ.λζ') από τον εξάψαλμο και τα της κρίσεως!!  

Κι αν η αφροσύνη φθείρει με την σωφροσύνη (4) να μας εισάγει στην τελεία χαρά, αμήν να μετέχουμε του θείου πυρός συνηγορώντας η ζωή και η θέληση μας, προς το αυτό... δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου· τὸ πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ. ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σού εἰμι. (ρμβ') 

Από την μία πλευρά οι 4 ποταμοί … που ήταν και τα όρια του παραδείσου, παράλληλα των αρετών διακρίσεως και εγκρατείας, συνέσεως, δυνάμεως  και από την άλλη πλευρά, οι αντίστοιχες ελλείψεις τους. Αδιακρισία, μη εγκράτεια, μη σύνεση, αδυναμία (παρά τα φαινόμενα). 

[Οι ‘’ποταμοί’’ είναι οι 4 αρετές… που ανάμεσα  σε αυτούς ‘’εδρεύει’’ η υψίστη μία

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ (Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης)

Οι θειότατοι και Αγιοι Πατέρες εθέσπισαν να κάνωμεν σήμερον, ήτοι πρό της Αγίας Τεσσαρακοστής, την ανάμνησιν της εξορίας των πρωτοπλάστων από την τρυφήν του Παραδείσου, δείχνοντες εμπράκτως πόσον καλόν και ωφέλιμον πράγμα είναι η νηστεία εις την ανθρωπίνην φύσιν, και πάλιν εκ του εναντίου, πόσον κακόν και αισχρόν είναι η αδηφαγία.

Παρατρέξαντες λοιπόν οι Πατέρες τα κατά μέρος πάντα, οπού εις όλον τον κόσμον γίνονται, άπειρα σχεδόν όντα, τον πρωτόπλαστον Αδάμ προβάλλουν εις όλους παράδειγμα, πόσον κακόν έπαθε, με το να μην ενήστευσε προς ολίγον, και εις την εδικήν μας φύσιν μετέδωκε, σαφώς δεικνύοντες, και ότι πρώτον παράγγελμα του Θεού προς τους ανθρώπους εδόθη το της νηστείας καλόν, το οποίον με το να μην εφύλαξεν εκείνος, αλλά εις την γαστέρα υπήκουσε, το δέ αληθέστερον εις τον πλάνον όφιν από την παρακύνησιν της Εύας, όχι μόνον Θεός δέν έγινεν, αλλά και εις τον θάνατον κατεκρίθη, και εις όλον το γένος μετέδωκε του κακού.

Λοιπόν, δια την τρυφήν του πρωτοπλάστου Αδάμ ο Κύριος ενήστευσεν ημέρας τεσσαράκοντα, και υπήκοος έγινεν. δια τούτο και η παρούσα Αγία Τεσσαρακοστή επαραδόθη από τους Αγίους Αποστόλους, δια να απολαύσωμεν ημείς δια της νηστείας την αφθαρσίαν, με το να φυλάξωμεν ημείς εκείνο, το οποίον με το να

το πυρ της κοινωνίας και επικοινωνίας με Τον Θεό

Εννοείται, αλλά μας διαφεύγει από συνήθεια ή από μη αίσθηση, ότι η θεία Κοινωνία είναι πυρ, αλλά και η επικοινωνία, ως προσευχή, επίσης κι αυτή, πυρ τυγχάνει. 

Ο άγιος στο Η προετοιμασία για την προσευχή - ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΜΠΡΙΑΝΤΣΙΑΝΙΝΩΦ , αρχικά μας νουθετεί:     

Ἡ πρώτη προετοιμασία συνίσταται στὸ νὰ ἐκδιωχθεῖ ἡ πικρία καὶ ἡ κατάκριση γιὰ τὸν πλησίον. Αὐτὴ ἡ προετοιμασία διατάσσεται ἀπὸ τὸν Κύριόν μας. «Καὶ ὅταν στήκητε προσευχόμενοι ἀφίετε εἴ τι ἔχετε κατὰ τινὸς ἵνα καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ἀφῇ ὑμῶν τὰ παραπτώματα ὑμῶν. Εἰ δε ὑμεῖς οὐκ ἀφίετε, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν».  

Πριν φτάσουμε στο Άγιο Ποτήριο, ήδη ο ιερέας ζήτησε … τοις μισούσιν και αδικούσι ημάς, συγχώρησον (1) [για να ανεβεί μετά την Κυριακή Βαΐων (μεγάλη είσοδο) στα Ιεροσόλυμα]. Εννοείται, πως αν δεν πράξουμε ομοίως, ο ιερέας θα συνεχίσει την ιερουργία, αλλά εμείς θα έχουμε μείνει μετεξεταστέοι σε εκείνο το ‘’μάθημα’’ για να ξαναδίνουμε εξετάσεις στην ζωή, μέχρι να ξεπεράσουμε τον καλά κρυμμένο (πίσω από το ‘’δίκαιο έχουμε’’) ύφαλο. Και μακάρι με γρήγορο νου, σώφρωνα λογισμό και καρδία νήφουσα, να προλάβουμε να υπερβούμε σκοπέλους και υφάλους καταποντιστικούς, μην βρεθούμε όχι απλά μετεξεταστέοι στην παρούσα πρόσκαιρη, αλλά στάσιμοι στην αιωνιότητα.     

Ακολουθεί και δεύτερη νουθεσία που τάχα ομολογούμε κι εμείς, με την Κυριακή

Ο άνθρωπος του Χριστού όλα τα κάνει προσευχή - αγ.Πορφύριος

Ο άνθρωπος του Χριστού όλα τα κάνει προσευχή. Και τη δυσκολία και τη θλίψη, τις κάνει προσευχή. Ό,τι και να του τύχει αμέσως αρχίζει: «Κύριε Ιησού Χριστέ …;». Η προσευχή ωφελεί σε όλα, και στα πιο απλά. Για παράδειγμα, πάσχεις από αυπνία. να μη ακέπτεσαι τον ύπνο. Να σηκώνεσαι, να βγαίνεις έξω και να έρχεσαι πάλι μέσα στο δωμάτιο, να πέφτεις στο κρεβάτι σαν για πρώτη φορά, χωρίς να σκέπτεσαι αν θα κοιμηθείς ή όχι. Να συγκεντρώνεσαι, να λες τη δοξολογία και μετά τρεις φορές το «Κύριε Ιησού Χριστέ …;» κι έτσι θα έρχεται ο ύπνος.

Όλα είναι μέσα μας, και τα ένστικτα και τα πάντα, και ζητούν ικανοποίηση. Αν δεν τα ικανοποιήσομε, κάποτε θα εκδικηθούν, εκτός και τα διοχετεύσομε αλλού, στο ανώτερο, στον Θεό.

Αντί να στέκεσθε έξω από την πόρτα και να διώχνετε τον εχθρό, περιφρονήστε τον. Έρχεται από δω το κακό; Δοθείτε μα τρόπο απαλό από εκεί. Δηλαδή έρχεται να σας προσβάλει το κακό, δώστε εσείς την εσωτερική σας δύναμη στο καλό, στον Χριστό.

Παρακαλέστε: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Ξέρει εκείνος πώς να σας ελεήσει, με τι τρόπο. Κι όταν γεμίζετε απ’ το καλό, δεν στρέφεσθε πια προς το

Η προετοιμασία για την προσευχή - ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΜΠΡΙΑΝΤΣΙΑΝΙΝΩΦ

Ἡ προσευχὴ ἔχει μεγάλη σημασία γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ γι’ αὐτὸ θὰ πρέπει νὰ ὑπάρξει ἡ σωστὴ προετοιμασία πρὶν ἀπὸ αὐτὴν - ὅπως λέει καὶ ἡ Παλαιὰ Διαθήκη: «Προετοιμάσου πρὶν προσευχηθεῖς καὶ μὴν γίνεσαι σὰν ἕνας ποὺ πειράζει τὸν Κύριο». 

«Ὅταν θὰ σταθοῦμε μπροστὰ στὸν βασιλέα καὶ Θεό μας γιὰ νὰ συζητήσουμε μαζί Του», λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος, «ἂς μὴν βιαστοῦμε νὰ τὸ κάνουμε χωρὶς προετοιμασία μήπως καὶ μᾶς δεῖ ἀπὸ μακρυὰ νὰ μὴν ἔχουμε τὰ ὅπλα καὶ τὴν στολὴ ποὺ ἁρμόζουν γιὰ τὴν παρουσίαση ἐνώπιον τοῦ Βασιλέως καὶ διατάξει τοὺς ὑπηρέτες καὶ δούλους Του νὰ μᾶς δέσουν καὶ νὰ μᾶς ἐξορίσουν μακρυὰ ἀπὸ τὸ πρόσωπό Του καὶ τὶς δεήσεις μας νὰ τὶς σχίσουν καὶ νὰ τὶς πετάξουν στὸ πρόσωπό μας». 

Ἡ πρώτη προετοιμασία συνίσταται στὸ νὰ ἐκδιωχθεῖ ἡ πικρία καὶ ἡ κατάκριση γιὰ τὸν πλησίον. Αὐτὴ ἡ προετοιμασία διατάσσεται ἀπὸ τὸν Κύριόν μας. «Καὶ ὅταν στήκητε προσευχόμενοι ἀφίετε εἴ τι ἔχετε κατὰ τινὸς ἵνα καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ἀφῇ ὑμῶν τὰ παραπτώματα ὑμῶν. Εἰ δε ὑμεῖς οὐκ ἀφίετε, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν». 

Ἡ περαιτέρω προετοιμασία περιλαμβάνει τὴν ἐκδίωξη τῶν βιοτικῶν μεριμνῶν μὲ τὴν δύναμη τῆς πίστης στὸν Θεὸ καὶ μὲ τὴν δύναμη τῆς ὑπακοῆς καὶ τῆς παράδοσης στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἐπίσης μὲ τὴν ἀναγνώριση τῆς προσωπικῆς ἁμαρτωλότητος ποὺ

ψαλτήρι και σωτηρία…

Στον β’ παγκ. πόλεμο, ένας στρατιώτης είχε επάνω του, το ψαλτήριο. Η σφαίρα σταμάτησε στον 90ό ψαλμό. (μη έχοντας την πρωτότυπη εικόνα, βρέθηκε μία σχετική, που πάλι ομόπνοα, η Αγία Γραφή έφραξε τον δρόμο στην σφαίρα, που κατευθυνόταν στην καρδιά, για να μην σκοτωθεί ο άνθρωπος). 

αναφέρει ο 90ός ψαλμός… πεσεῖται ἐκ τοῦ κλίτους σου χιλιὰς καὶ μυριὰς ἐκ δεξιῶν σου, πρὸς σὲ δὲ οὐκ ἐγγιεῖ· 

Ένας ‘’λογικός’’, μπορεί μέσα στην αμφισβήτηση να έριχνε το θαύμα σε σύμπτωση, μη αποκλείοντας τις πιθανότητες. Φοβούμενοι το ένα άκρο της ευπιστίας των γιαγιάδων και θρησκόληπτων, που συνήθως υποτιμούμε λόγω γνώσεών μας και (κοσμικής) ‘’οξυδέρκειας’’ (όχι απαραίτητα συμπλέουσας και με τον φωτισμένο νου), προσπερνάμε την πίστη που πολλάκις έχει δείξει δείγματα και πέφτουμε στο άλλο άκρο την δυσπιστία ή ακόμη και άρνηση. Η ακρίβεια της πίστης όμως είναι

Όταν η γη σε συν­θλίβει με την κόλαση της,

…τρέξε στον ναό, μπες μέσα και να, είσαι μέσα στον παράδεισο. Μην λησμονείτε αδελφοί: εμείς οι Χριστιανοί είμαστε ισχυροί διά του Θεού. Άγιος Ιουστίνος  Πόποβιτς 

Εδώ βρίσκεται το θείο γνώρισμα της ανθρώπινης ύπαρξης: ότι ο Θεός την γεμίζει, ότι ο Θεός γίνεται το περιεχόμενο της, ότι ο Θεός ζει σ’ αυτήν σαν σε δικό του ναό, οίκο του, σώμα του. Η ανθρώπινη φύση έχει εκπληρώσει αυτό το γνώρισμα στην τελειότητα του στο πρόσωπο του Θεανθρώπου Χριστού. Στο πρόσωπο του Χριστού ο άνθρωπος είναι εξ ολοκλήρου πλήρης Θεού και είναι στ’ αλήθεια ναός Θεού, στον όποιο «κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς» (Κολ. 2,9).

Αυτός είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Και οι χριστιανοί είναι χριστιανοί διότι είναι όπως είναι αυτός: είναι δηλαδή κι αυτοί ναός του Θεού όπου ζει το Πνεύμα του Θεού, δηλαδή το Άγιο Πνεύμα.

Με ποιό τρόπο ζει κάποιος μέσα στο ναό του Θεού; Με τη θεία λατρεία, με την προσευχή. 

Επειδή ο χριστιανός είναι ναός του Θεού στον οποίο κατοικεί το Πνεύμα του Θεού (Α’ Κορ. 6,19), η ζωή του δεν είναι τίποτε άλλο από μια συνεχής θεία λατρεία. Κάθε σκέψη του χριστιανού, κάθε του αίσθηση, κάθε του πράξη μετέχει στη θεία

Εισαγωγή (Ναυς - ζ' τόμος)

Ο καθένας έχει μια γνώμη και μια σχέση με την Εκκλησία. Θετική,  αδιάφορη, αρνητική. Για όποιον θάθελε να περάσει από την υποκειμενικότητα στην αντικειμενικότητα, λογικά θάπρεπε να τον ενδιαφέρει και διορθώσει σύμφωνα με την θεϊκή γνώμη/γνώση Του Τριαδικού Ενός κι όχι του καθενός. 

Η Εκκλησία είναι Σώμα Του κι Αυτός Κεφαλή. Είναι Φως εκ Φωτός και Την έθεσε σαν πόλι επί όρους κειμένη, που δεν μπορεί (και δεν πρέπει) να κρυφτεί. 

Είναι συγχρόνως ο χρυσοπλοκώτατος πύργος και δωδεκάτειχος πόλις. Μητέρα και μόνη γόνιμη μήτρα αναγέννησής μας. (σαν δωδεκάτειχος) είναι η διδάσκουσα την τελειότητα της προσευχής – νηστείας – ακρόασης και τήρησης, (3Χ4 άκρα, ως θεία επίσκεψις – δύναμις εξ Υψίστου επεσκίασεν….) στα οποία προσκολλώμενοι και τηρούντες αυτά στο μέτρο της θελήσεως και της δωρεάς, ερανειζόμαστε κάθε αγαθή δόση. 

Είναι ο ΣΤΑΥΡΟΣ επί γολγοθά… επί του κρανίου (γολ-γολ) του κόσμου τούτου και παλαιού τεθανατωμένου τη αμαρτία ΑΔΑΜ (προσωπικά και στο σύνολο της ανθρωπότητος), που ρανίδες αίματος Του Κυρίου κατέρχονται για να θανατώσουν τον θάνατο, ζωώσουν και αναστήσουν (δια Σταυρού) τους μετέχοντες. 

Αν τώρα κάποιος που ετέθη ως άλας (από απλό μέλος έως ‘’κεφαλή’’ της ιεραρχίας) μωρανθεί και την καταβιβάσει από το ύψος Της και ακυρώνει το θεαραπευτικό Της έργο, ή ισοπεδώνει την Αλήθεια με την αληθοφάνεια (φαντασία) στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης, αγαπολογικά, Αυτή δεν χάνει, αλλά ο ίδιος πολέμιος και υποτιμητής, αφού …πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς (Ματθ.ις’) 

Αμήν δι ευχών να εισέλθουμε, επιβιβαστούμε, ενσωματωθούμε με οργανικούς

άγιος ΝΙΚΟΛΑΟΣ ο Πλανάς

"Απορίαν και θαυμασμόν μοι προξενεί, όταν αναλογισθώ, ότι ο παπα-Νικόλας επί 15 περίπου ώρας ίστατο άυπνος και όρθιος, καίτοι υπέφερεν από τους πόδας του και είχε και άλλας ασθενείας. Ίστατο όλην την αγρυπνίαν 10-11 ώρας και κατά τα εξημερώματα μετέβαινεν εις την ενορίαν του και συνέχιζε τον Όρθρον και την Λειτουργίαν, άλλας 4-5 ώρας. Δεν θα ήτο δυνατόν να ίσταται τόσος ώρας, εάν δεν είχε υπομονήν μεγάλην. Αλλά και όσον μεγάλην υπομονήν εάν είχε, πάλιν δεν θα εβάσταζε. Τον παπα-Νικόλα άλλη τις ξένη δύναμις τον εβάσταζε: η δύναμις του Θεού, η χάρις του Αγίου Πνεύματος, «η τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλείποντα αναπληρούσα», η τα αδύνατα δυνατά ποιούσα. Αρμόζει να είπη τις, ότι εν τω π. Νικολάω δεν έζη ο Νικόλαος, αλλά το εν ταις καρδίαις των πραέων αναπαυόμενον Πνεύμα Κυρίου: «εν καρδίαις πραέων αναπαύσεται πνεύμα Κυρίου, καρδία δε ταραχώδης καθέδρα διαβόλου», λέγει ο σοφός Παροιμιαστής.

Ο π. Νικόλαος ουδέποτε εταράχθη, ουδέποτε εθύμωσε, πάντας ηγάπα, υπέρ πάντων ηύχετο. Είχε δε την νοεράν προσευχήν, το χαροποιόν πένθος, το αείρυτον δάκρυον, άτινα τον κατέστησαν πράον και κληρονόμον της γης των πραέων, της Βασιλείας των Ουρανών.

γερ.Φιλόθεος Ζερβάκος "

---

“Γνωρίζω ένα ιερέα εις τας Αθήνας.

Είναι ο ταπεινότερος των ιερέων