…πως δεν θάναι χάσμα, αν μεταξύ των δύο πλευρών υπάρχει διαφορά νοοτροπίας, διαφορά πνεύματος; Ο μεν ‘’κυνηγά’’ να κατακτήσει όλον τον έξω κόσμο, κατασπαταλώντας τον έσω θησαυρό (σπαταλώντας την ψυχή του, ένεκα των ειδώλων και εξωτερικών σκιών ‘’αγαθών’’), ο δε ‘’σπαταλώντας’’ όλα τα πρόσκαιρα, για χάριν του αιώνιου θησαυρού και εντός ημών, βασιλείας. Ο ένας ακολουθών την φυγόκεντρο (Ι ι’ τάγμα δαιμόνων) σε σχέση με τον άλλον που ακολουθεί (δια της μεταστροφής εντός εαυτού και μετανοίας) την κεντρομόλο Ι, Ιησού.
Είναι αυτά τα δύο Ι που υπάρχουν στο ΕΙΝΑΙ μας από το ΕΝΑ που προήλθαμε και που Ο Κύριος μας αφήνει ελεύθερους να ακολουθήσουμε ή το ένα ή το άλλο… (διαζευκτικό ή-ή μη επιδεχόμενο και το ένα και το άλλο, Κύριο και μαμωνά) … στη μέση Ο Κριτής σαν ζυγός δικαιοσύνης. Οι έννοιες επάνω και κάτω, ομόπνοα αντικαθίστανται προς τα έξω διάχυση και απώλεια ή προς τα μέσα, μάζεμα,
