Την υποκάτω των νεφών ως κοινή θρησκευτική θεώρηση και την άνω αυτών ορθόδοξη, ώστε να ψηλαφηθεί η κλίμαξ και η γέφυρα η ανάγουσα από το ένα στο άλλο.
Δυο σκέψεις, με βάση κάποιους ‘’λόγους’’ (και
αναλογίες) που κατατίθενται στους ψαλμούς, (α,β,γ, κβ’ , ξβ’ , ρδ’ και ρς’ και
όχι μόνο…), κάτι σαν στερέωση και πλήθυνση των πρώτων δύο υπαρχόντων αγκίστρων νοός
και καρδίας (δια των Ν’ και ϟ’ – σταυροειδώς -) και με άλλους ισχυροποιούς μυστικούς δεσμούς (4).
Ζητούνται να βρεθούν οι ενσπαρμένοι λόγοι μέσα στην φύση και στις Γραφές, ως θησαυροί*, να βρεθεί εκείνη η αναγωγή που θα αποδώσει ωφέλεια και πλούτο πνευματικό και αναφαίρετο. Πραγματικό κι όχι φανταστικό, επειδή απλά μοιάζει.
Είναι η συνέχεια του, η φύση και η ‘’λειτουργικότητα’’ του ψαλτηρίου… που φανταζόμαστε ότι σκοπός μας είναι να φτάσουμε στον πόδα της Βηθλεέμ για να αρχίσει η ανόρθωση και ανάσταση. Να φύγουμε από την αίγυπτο και την καθέδρα λοιμών (ψαλμ.α’) για να εγγίσουμε και βιώσουμε τα Χριστούγεννα που διαχρονικά συμβαίνουν σε κείνον τον χώρο και στην καρδιά μας. Είναι τα θεία συμβάντα, που παρότι συνέβησαν άπαξ, παρατείνονται στους αιώνες αναμένοντας την δική μας
μετοχή, κατά τάξη και ετοιμότητα ως εσωτερική ζωή, με απαραίτητη την διέλευση των κόμβων της ιστορίας….Ο κοινός νους, θεωρεί πως αν δεν βγούμε από την αίγυπτο δεν θα βιώσουμε τα Χριστούγεννα. Μοιάζουν δλδ, τα Χριστούγεννα δεύτερα σε χρόνο και η φυγή μας από την αίγυπτο πρώτη. Η Εκκλησία όμως δίνει την ορθή και δι ευθέως φωτισμού, τάξη. Αν δεν γεννηθεί Ο Κύριος (25 Δεκ στον κύκλο ενιαυτού) δεν εορτάζεται η φυγή εις αίγυπτον (26 Δεκ) και συγχρόνως το… ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τόν υἱόν μου… Είναι που μας καλεί ως υιούς, να εξέλθουμε και μας βοηθά με το σχήμα ‘’επί πώλου όνου’’ που σηματοδοτεί τον χριστοφόρο νου.
Ως πνευματικό αλφάβητο ο άνθρωπος πρέπει να κατανοήσει ότι χωρίς Εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν, αλλιώς ο φωτισμός δεν είναι άμεσος αλλά εκπίπτει σε έμμεσο.
Αν ο νους δεν καταστεί ‘’χριστοφόρος’’ ούτε από το παράλογο προς το λογικό εξέρχεται (από την αίγυπτο στον πόδα της ιερουσαλήμ, σκιωδώς σαν ΠΔ και νόμος) ούτε ανασταίνεται (πάλι επί πώλου όνου) από την γη προς τον ουρανό (Κυριακή Βαΐων προς Ανάσταση), ως Φως, χάρις και καινή κτίσις. Κι είναι η εξάρτηση ως δέσμευση με Την Άμπελο (4) ελικοειδώς και Φως, ακτινούλα ακτινούλα, ως έλλαμψη, που ενεργεί την ελευθερία του προσώπου.
Στην συναισθηματική θρησκευτική διαστρέβλωση, νιώθει ο άνθρωπος και εύχεται, μακάρι ο Χριστούλης να γεννηθεί στην φάτνη και σπήλαιο της καρδιάς μας και καλά κάνει, αλλά δεν αρκεί. Αν σκιρτήσει, (όχι απαραίτητα κακό) αισθάνεται αυτός ο μεγάλος σε ηλικία άνθρωπος, να συνοδοιπορεί με τον μικρό Χριστό, που όμως σε λίγες μέρες μετά την εορτή, πάλι να χάνεται η συγ-κίνηση. Το βίωμα όμως, έρχεται για να μείνει. Να μας περάσει ο καλός Θεός από το εξ εσόπτρου και εν αινίγματι (1) στο πρόσωπο προς πρόσωπον. Από την νηπιακή ηλικία στην ενηλικίωση, από δούλος των στοιχείων της φύσης σε υιοθεσία.
Αυτό το βήμα, από αίγυπτο μέχρι Βηθλεέμ, ψαλμικώς μια δρασκελιά, καλύφθηκε τόσο γρήγορα, όσο η ανάγνωση του 1ου (της μακαρίας εξόδου) στον 2ο , όπου ακούμε : …. υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε, οπότε στην κυριολεξία, ναι μεν γεννήθηκε σωματικώς Ο Κύριος, αλλά πνευματικώς που έχει και αξία, εμείς γεννηθήκαμε χάριτι ‘’σήμερα’’ εν XC, αφού Ο Κύριος ως επιστάτης του νοός, μας εκάλεσε και εξήγαγε εκ της αιγύπτου.
Κι επειδή με την Γέννηση η κρίσις και με την κρίση η γέννηση, δεν είναι τυχαίο που ο εξάψαλμος ξεκινά με τον 3ο ψαλμό. Προς πίστωση της αληθείας, η προσφώνηση του εξάψαλμου αρχίζει με το ‘’χριστουγεννιάτικο’’ ύμνο των αγγέλων : … Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ, καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία. Συγχρόνως δε, ακινητούμε ευλαβώς.
Και ακινητούμε, ως ένδειξη ότι εξαρτόμαστε από την κρίση του Θεού, μη λαμβάνοντας την ψυχήν μας επί ματαίω…. Μια ακινησία Ι, προς ανύψωσιν όπως η ακινησία της Μαρίας, παρά τους πόδας Του Κυρίου, μετά την ‘’ευστοχία’’ της έρπουσας*** κίνησης ανεύρεσης του στόχου.
Με την ψηλάφηση αυτών των τριών πρώτων ψαλμών και των λόγων που απέδωσαν στην πορεία του καθενός προς τελειότητα, εκτιμώ πως δεν απέχουμε της διαπίστωσης του αγ.Μαξίμου ομολογητού που λέει πως…
Ως σε θησαυροφυλάκιο εισερχόμενοι, θαυμάζουμε την λαμπρότητα την Δόξα και την δια του Σταυρού χαρά, όντας αυτός η προϋπόθεση, αρχής και τέλους.
Μέσα σε αυτήν την ιχνηλασία, ‘’πέφτουμε’’ επάνω στον ρς’ ψαλμό. Η πρόσκληση του ανθρώπου εκ Θεού, (Συ Κύριε εκάλεσάς με…) ξεκινά από την ψυχή κι αν αυτή έχει δώσει σημείο επιθυμίας και προαίρεσης. Την μόνη δική μας (την θέληση), αφού ούτε η θεια πνοή ούτε η λάσπη μας ανήκουν. Τα διαχειριζόμαστε.
Ο αββάς Δωρόθεος αναφέρει σχετικά. Το άριστα της ύλης είναι 10, της ψυχής 100 και του πνεύματος 1000. Η δε επιθυμία σημειώνεται και ως ‘’ς’’ (αριθμητικά έξι) και με εργαλείο αυτήν την έξι (συνήθεια), ανάλογα του προσανατολισμού και τον ‘’πόθο’’ διά της έλξεως ή ανεβαίνει δια Της ολκάδος των θελόντων σωθήναι στην Ζωή ή δια των κακών έξεων προς την απώλεια. Γιαυτό και ο παπαΤύχων ανέφερε: … καλή συνήθεια αρετή. Κακή συνήθεια πάθος… έξι ως αριθμός, έξι ως συνήθεια και ανάλογα του λόγου επιθυμιών…. έλξις με πρόσημα (+ -).
Ίσως γιαυτό… διαβάζουμε στον ρς’ ψαλμό: …ἐκ τῶν χωρῶν συνήγαγεν αὐτούς, ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν καὶ βοῤῥᾶ καὶ θαλάσσης. (με σταυροειδή την εκ Θεού κλήση) (3) όπου ήδη προϋπάρχει ο σπερματικός Λόγος (στον νόμο) και η δική Του μερική αλήθεια στα έθνη (στην σοφία)…. πρόταση σωτήριου προσανατολισμού και ακολούθησης σε φιλοδυνάμους που ζητούν σημεία και φιλοσόφους που ζητούν σοφία, να στραφούν δια της ''μωρίας'' του Σταυρού, στην Παναγαθότητά Του και επικοινωνήσουν πρόσωπο με πρόσωπο κι όχι έμμεσα, πολύ περισσότερο ‘’χαμένοι’’ στην αναζήτηση γνώσεων και δυνάμεων χωρίς Θεό, το πρώτο δόλωμα της φυγοκέντρου που στρέφοντας τα νώτα, ολοέν και απομακρύνεται.
Φρίττουν έθνη, κυκλώνουν [αυτή άλλωστε είναι η ‘’δουλειά’’ τους να πολιορκούν την καρδία και τον νου που θάθελαν νάναι χριστοφόροι και σταυροφόροι (κατά το γενηθήτω Κύριε το θέλημά Σου)], αλλά ονόματι Κυρίου και Σταυρού αμυνόμαστε, ἡ ἀνομία τῆς πτέρνης μου κυκλώσει με (48 - μη’) κυκλώνει όμως και η Αλήθεια (όσο περνάμε από τον νόμο και σκιά στην χάρι και αλήθεια δλδ αρχίζει η ανύψωση εκ της Βηθλεέμ, δια XC εν XC) … καλύπτει την τρωτότητα το ίδιο το Άγιο Πνεύμα, όπως προτυπώθηκε εν σκιά με τον Ιακώβ (Γεν.κε’26)* διαλύονται σιγά σιγά τα νέφη και πορευόμαστε στην κάτω Βηθλεέμ, προς κάλυψη της πείνας και δίψας στον Οίκο του Άρτου (κατοικητήριο του Θεού) και συγχρόνως Θύρα εισόδου και ανόδου, όπου ο ψυχοσωματικός ενιαίος άνθρωπος, νομήν βρίσκει.
Μια ποίμανση προς τα άνω του νοός, όπως αναφέρεται αγιογραφικά… 6 καὶ σὺ Βηθλεέμ, γῆ ᾿Ιούδα, οὐδαμῶς ἐλαχίστη εἶ ἐν τοῖς ἡγεμόσιν ᾿Ιούδα· ἐκ σοῦ γὰρ ἐξελεύσεται ἡγούμενος, ὅστις ποιμανεῖ τὸν λαόν μου τὸν ᾿Ισραήλ. (Ματθ.β’)
Για να φτάσουμε όμως σε αυτόν
τον πόδα, και ομολογούμε το: … Κύριος
ποιμαίνει με καὶ οὐδέν με ὑστερήσει. εἰς τόπον χλόης, ἐκεῖ με κατεσκήνωσεν, ἐπὶ ὕδατος ἀναπαύσεως ἐξέθρεψέ με, τὴν ψυχήν
μου ἐπέστρεψεν. ὡδήγησέ με ἐπὶ τρίβους δικαιοσύνης ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ…. ψαλμ.κβ’ πρέπει να καλύψουμε τον
όλο νόμο. Με σκιώδη ‘’νόμο’’ τον ισραήλ, δεν είναι τυχαίο ότι η αλφάβητος των
εβραίων έχει 22 (κβ’) γράμματα και ήλθον γαρ ου καταλύσαι, αλλά πληρώσαι. Και
το πληροί με τον ίδιο Του τον Εαυτό, ως Α+Ω (τα οποία λείπουν)****.
Κι επειδή αυτό το ΔΙΨΩ επί του μικρού μας σταυρού είναι ακόρεστο, καλή μεν η θεωρία, αλλά καλύτερη και βασική προϋπόθεση η πράξη. Αφού, αν δεν τεκνοποιήσει με τα αναλογούντα τέκνα ο Ιακώβ από την Λεία (πράξη) δεν τεκνογονεί από την αγαπημένη θεωρία (Ραχήλ)*****.
Κι έχουμε πολύ δρόμο μέχρι να πεθάνει η δική μας ραχήλ και να θαφτεί ως σκιά θεωρία, στον τόπο που γεννάται η θεία θεωρία Χριστός , δλδ στην Βηθλεέμ.
Πρέπει να προηγηθεί το θάψιμο των κλεμμένων (από τον ειδωλολάτρη πατέρα) ειδώλων στο όρος όπου ο Ιακώβ ‘’είδε’’ την πύλη ουρανού (και καρδιάς).
Όλα, βοηθητικά αυτογνωσίας που μας συμφέρει να προφέρουμε τα λόγια του προφητάνακτα: …. Ὁ Θεὸς ὁ Θεός μου, πρὸς σὲ ὀρθρίζω· ἐδίψησέ σε ἡ ψυχή μου, ποσαπλῶς σοι ἡ σάρξ μου ἐν γῇ ἐρήμῳ καὶ ἀβάτῳ καὶ ἀνύδρῳ. (ψαλμ. ξβ’ - 62).
Ότι σκώληκες εσμέν (2) κατά το ἐγὼ δέ εἰμι σκώληξ καὶ οὐκ ἄνθρωπος, ὄνειδος ἀνθρώπων καὶ ἐξουθένημα λαοῦ.… (ψαλμ.κα’) και χρήζουμε αίτησης σώσόν με από πηλού, ίνα μη εμπαγώ» (Ψαλ. 68,15)
Με… όσο ταπεινούται ο άνθρωπος τόσο να τον υψώνει ο καλός Θεός.
Αμήν να βάλουμε αρχή μετανοίας. Να βάλουμε αρχή εξόδου από την αίγυπτο, δια του χριστοφόρου νοός, και μακαριότητος ως αποτέλεσμα τήρησης εντολών και ένδειξης ότι φιλούμε Τον Κύριο.
Όλα τα υπόλοιπα χάρις και δωρεά.
Αμήν δι ευχών και ενεργείας όλων των αγίων και εξαιρέτως Της γλυκυτάτης Θεοτόκου, ελέησόν μας κατά το μέγα έλεός Σου..
---
(1) Η γνώσις και όρασις του δι εσόπτρου εν αινίγματι, η ευχή και η προσ-ευχή
από την προσευχή προς την ευχή
(2) εξωτερικά και εσωτερικά.... παράσημα
(3) με αυτήν την σταυρική κλήση, να μην εξαντλείται ΜΟΝΟ στο σκέλος του Νόμου, αλλά να επεκτείνεται με ομόπνοα στοιχεία και στην σοφία, όπως προσκαλείται ο άνθρωπος να γίνει στρατιώτης Χριστού...
Περί μακεδονίας, μεγαλέξανδρου, το διαχρονικό τους φυσικό έργο και πρόταση πνευματική…(4) από
Κυριακή Βαΐων... δεσμεύων πρὸς ἄμπελον τὸν πῶλον αὐτοῦ, καὶ τῇ ἕλικι τὸν πῶλον τῆς ὄνου
αὐτοῦ, πλυνεῖ ἐν οἴνῳ τὴν στολὴν
αὐτοῦ, καὶ ἐν αἵματι σταφυλῆς τὴν περιβολὴν αὐτοῦ, χαροποιοὶ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ἀπὸ
οἴνου....
* κι αυτό θα επιτευχθεί όσο αφαιρούμε τις φλοίδες και τα καλυπτικά στρώματα φύσης και Γραφών σαν του κρεμμυδιού…, τα κυρίως νέφη και σπιλώσεις μολυσμού σαρκός και πνεύματος… κάνοντας διαφανείς τους δερμάτινους χιτώνες που τα καλύπτουν. Με παρεχόμενα εφόδια θεραπείας, μυστικά και μυστηριακά, ΜΟΝΟ στην Ορθοδοξία.
Η κατάσταση φωτισμού του κάθε ανθρώπου, εκτυπώνεται σαν μια μικρογραφία εξωτερικά, της γης και της κατάστασης φωτισμού της από τον ήλιο.
Υπάρχουν περιοχές που είναι στην νύχτα και ‘’βολεύονται’’ είτε με τεχνητά φώτα είτε με τον έναστρο ουρανό και αστέρες. Από αυτούς όμως, είναι πολύ λίγοι που θάθελαν να διακρίνουν τον προσανατολισμό που προσφέρει η ουράνια διευθέτησή τους. Να βρουν, προς τα πού πέφτει η ανατολή για να τρέξουν προς συνάντησή της.
Στα πνευματικά, είναι η κίνηση προς συνάντηση της ανατολής ανατολών, με βοηθό τον άγγελό μας, κατά το: …Ἡ γέννησίς σου Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ, τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως· ἐν αὐτῇ γὰρ οἱ τοῖς ἄστροις λατρεύοντες, ὑπὸ ἀστέρος ἐδιδάσκοντο· σὲ προσκυνεῖν, τὸν Ἥλιον τῆς δικαιοσύνης, καὶ σὲ γινώσκειν ἐξ ὕψους ἀνατολήν, Κύριε δόξα σοι.
Βέβαια, πάντα κάποιοι θα υπάρχουν που κινούνται επί γης, διαρκώς αποφεύγοντας το Φως, ελκόμενοι από την δύση…. και για τους δικούς τους λόγους, ίσως αγιογραφικά για να μην αφήσουν τα έργα του σκότους, αλλά η επιλογή τους ελεύθερη.
Επειδή μας ενδιαφέρει, έστω και θεωρητικά το Φως, ας μείνουμε σε Αυτό.
Στους έχοντες ναι μεν ημέρα, άλλοι έχουν σκεπασμένο τον ήλιο λόγω νεφών. Άλλοι με πιο αραιή συννεφιά, που περνάνε ακτίνες. Τέλος, άλλοι με καιρό αίθριο. Μεταξύ πάλι αυτών, σε άλλους είναι γλυκειά ανατολή ή δύση και σε άλλους μεσουρανεί μειώνοντας τις σκιές…
Η
σχέση με το νοητό Φως και Ήλιο της Δικαιοσύνης, είναι ανάλογη της σχέσης με την χάρι. Κρυπτόμενη ή φανερούμενη,
η οποία όμως δεν γίνεται απροϋπόθετα. Κι ο άνθρωπος, άλλοτε κρυπτόμενος από το
Φως για να συνεχίσει να ποιεί έργα σκότους, ως κατέναντι της ΕΔΕΜ (Γεν.δ΄16) (κατοπτρικά
και πολωμένα ς) σαν τον Κάιν τρέμων, ή φανερούμενος προς τον Θεόν απέναντι
(ευθέως 5) (Γεν.γ’24), σαν τον ΑΔΑΜ που εκάθητο απέναντι του παραδείσου και
ωδύρετο…. για να γίνει ‘’ισραήλ’’ (νους ορώμενος τω Θεώ, δλδ ορώμενος από τον
Θεό). Είναι ο κρούων την θύρα του ελέους δια της μετανοίας (μεταστροφής του
νοός) ζητών να εισέλθει ως λόγος εντός Του Λόγου (2). Είναι η επιθυμία από
τώρα, να τύχει οργανικής ενσωμάτωσης στο αναστημένο Σώμα Του (Ορθόδοξη
Εκκλησία).
...κι αν είμαστε από την πλευρά του σκότους, ας προσανατολιστούμε και ''τρέξουμε'' προς την Ανατολή. Μην χαθούμε μαζί με τις σκιές.... ώστε όταν Ξημερώσει η Ημέρα της Αφύπνισης… να μην ὑπάρχει τίποτε μέσα μας νά ξυπνήσει - Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς - αφού σ’αὐτόν τόν κόσμο τῶν σκιῶν καί τῆς διαύγειας, μόνο ἡ ψυχή ἔχει τήν πραγματικότητα, τἠν ὁποία μπορεῖ νά φυλάξει ἤ νά χάσει. ...Ἀλοίμονο στόν ἄνθρωπο πού καί αὐτή τήν λίγη πραγματικότητα τήν μεταμορφώνει σέ ὄνειρο.
Με όλην την πορεία να επισκιάζεται και καθοδηγείται από τον ενωτικό ουρανού και γης Σταυρό, την πύρινη στήλη και σκέπη του κόσμου, Θεοτόκο, δια του… ...ὅτι ἐν χειρὶ κρυφαίᾳ πολεμεῖ Κύριος ἐπὶ ᾿Αμαλὴκ ἀπὸ γενεῶν εἰς γενεᾶς, και φανερώς εξάγουσα (5) τον ισραήλ από την αίγυπτο, με μας, να ευχαριστούμε και δοξάζουμε τον Τριαδικό Θεό, για όλες τις αφανείς και εμφανείς ευεργεσίες, που στόχο έχουν την διέλευση της ερυθράς (εξομολογητικά ρδ’ ψαλμό) και κάθαρση, την απαραίτητη προϋπόθεση φώτισης και τελείωσης.
Επισκίαση, καθοδήγηση και τροφοδοσία με μάννα εξ ουρανού προσωποποιημένο και κατὰ τὴν ἑκάστου ἰδίαν χρείαν, συμπλέει, συνοδοιπορεί, θεραπεύει ως ἰατρός τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων...
Όσο καθαρίζει η καρδιά, τόσο καθαρίζει και ο πνευματικός ουρανός από σύννεφα. Κι επειδή δια Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω, χαρά και χάρις, εξαρτώνται απόλυτα τα αιτιατά, με αιτία την κάθαρση, δλδ κατά πόσο κρύπτεται η χάρις και ποιες είναι οι προϋποθέσεις φανέρωσής της, εξαρτώνται από την καρδιά. Και μετά, ο όλος φιλότιμος αγώνας έγκειται στο κατά πόσο προσπαθούμε να αποκτήσουμε την ψυχική αγνότητα, για να αναπαύεται η χάρις (αγ.Παϊσίου) με σχετικό βοήθημα το, πως γίνεται μέσα στην καρδιά μας η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου.
Όσον δε αφορά τον πνευματικό πόλεμο πάντα θα ισχύει το, …εὑρεθείη ἡ χείρ σου πᾶσι τοῖς ἐχθροῖς σου, ἡ δεξιά σου εὕροι πάντας τοὺς μισοῦντάς σε. (ψαλμ.κ’) και ως ‘’χειρ Θεού’’ των 14 φαλάγγων, δεν ''φαίνεται'' να είναι τυχαία στο Γεν.ιδ’14 ότι κινείται ο Αβραάμ (τύπος Πατρός) να απελευθερώσει τον αιχμαλωτισθέντα Λωτ αδελφιδούς με 318 ψυχές… (πρώτον αγώνα) όσοι και οι θεοφόροι πατέρες στην α’ οικουμενική σύνοδο (πρώτον μ.Χ.) και διαχρονικά για τον καθέναν…
** 25
ἐξῆλθε δὲ ὁ πρωτότοκος πυρράκης, ὅλος ὡσεὶ δορὰ δασύς· ἐπωνόμασε δὲ τὸ ὄνομα
αὐτοῦ ῾Ησαῦ. 26 καὶ μετὰ τοῦτο ἐξῆλθεν ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ, καὶ ἡ χεὶρ αὐτοῦ ἐπειλημμένη
τῆς πτέρνης ῾Ησαῦ·
*** Μοιάζει θεωρητικά αυτή η έρπουσα κίνηση ανεύρεσης ‘’στόχου’’ στον μικρο-μικρόκοσμο με την κίνηση με μαστίγιο του σπερματοζωαρίου, που ΜΟΝΟ όταν ευστοχήσει στο ωάριο εισέρχεται και αφού κοπεί το μαστίγιο, ακινητεί. Μετά, παρά την φαινομενική ακινησία, (για τα μάτια του κόσμου) αρχίζει ο πολλαπλασιασμός, ώστε δια της μήτρας να γεννηθεί. Στην αμέσως επόμενη διάσταση ‘’ευστοχούμε’’ ως πρώτο ζυγωτό (σώμα ως ωόν και ψυχή ως σπερματοζωάριο) στην Μήτρα (Ορθόδοξη Εκκλησία) για να αναγεννηθούμε. Αναγωγικά και σπουδαία.
**** για το θεόσδοτο όνομα ΙΩΑΝΝΗΣ (και για τα ελλείποντα Α+Ω σε σχέση με το άλεφ της εβραϊκής αλφαβήτου, που ενώ είναι δεύτερο συμβολικά, θεωρεί τον εαυτό του πρώτο….)
***** Γυναῖκάς μοι δύω νόει, τὴν πρᾶξίν τε καὶ τὴν γνῶσιν ἐν θεωρίᾳ· τὴν μὲν Λείαν πρᾶξιν ὡς πολύτεκνον· τὴν Ραχὴλ δὲ γνῶσιν ὡς πολύπονον· καὶ γὰρ ἄνευ πόνων οὐ πρᾶξις, οὐ θεωρία, ψυχή, κατορθωθήσεται.
---
(5) ἐξαγαγόντι τὸν ᾿Ισραὴλ ἐκ μέσου αὐτῶν, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ, ἐν χειρὶ κραταιᾷ καὶ ἐν βραχίονι ὑψηλῷ, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· τῷ καταδιελόντι τὴν ᾿Ερυθρὰν θάλασσαν εἰς διαιρέσεις, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· καὶ διαγαγόντι τὸν ᾿Ισραὴλ διὰ μέσου αὐτῆς, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ, καὶ ἐκτινάξαντι Φαραὼ καὶ τὴν δύναμιν αὐτοῦ εἰς θάλασσαν ᾿Ερυθράν, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· τῷ διαγαγόντι τὸν λαὸν αὐτοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· τῷ πατάξαντι βασιλεῖς μεγάλους, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ, καὶ ἀποκτείναντι βασιλεῖς κραταιούς, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ, τὸν Σηὼν βασιλέα τῶν ᾿Αμορραίων, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ, καὶ τὸν ῍Ωγ βασιλέα τῆς Βασάν, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ, καὶ δόντι τὴν γῆν αὐτῶν κληρονομίαν, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ, κληρονομίαν ᾿Ισραὴλ δούλῳ αὐτοῦ, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ. ὅτι ἐν τῇ ταπεινώσει ἡμῶν ἐμνήσθη ἡμῶν ὁ Κύριος, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ, καὶ ἐλυτρώσατο ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· ὁ διδοὺς τροφὴν πάσῃ σαρκί, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ. ἐξομολογεῖσθε τῷ Θεῷ τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ. (ψαλμ.ρλε' 135)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου