ορθόδοξη
παιδεία λόγοι ανάτασης και ανάστασης τόμος β’ (με δυνατότητα ανάκτησης) …ως
νοηματική συνέχεια των προηγουμένων αλλά και ως επίγειο τέρμα, αφορμή όμως προς
ουράνια αρχή και βασιλεία ουκ έσται τέλος….
Και
πρέπει να σχιστεί το
καταπέτασμα
από άνωθεν έως κάτωθεν και ‘’γκρεμίσει’’ ο εξωτερικός φαρισσαϊκός ναός για να
δώσει ‘’χώρο’’ στην καρδιά και ζωή μας, να δομηθεί ο νέος
(εν ημίν ναός).
Να πεθάνει το κοσμικό φρόνημα και ο κόσμος της ασεβείας για να αναστηθεί το
πνευματικό φρόνημα. Να συμπεθάνουμε για να συναναστηθούμε…
Κι
ο προφ.Ησαΐας ‘’έτρεξε’’ ελικοειδώς* για να μας ελκύσει, αναφέροντας
προσευχητικά … ἡ δὲ γῆ τῶν ἀσεβῶν πεσεῖται. Βάδιζε λαός μου, εἴσελθε εἰς τὸ
ταμιεῖόν σου, ἀπόκλεισον τὴν θύραν σου, ἀποκρύβηθι μικρὸν ὅσον ὅσον, ἕως ἂν παρέλθῃ
ἡ ὀργὴ Κυρίου. (προσευχή προφ.Ησαΐου)
Το
ταμιείο είναι το σπήλαιο της καρδιάς, όπου το τέλος της επί γης (οριζόντιας)
σκιώδους πορείας μας (του λαού Του, που εμπεριπατεί μαζί μας, όσο εμείς
γινόμαστε ναός Του και αποκοπτόμαστε από την σχέση με τα είδωλα….) προς Βηθλεέμ.
Προηγείται η αποταγή. Ευλογείται η όση προσπάθεια κάθαρσης (1) και μικρός
φιλότιμος αγώνας εν τη ‘’ερήμω’’.
Και,
περί ζωής και θανάτου, βλέπουμε πως στην Βηθλεέμ
πεθαίνει πάνω στην γέννα του Βενιαμίν, η Ραχήλ και θάπτεται εκεί.
Γυναῖκάς
μοι δύω νόει, τὴν πρᾶξίν τε καὶ τὴν γνῶσιν ἐν θεωρίᾳ· τὴν μὲν Λείαν πρᾶξιν ὡς
πολύτεκνον· τὴν Ραχὴλ δὲ γνῶσιν ὡς πολύπονον· καὶ γὰρ ἄνευ πόνων οὐ πρᾶξις, οὐ
θεωρία, ψυχή, κατορθωθήσεται.
…σηματοδοτώντας
η Ραχήλ, τον τύπο της θεωρίας. Και πρέπει να πεθάνει η σκιά (κάθε σκιώδης θεωρία)
για να δώσει την σκυτάλη στην Γέννηση της θείας θεωρίας XC. Μόνο