από το κατά γράμμα στο κατά πνεύμα…

το κείμενο και η αφορμή του παρόντος, είναι το εξής: Κάποιος φίλος μοῦ ὑπέδειξε μιά ἐντολή τοῦ Θεοῦ στήν Παλαιά Διαθήκη πού ἀφορᾶ τήν προστασία τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν μόλυνση τῆς ἀσθένειας τῆς λέπρας. Πρόκειται γιά τό δέκατο τρίτο κε­φάλαιο τοῦ Λευϊτι­κοῦ, στό ὁποῖο καταγράφεται ὁ τρόπος πού θά γίνεται ἡ διάγνωση τῆς λέπρας καί γιά τά μέτρα πού πρέπει νά λαμ­βάνονται ἀπό τήν κοινότητα γιά τήν προφύλαξη ἀπό τήν λέ­πρα, ὥστε νά μή μολυνθοῦν καί ἄλλοι, καί αὐτό ἦταν ἐντολή τοῦ Θεοῦ στόν Μωϋσῆ. 

Στό κεφάλαιο αὐτό, λοιπόν, τοῦ Λευιτικοῦ γίνεται λόγος γιά διά­γνωση πού θά γίνεται ἀπό τούς Ἱερεῖς γιά τήν ἀπομόνωση τῶν λεπρῶν πού θά γίνεται γιά ἑπτά ἡμέρες καί ἄν χρειασθῆ γιά ἄλλες ἑπτά ἡμέρες (καραντίνα) καί πολλά ἄλλα. Μάλιστα,Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΤΟ ΝΑ ΠΡΟΦΥΛΑΣΣΕΤΑΙ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ ΛΕΠΡΟΥ (ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΜΑΣΚΑ), νά ὀνομάζεται ἀκάθαρτος ὁ λεπρός καί ὅσο χρόνο διαρκεῖ ἡ λέπρα πρέπει νά ζῆ μόνος του καί ἡ διατριβή του νά εἶναι ἔξω ἀπό τό στρατόπεδο. 

Γράφεται: «Καί ὁ λεπρός ἐν ᾧ ἐστιν ἡ ἁφή (ἔχει λέπρα), τά ἱμάτια αὐτοῦ ἔστω παραλελυμένα καί ἡ κεφαλή αὐτοῦ ἀκά­λυπτος, καί περί τό στόμα αὐτοῦ

Άξιον εστί και θεραπεία

"Παιδιά μου , όταν ακούμε το "εξαιρέτως της Παναγίας Αχράντου" στη Θεία Λειτουργία να σταυρώνουμε τον νου μας, και όπου πονάμε

και να μνημονεύουμε ονόματα αρρώστων, αμαρτωλών, φυλακισμένων και όσων ανθρώπων έχουν ανάγκη. 

Θέλω και κάτι επί πλέον να επισημάνω για την Θεία Λειτουργία, για τη στιγμή τού «Άξιον εστί». Εκείνη την ώρα να προσέχουμε τον λογισμό μας και να σταυρώνουμε όλο το σώμα μας, διότι είναι παρών ό Θεός. 

Εκείνη την ώρα αποκαλύπτει πολλά πράγματα ό Θεός και πολύ μάς ενισχύει. Εκείνη την ώρα επισκιάζει ή Χάρις τού Παναγίου Πνεύματος. Η δε Παναγία όλα τα εξορκίζει, είτε πειρασμό, είτε αρρώστια. 

Στο «εξαιρέτως της Παναγίας Αχράντου» να σταυρώνουμε τον νου μας, όπου πονάμε και να μνημονεύουμε ονόματα αρρώστων, αμαρτωλών, φυλακισμένων και όσων ανθρώπων έχουν ανάγκη. 

Την ώρα πού εύχεται ο ιερεύς και λέει: «Μνήσθητι Κύριε... ζώντων και τεθνεώτων» να γονατίζουμε, αν μπορούμε - και οι εκκλησιαστικές μοναχές - και να προσευχώμαστε για όλους τούς ανθρώπους. 

Κάποτε είχε έρθει ό κύριος, πού χάρισε στο Μοναστήρι τα βιβλία τού αγίου

Για την νηστεία των Χριστουγέννων και την καθυστέρηση έναρξής της

(βίωμα αδελφού, που μας το εγνώρισε) .... Στην αρχή της πνευματικής του ζωής σκέφτηκε πως για την χαρούμενη και ‘’ελαφριά’’ νηστεία των Χριστουγέννων, ‘’καλό’’ θα ήταν να την άρχιζε από 1 Δεκ. Σαν διοικητής λόχου προκαλύψεως, στη Βύσσα, έκανε (και εκείνην την ημέρα, αγ.Ανδρέα 30 Νοε) τα καθορισμένα δρομολόγια επί της μεθορίου… 

Με κατεύθυνση από το φ.6 προς το φ.7 και μόλις ανέβηκε το ανάχωμα, τον πιάνει ένας οξύς πόνος κάτω από τον ομφαλό*, στην κοιλιακή χώρα. Χωρίς δεύτερη σκέψη, διπλώνεται, κλείνει τα μάτια και προσπαθεί αυτόν τον νευρόπονο να τον αποτυπώσει στο νοητό του πεδίο και να τον λύσει, αν μπορεί…  

‘’Διαγράφει’’ (σχηματίζει) το έντερο, όπως όλοι γνωρίζουμε, και με το Κύριε ελέησον προσπαθεί να ‘’χαλαρώσει’’ την οξύτητα. Δεν περνάνε λίγα δευτερόλεπτα, λίγα μέτρα κίνησης του στρατιωτικού τζιπ που επέβαινε, και ο οδηγός με απότομη κίνηση σταματά φωνάζοντας!!

- κύριε διοικητά, κύριε διοικητά κοιτάξτε!!!! και κάνει όπισθεν…

Ακριβώς στο μέσον του δρόμου, ένα φίδι σε μορφή, όπως την είχε σχηματίσει την εικόνα μέσα του, ‘’βλέποντας’’ τα έντερα!!! (ς ή λόγω μήκους ξ – και τα δύο σχήματα, εσωκλείοντας αναλογικά την ίδια ‘’ουσία’’ , τον θάνατο – ς –στ=6 και ξ=60).  

Ακαριαία, περνά από το μυαλό του η αναλογία: αυτό πρέπει να ‘’πατήσουμε’’ για να λυθεί το πρόβλημα (και πατείται η κοιλία, συντρίβεται ο όφις, με την νηστεία)… 

Στο κλάσμα του δευτερολέπτου με τον εντοπισμό του προβλήματος, παύει και ο

τι συμβαίνει στον σταυροειδή μεταβολισμό μας όταν εντάσσουμε στην ζωή μας την προσευχή και την νηστεία...

Η προσευχή, κατέχοντας την κορωνίδα της ανθρώπινης δραστηριότητος σαν κεφαλή και η νηστεία ως βάση στην κοιλία, σχηματίζουν από μόνες τους ένα κάθετο τμήμα, που πάνω σε αυτό βαδίζει ο (προσευχόμενος και νηστεύων) κόσμος. Η παχυλότητα ή η λεπτότητα (μέσα στην τρεπτότητά μας), εξαρτάται από την ακρόαση και φύλαξη των εντολών. 

Είναι αυτά τα 4 άκρα του σταυρού (με τα έντονα γράμματα) που τυπώνουμε επάνω μας και συγχρόνως τα όρια του κόσμου τούτου, όπως αναφέρονται στο σύμβολο της πίστεως… κόσμος κι εμείς (1) εκ Του Ποιητού,

ουρανού και γης (κεφαλή – κοιλία)

ορατών τε πάντων (δεξιά επίγνωση) και αοράτων (αριστερά)*…. 

Συμμετέχοντας στην προσευχή και το σώμα και μη εξαντλούμενη η νηστεία στις επίγειες τροφές, αλλά ιδίως στους λογισμούς και στο κακό (2), αλληλοπεριχωρούνται πρόσωπο και προσωπείο, σώμα και ψυχή, ανάλογα με τον βιούμενο σταυρό, δλδ κατά πόσο ''σταυρώνουμε'' το θέλημά μας για χάριν του θείου θελήματος. 

Η αξία τους είναι αγιογραφική και οντολογική. 

...21 τοῦτο δὲ τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ. (Ματθ.ιζ’) 

…τοῦτο τὸ γένος ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ. (Μαρκ.θ’29)   

Μολυνόμενος ο νους από πονηρούς λογισμούς, ενεργείται η δαιμονική επήρρεια και το πάθος στα αισθητά μέλη και προσβάλλεται και το σώμα. Μολυνόμενο το σώμα γίνεται γεώδης και ο νους. Αυτή η αλληλεπίδρασις είναι ένα μυστήριο που κάνει τον άγιο Ιωάννη της κλίμακος να πη: ‘’θαύμα ιδέσθαι νουν ασώματον υπό σώματος μολυνόμενον και σκοτούμενον και πάλιν δια πηλού τον άϋλον

δια των αγίων Ο Τριαδικός Θεός ή ιχνηλατώντας τις ακτίνες μέχρι την πηγή τους…

…αφορμή για το παρόν στάθηκε μια αγιογραφία που ενώ κάποιος αδελφός ήθελε να απεικονίσει τον αγ.Στυλιανό προστάτη παίδων, ‘’καταλάθος’’ ανέβασε του αγ.Συμεών του θεοδόχου που κρατά αγκαλιά Τον Κύριο ως σαρανταήμερον βρέφος, ο οποίος πάλι, ‘’μοιάζει’’ με αγιογραφία του προφ.Ηλία. 

Με αφορμή αυτό το παρόραμα, ξεδιπλώθηκε ένας νοηματικός μίτος συσχέτισης των τριών ‘’ομοιαζόντων’’ αγίων που όλοι οδηγούν Στον Κύριο, όπως και οι ακτίνες ενός κύκλου, που συμπυκνώνονται στον πυρήνα και κέντρο τους.  

το ειλητάριο με το ιδού ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω ισραήλ.... εννοεί τον αγ.Συμεών τον θεοδόχο που ενηγκαλίζεται Τον Χριστό (στην Υπαπαντή) κατά το …34 καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς Συμεὼν καὶ εἶπε πρὸς Μαριὰμ τὴν μητέρα αὐτοῦ· ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ ᾿Ισραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον. .... (Λουκ.β’) 

Μη μένοντας μονοδιάστατα και στείρα σαν γράμμα του νόμου στο ιστορικό γεγονός, μας συμφέρει να βρούμε τα παραπάνω, εντός. Τον κυοφορούμενο (1) σε κάθε ψυχή Κύριο …για τον άγιο Συμεών τον θεοδόχο, την Υπαπαντή και την ''αναλογία'' που μας κάνει συμμέτοχους κι όχι απλά ενήμερους...

συνέχεια θλίψεων….

Το υπόσχονται οι κοσμοκράτορες και το σχεδιάζουν…. Έτσι, επειδή είναι αναμενόμενη η αύξηση των πιέσεων και θλίψεων, με στόχο την σύνθλιψη των προσώπων (δια του αγκυλωτού σταυρού και του στρατού του), δεν χρειαζόμαστε απλά μία επανάσταση. Ζητούνται νοήμονες (με καρδία χριστοφόρα) για ανάσταση ... σε μια δύσκολη καμπή της ιστορίας, που ζητούνται α-νόητοι για επανάσταση (εξαντλημένη στα χοϊκά) εναντίον των α-νοήτων (κεφαλών / εξάκτινα, χωρίς Χριστό/Νου - Εμμανουήλ) σχεδιαστών και υλοποιητών.... σταυρωτών Ανθρώπου και ανθρώπων....

Λένε μάλιστα, πως έχουν σχεδιάσει το επόμενο βήμα της αντίδρασης σαν χάος.... με επιβολή ακόμη πιο σκληρών μέτρων στρατός κλπ... 

Φυσικά και την τελευταία λέξη (έως πτώσης τριχός) την έχει Ο Κύριος, αφού … Κάποιος Άλλος αδερφέ κυβερνάει το σύμπαν - Άγιος Λουκάς Κριμαίας. 

Η παιδεία εδώ και καιρό επαναστάτες τυφλούς προετοιμάζει χάνοντας τον στόχο της ανάστασης αυτής της γενηάς…. με δυο συνειρμικές σκέψεις στο Ανάσταση και επανάσταση 

Για να μην μας προλάβουν τα γεγονότα και μας βρουν απροετοίμαστους, το ψαλμικό μας νουθετεί: …ετοιμάσθην και ουκ εταράχθην... δια του Ονόματος (και βίου). 

πρόταση από τον άμωμο (ριη’ - 118). Είναι σε επίπεδο ψυχής με το άριστά της

οι κατά Θεόν θλίψεις και οι κοσμικές συνθλίψεις…

Φαίνεται (και ήδη άρχισε) πως, οι κοσμικές συνθλίψεις χτυπάνε όλο και περισσότερες πόρτες σπιτιών και ψυχών. ‘’Πρέπει’’ να διδαχθούμε από την τέχνη τεχνών του καλού Θεού, με ποιο τρόπο μεταστρέφει το κακό σε καλό, πως τα σπασμένα πλακάκια τα κάνει μωσαϊκό… πως το φαρμάκι και μικρόβιο, παθητικοποιώντας το, το μεταστρέφει σε φάρμακο και αντίσωμα…. και δι αυτών, να στηρίξουμε με πραγματική διακονία (φυσική και πνευματική) τους αδελφούς που πλήττονται παραπάνω. 

Αυτό το κακό, με το τυφλό του μίσος για τον άνθρωπο, θα κάνει την ζημιά του, όσο δεν το διαχειριζόμαστε πνευματικά. Με την συσχέτιση ‘’δυνάμεων’’ αγγελικών και χωρίς Χριστό ανθρώπου, η σύνθλιψη θα είναι  όπως σπάζει το τσόφλι του αυγού και χάνεται το περιεχόμενο….  όπως σπάζει το οστράκινο σκεύος, καταπατείται από χοίρους και χάνεται μέσα στην λάσπη, ο μέσα σε αυτό μαργαρίτης  ... (σώσον με από πηλού, ίνα μη εμπαγώ).  

Δεν είναι λίγα τα τσακισμένα καράβια πάνω στα βράχια και τα προσωπικά ή οικογενειακά ναυάγια και δράματα, γιατί εμείς σαν καπεταναίοι δεν χειριστήκαμε σωστά το τιμόνι και το μικρό πηδάλιο.  

Οι θλίψεις του κόσμου φαίνεται να διαφέρουν από τις κατά Θεόν θλίψεις από τον προσανατολισμό (που στα χέρια μας είναι το τιμόνι της ζωής μας και το πηδάλιο) κι αυτό, γιατί συνήθως, δεν εξαρτάμε τα έξω συμβαίνοντα με την έσω εν δυνάμει ωφέλεια του πόνου. Επιβάλλεται να δούμε τον πόνο και θλίψη με άλλο μάτι. Με άλλη οπτική. 

Καλό είναι να απλώσουμε μέσα στον εαυτό μας ρίζες πίστης, ώστε να καρπίσει (και

Η προσευχή στην εν Χριστώ ζωή

Η προσευχή στην εν Χριστώ ζωή - Μητροπολίτης Anthony Bloom του Σουρόζ (1914-2003)

θάνατος και απώλεια 

Όσιος Λογγίνος (+17 Νοε)

Ο Όσιος Λογγίνος ήταν ένας από τους λόγιους και σοφούς της ερήμου ασκητές. Κάποια σοφά αποφθέγματα του, περιλαμβάνονται στον Ευεργετινό, όπου ο Λογγίνος ρωτά τον Αββά Λούκια για διάφορα ζητήματα.
Ο Όσιος Λογγίνος απεβίωσε ειρηνικά.

Γράφει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στον Συναξαριστή του:

«O Όσιος ούτος Λογγίνος αφήκεν ημίν το απόφθεγμα τούτο· «Ώσπερ ο νεκρός ουκ αισθάνεταί τινος, ουδέ κρίνει τινα, ούτω και ο ταπεινόφρων ου δύναται κρίναι άνθρωπον, καν ίδη αυτόν προσκυνούντα τοις ειδώλοις» (σελ. 280 του Eυεργετινού). O ίδιος ούτος ερώτησε τον αββάν Λούκιον ούτω· «Θέλω ξενιτεύσαι». Kαι απεκρίθη εκείνος· «Eάν μη κρατήσης της γλώσσης σου ουκ εί ξένος, όπου αν απέλθης. Kαι ώδε ουν κράτησον της γλώσσης σου, και ξένος εί». Eρώτησε και δεύτερον· «Θέλω νηστεύσαι». Kαι απεκρίθη εκείνος· «Eίπεν Hσαΐας ο προφήτης. Eάν κάμψης ως κρίκον τον τράχηλόν σου, ουδ’ ούτως κληθήσεται νηστεία δεκτή. Aλλά μάλλον κράτησον των πονηρών λογισμών». Eρώτησε και τρίτον· «Θέλω φυγείν τους ανθρώπους». Kαι απεκρίθη εκείνος· «Eάν μη πρότερον κατορθώσης την αρετήν μετά των ανθρώπων, ουδέ κατά μόνας δύνασαι κατορθώσαι» (σελ. 723 του αυτού).

Oύτος ο Όσιος ερωτήθη μίαν φοράν, ποία αρετή είναι μεγαλιτέρα από όλας, και

πως ενεργεί Το πνεύμα του Θεού Του Ζώντος

Το πνεύμα του Θεού Του Ζώντος, που  εγγράφει εν σαρκίναις καρδίαις το θέλημά Του, όπως προτύπωσε Αυτό στις λίθινες πλάκες με τον θεόπτη* Μωυσή,  έχει κρατήσει τρεις ‘’ζωντανούς’’ μέχρι τα έσχατα. 

τον προφ.Ενώχ προ νόμου

τον προφ.Ηλία (εκ νόμου)

και τον αγαπημένο μαθητή απόστολο Ιωάννη (στον χώρο της χάριτος) 

Ο Θεός ΘΕΛΕΙ τους πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν Αληθείας ελθείν....  Σαν κεντρομόλος δύναμις, δύναμις έλξης προς επιστροφή μας, ενεργεί Το Πνεύμα Θεού εν ημίν, όσο δεν Το κωλύουμε. Είναι συμπυκνωμένα στο πρόσωπο Της ολκάδος (1) των θελόντων σωθήναι. Αναλυτικά, ενεργεί, όσο δεν κωλύουμε την κυκλική κίνηση [που αντιστοιχεί στον αγαπημένο μαθητή Του Κυρίου Ιωάννη (θεωρία)** και ΑΒΕΛ τον ευαρεστούντα Τον Θεό], την ευθεία κίνηση (προφ.Ηλίας δια λόγων που οδηγούν την συνείδηση, νου και χου, από τα δημιουργήματα στον Δημιουργό - ΣΗΘ) και από τα σημεία της φύσης εκτός νόμου και χάριτος που ένας που έχει κοινό νου, εκ

νηστεία (π.Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

Όσιος Παΐσιος Βελιτσκόφσκυ – ῾Η ᾿Αδιάλειπτος Προσευχὴ καὶ ἡ Εὐχὴ τοῦ ᾿Ιησοῦ

Κεφάλαια κδ΄

«᾿Εθερμάνθη ἡ καρδία μου ἐντός μου, καὶ ἐν τῇ μελέτῃ μου ἐκκαυθήσεται πῦρ» (Ψαλμ. λη 4).

α. Νὰ εἶσαι σταθερὰ προσηλωμένος στὸν Θεό, διότι ᾿Εκεῖνος θὰ σὲ καθοδηγήση στὸ κάθε τι καὶ θὰ σοῦ ἀποκαλύψη, διὰ τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, ὅλα τὰ ἐπουράνια καὶ τὰ ἐπίγεια μυστήρια.

β. ῾Ο νοῦς μας δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ εἶναι σταθερὰ καὶ ἀπόλυτα προσηλωμένος στὸν Θεό, ἂν δὲν ἀποκτήσουμε τὶς ἑξῆς τρεῖς ἀρετές : τὴν ἀγάπη σὲ Αὐτὸν καὶ τοὺς ἀνθρώπους, τὴν ἐγκράτεια καὶ τὴν ἀδιάλειπτη προσευχή.

γ. ῾Η ἀγάπη ἐξορίζει τὴν ὀργή, ἡ ἐγκράτεια ἐξασθενίζει τὴν σαρκικὴ ἐπιθυμία καὶ ἡ ἀδιάλειπτος προσευχὴ διώκει ἀπὸ τὸν νοῦ τοὺς λογισμούς, φυγαδεύουσα ταυτόχρονα τὴν ἐχθρότητα καὶ τὴν ἔπαρσι.

δ. ῾Η Εὐχὴ τοῦ ᾿Ιησοῦ εἶναι ἐργασία κοινὴ τῶν ᾿Αγγέλων καὶ τῶν ἀνθρώπων· μὲ τὴν προσευχὴ αὐτὴ οἱ ἄνθρωποι πλησιάζουν σύντομα τὴν ζωὴ τῶν ᾿Αγγέλων.

ε. ῾Η Εὐχὴ τοῦ ᾿Ιησοῦ εἶναι ἡ πηγὴ ὅλων τῶν καλῶν ἔργων καὶ ἀρετῶν καὶ ἐξορίζει μακρυὰ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο τὰ σκοτεινὰ πάθη· ἀπόκτησε αὐτήν, καὶ πρὶν νὰ

θεολογία κατά τον αγ.Γρηγόριο Παλαμά – π.Γεωργίου Καψάνη

Κατά τον μέγα Φωστήρα της Εκκλησίας, άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, υπάρχουν τριών ειδών θεολογίες:

α) Η ασφαλής και μυστική των θεοπτών θεολόγων, οι οποίοι ομιλούν εκ προσωπικής εμπειρίας και κοινωνίας με τον Ζώντα Θεό.

β) Η φιλόσοφος θεολογία των μη εχόντων προσωπική εμπειρία θεοπτίας, αλλά εν ταπεινώσει δεχομένων τις εμπειρίες και θεοπτίες των Αγίων και θεολογούντων συμφώνως προς αυτές. Η θεολογία αυτή χρησιμοποιεί την αποδεικτική μέθοδο, αυτήν δηλαδή που αποδεικνύει τις θεολογικές θέσεις με συλλογισμούς βάσει της Αποκαλύψεως και των καταγεγραμμένων εμπειριών των Αγίων, και

γ) Η καινή θεολογία των θρασέων θεολόγων, οι οποίοι απορρίπτουν τις εμπειρίες των Αγίων και θεολογούν διαλεκτικώς κατά τις δικές τους φιλοσοφικές αρχές. Εκπρόσωπος της διαλεκτικής θεολογίας ήταν στους χρόνους του Αγίου Παλαμά ο

άγιος Μηνάς και ελ αλαμέιν

Ο π. Ιωσήφ ξεκίνησε να μου εξιστορεί και να μου επεξηγεί την αγιογράφηση που παρουσίαζε τον Άγιο Μηνά καβάλα πάνω σε καμήλα και μάλιστα να τρέχει με μεγάλη ορμή.

Μου λέει ο Άγιος Μηνάς όπως ξέρεις ήταν Αιγύπτιος στην καταγωγή, και έζησε τον 3ο μ.Χ αιώνα. Τα θαύματα του πολλά εξού και το προσωνύμιο του ως θαυματουργού.

Το 1942 λοιπόν κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, οι υπό τον Ρόμμελ δυνάμεις του Άξονα στην Αφρική είχαν καταφέρει να προελάσουν τόσο ώστε να είναι ορατός ο κίνδυνος να φθάσουν στην Διώρυγα του Σουέζ. Στην περιοχή του Ελ Αλαμέιν (η ονομασία της περιοχής αυτής προέρχεται από αραβική παραφθορά του ονόματος του Αγίου Μηνά), όπου βρισκόταν ο τάφος του Αγίου, οι αντίπαλες δυνάμεις προετοιμάζονταν για την αποφασιστική σύγκρουση η οποία θα έκρινε το αν οι Σύμμαχοι θα κατάφερναν να παραμείνουν στην Αφρική.

Μεταξύ των συμμαχικών στρατευμάτων βρισκόταν και ελληνική στρατιωτική

ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΠΟΝ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑ ΜΗΝΑΝ

«Ευλογητός…», «Κύριε   εισάκουσον.. . και  Θεός Κύριος...»   (σελ. 5-7). Είτα το τροπάριον. 

Ήχος δ'.  Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.

Τω Αθλοφόρω οι πιστοί ομοφρόνως, δεύτε προσπέσωμεν ομού εκβοώντες, οι αμαρτήμασι βαρούμενοι συν δάκρυσι· σπεύσον παναοίδιμε, Αθλητά του Κυρίου, σαις προς τον οικτίρμονα. ικεσίαις θεόφρον, παντός κινδύνου νόσων χαλεπών, Μηνά, Παμμάκαρ, απάλλαξον άπαντας. 

Δόξα Και νυν. Θεοτοκίον. 

Τη Θεοτόκω μετά δέους εμφρόνως, πάντες προδράμωμεν κραυγάζοντες πόθω, Υπεραγία Δέ­σποινα Πανύμνητε, ρύσαι τω ελέει σου, αδοκήτων κινδύνων, πάσης περιστάσεως, και κολάσεως τάχος, και της πανώλους λύμης Αγαθή, Ευλογημένη Μα­ρία Θεόνυμφε. 

Ο Ν'   Ψαλμός και ό Κανών, ου η ακροστιχίς. 

«Το δή πόθω σοι νυν Ιωάννης άγει»,

Ωδή α'. Ηχος πλ. δ'. Αρματηλάτην Φαραώ. 

Ταις προς Χριστόν σου ικεσίαις Άγιε, Μηνά πανεύφημε, ρύσαι ημάς τάχος, των δεινών και θλί­ψεων, και πάσης περιστάσεως, και νοσήματος μάκαρ· σε γαρ προστάτην κεκτήμεθα, προς Θεόν Πανεύφημε άπαντες. 

Όλβιος πέλεις παρρησίαν κτώμενος, προς τον Χριστόν, Αθλητά· δώρησαι σοις δούλοις, τας αι­τήσεις τάχιστα. πίστει γάρ σοι κραυγάζουσιν, αθλο­φόρων το κλέος, Μηνά Μαρτύρων αγλάισμα, ρύ­σαι, τους πιστώς ευφημούντάς σε.

αγγελικά τάγματα - αγ.Λουκά ιατρού

Όπως υπάρχουν εννέα τάγματα αγίων αγγέλων, τα ανώτερα τάγματα: τα σεραφείμ, τα χερουβείμ, οι αρχές, οι εξουσίες, οι θρόνοι, οι κυριότητες, και κατώτερα: οι αρχάγγελοι και οι άγγελοι, το ίδιο και στην στρατιά των πονηρών πνευμάτων υπάρχουν ανώτερα και κατώτερα τάγματα, υπάρχουν αρχές και εξουσίες. Τα ανώτερα δαιμονικά τάγματα πολεμάνε τους πιο σταθερούς, τούς πιό πιστούς υπηρέτες του Χριστού, τούς αγίους και τούς δικαίους. Πολύ δύσκολος γιά τούς δαίμονες είναι ο αγώνας αυτός, διότι με το όνομα του Χριστού αποκρούουν οι άγιοι όλες τις επιθέσεις τους. Υπάρχουν και οι δαίμονες που έχουν λιγότερη δύναμη, οι οποίοι αδιάλειπτα πολεμούν εμάς τους αδύναμους χριστιανούς. Ή πάλη εναντίον τους είναι πολύ δύσκολη, επειδή η διάνοια αυτών των αγγέλων του κακού, των υπηρετών του σατανά είναι ασύγκριτα ανώτερη από τη δική μας. Αυτοί δεν κοιμούνται, δέν τρώνε και όλο το χρόνο τους τον αφιερώνουν στο πώς να αφανίσουν και να αποπλανήσουν τους ανθρώπους του Θεού. Υπάρχουν και κατώτεροι δαίμονες. Το έργο που κάνουν αυτοί δεν είναι και τόσο δύσκολο, επειδή αυτοί ασχολούνται στο να ωθούν ακόμα πιο πολύ στό σκότος εκείνους τούς ανθρώπους, οι οποίοι αγάπησαν το σκότος πιό πολύ από το φως και το ψεύδος παρά την αλήθεια...

~ Άγιος Λουκάς Συμφερουπόλεως (Λόγοι και Ομιλίες Τόμος Α' σελ, 166-167). Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη)

η πνευματική αναγωγή (και η αξία) του, ότι το μωρό θεραπεύει την μητέρα του…

Το άρθρο αναφέρει: … Το μωρό θεραπεύει τη μαμά ενώ η μαμά δημιουργεί το μωρό Σε μια εγκυμοσύνη, τα κύτταρα του μωρού μεταναστεύουν στο αίμα της μητέρας… 

«Όταν είσαι έγκυος, τα κύτταρα του μωρού μεταναστεύουν στο αίμα της μητέρας και στη συνέχεια επιστρέφουν στο μωρό, ονομάζεται «εμβρυο-μητρικός μικροχιμαιρισμός». 

Για 41 εβδομάδες, τα κύτταρα κυκλοφορούν και συγχωνεύονται προς τα πίσω και προς τα εμπρός, και μετά τη γέννηση του μωρού, πολλά από αυτά τα κύτταρα μένουν στο σώμα της μητέρας, αφήνοντας ένα μόνιμο αποτύπωμα στους ιστούς, τα οστά, τον εγκέφαλο και το δέρμα της μητέρας, και συχνά μένουν εκεί για δεκαετία Σ. Κάθε παιδί που έχει μια μητέρα μετά θα αφήσει ένα παρόμοιο αποτύπωμα και στο σώμα της.

Ακόμα και αν μια εγκυμοσύνη δεν πάει σε πλήρη διάρκεια ή αν κάνετε έκτρωση, αυτά τα κύτταρα εξακολουθούν να μεταναστεύουν στο αίμα σας. 

Έρευνα έδειξε ότι εάν τραυματιστεί η καρδιά μιας μητέρας, τα εμβρυϊκά κύτταρα θα σπεύσουν στο σημείο του τραυματισμού και θα μεταβληθούν σε διαφορετικούς τύπους κυττάρων που ειδικεύονται στην επιδιόρθωση της καρδιάς. 

Το μωρό βοηθά στην επισκευή της μητέρας, ενώ η μητέρα χτίζει το μωρό.

Πόσο ωραίο είναι αυτό; 

Αυτός είναι συχνά ο λόγος που ορισμένες ασθένειες εξαφανίζονται ενώ είσαι 

προέσχατα και έσχατα από π.Σεραφείμ Ρόουζ

Φαίνεται πως ο σατανάς εισέρχεται τώρα γυμνός στην ανθρώπινη ιστορία. Τα χρόνια που θα ακολουθήσουν υπόσχονται να είναι πιο τρομερά απ’ όσο μπορεί να φανταστεί εύκολα κανείς τώρα. Αυτό το ένα ξέσπασμα ενέργειας εμπνευσμένης από το σατανά οδήγησε 1000 σχεδόν ανθρώπους σε επαναστατική αυτοκτονία• τι θα γίνει με τους πολλούς άλλους, θύλακες σατανικής ενέργειας, μερικούς πολύ ισχυρότερους από αυτή τη μικρή κίνηση, που δεν έχουν εκδηλωθεί ακόμα;

Μια ρεαλιστική άποψη της θρησκευτικής κατάστασης του σύγχρονου κόσμου είναι αρκετή για να εμπνεύσει σε κάθε σοβαρό Ορθόδοξο Χριστιανό ανησυχία και τρόμο για τη δική του σωτηρία. Οι πειρασμοί και οι δοκιμασίες είναι τεραστίων διαστάσεων: «Διότι θα έρθει τότε θλίψη τόσο μεγάλη, που δεν έγινε από την αρχή του κόσμου μέχρι σήμερα και ούτε θα γίνει» (Ματθ. 24:21). Μερικές από αυτές τις δοκιμασίες θα έρθουν από την πλευρά των ευχάριστων πλανών, από τα «σημεία και ψεύτικα θαύματα» που αρχίσαμε από τώρα ακόμα να βλέπουμε• άλλα θα

πολλαί μοναί στην Οικία Πατρός, ειρήνη και πνεύμα

με αφορμή το: … ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ πατρός μου μοναὶ πολλαί εἰσιν·  όπως και στον ουρανό διαφέρουν σε λαμπρότητα οι αστέρες, και περί ειρήνης, δυο σκέψεις… 

και γιατί πρέπει να συνδυαστεί ‘’υποχρεωτικά’’ με την οικία του Πατρός και η ειρήνη; γιατί η πρόταση Του Κυρίου είναι:  ΙΔ´\ΜΗ ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία· πιστεύετε εἰς τὸν Θεόν, καὶ εἰς ἐμὲ πιστεύετε. 2 ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ πατρός μου μοναὶ πολλαί εἰσιν· (Ιωαν.ιδ’) ευκτέο μεν αλλά κατορθωτέο, ΜΟΝΟ αν βάλει ο καλός Θεός το χέρι Του (14). Αν προσθέσει την υπέρ νουν ειρήνη στην καρδία αντί της ειρήνης του κόσμου (παγκοσμιοποίησης) και του αμαλήκ που αντιτίθεται στην θεία ειρήνη. 

Έχουμε δύο επιλογές… ή η ταραγμένη από εξωτερικές αιτίες καρδία να μεταφέρει αυτήν την ταραχή στην εκκλησία (οίκο Πατρός επί γης) σκανδαλίζοντας το πλήρωμα της εκκλησίας, ή την αποκομιζόμενη ειρήνη Θεού εκ του οίκου Του, να εξάγεται στον κόσμο. Στην πρώτη περίπτωση ‘’νικά’’ ο κόσμος την εκκλησία στην

Η Θεϊκή αγάπη των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης - Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Η φυσική αγάπη, σε σύγκριση με την πνευματική αγάπη, είναι λιγότερο από μια σκιά σε σχέση με μια στερεή ουσία. Η αδελφοσύνη εξ αίματος και κατά σάρκα δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με την αδελφοσύνη εκ πνεύματος.

Ο πατέρας του Γαλακτίωνος τον αρραβώνιασε με την παρθένο Επιστήμη. Ο Γαλακτίων βάπτισε την Επιστήμη και, στη συνέχεια, έλαβαν και οι δύο τη μοναχική κουρα. Τότε η φυσική τους αγάπη αντικαταστάθηκε με την πνευματική αγάπη, αγάπη τόσο ισχυρή όσο ο θάνατος. Τόσο μεγάλη ήταν η πνευματική αγάπη του Γαλακτίωνος για την Επιστήμη που ποτέ δεν επιθύμησε να τη δει με τα σωματικά μάτια του.

Ούτε η σωματική επαφή ούτε η εγγύτητα είναι απαραίτητες για την πνευματική αγάπη. Τόσο μεγάλη ήταν η πνευματική αγάπη της Επιστήμης για τον Γαλακτίωνα ώστε, όταν άκουσε ότι είχε συλληφθεί και τον πήγαιναν για βασανισμό, έτρεξε πίσω από αυτόν, και τον ικέτευε να μην την απορρίψει, αλλά να την δεχθεί ως συμμαρτυρα, καθώς αυτός ήταν ο πνευματικός πατέρας και αδερφός της. Όταν οι ανελέητοι βασανιστές μαστίγωναν το γυμνό σώμα του αγίου Γαλακτίωνα, η αγία Επιστήμη έκλαιγε. Όταν όμως οι βασανιστές τους έκοψαν τα χέρια και τα πόδια τους χάριν του Χριστού, χάρηκαν και δοξολογούσαν τον Θεό. Τόσο μεγάλη ήταν η δύναμη της αγάπης τους για τον Κύριό μας Ιησού Χριστό και τόσο υψηλή ήταν η πνευματική αγάπη με την οποία αγαπούσαν ο ένας τον άλλον! Πραγματικά, η σωματική αγάπη είναι σαν μια πολύχρωμη πεταλούδα που περνά γρήγορα, αλλά η πνευματική αγάπη διαρκεί.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Ο Πρόλογος της Αχρίδος – Πνευματικό ημερολόγιο –

πηγή

παρακλητικός κανόνας αγ.Νικηφόρου του λεπρού

Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως, τὸ Κύριε εἰσάκουσον, μεθ’ ὃ τὸ Θεὸς Κύριος ὡς συνήθως καὶ τὰ ἑξῆς τροπάρια.

Ἧχος δ΄. Ὁ Ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τῆς καρτερίας τὸν σεπτὸν ἀθληφόρον, τὸν συννοσήσαντα λεπροῖς Νικηφόρον, πνευματικαῖς ὑμνήσωμεν ᾠδαῖς οἱ πιστοί, ὅτι θεῖον ἐγκαλλώπισμα ἐν ἐσχάτοις τοῖς χρόνοις, οὗτος ἀναδέδεικται, καὶ κλέος μοναζόντων, καὶ τῶν Ὁσίων σύσκηνος ὁμοῦ, καὶ τῶν νοσούντων ὑπέρμαχος ἄληκτος.

Δόξα. Ἐν σοὶ πάτερ ἀκριβῶς.

Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Οὐ σιωπήσωμεν ποτὲ Θεοτόκε, τὰς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰ μὴ γὰρ σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ὑμᾶς ἐρρύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων, τίς δὲ διεφύλαξεν ἕως νῦν ἐλευθέρους; οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ σοῦ· σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεὶ ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ὁ Ν΄ Ψαλμὸς καὶ ὁ κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς:

ΝΙΚΗΝ ΦΕΡΕΙΣ, ΟΣΙΕ, ΤΗΝ ΝΙΚΗΣΑΣΑ ΚΟΣΜΟΝ.

Στίχος: Ὅσιε τοῦ Θεοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.

ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.
Νοσήσας ἐν σώματι ἀθλητά, ὑγιὴς εὑρέθης, τὴν καρδίαν ὡς καὶ τὸν νοῦν, ὅτι ἀπὸ λέπρας ἁμαρτίας, μοναστικοῖς ἐκαθάρθης παλαίσμασιν.

Ἰάσεις μὴ παύσῃ παντοδαπάς, παρέχειν ἀσμένως, τοῖς προστρέχουσιν εὐλαβῶς, τῇ σορῷ τῶν θείων σου λειψάνων, καὶ ἀνιάτως νοσοῦσιν πανόλβιε.

Καλλίμορφος ὤφθης τῇ σῇ ψυχῇ, ὅτι ταύτην κόσμῳ, κατελάμπρυνας ἀρετῶν, ὅθεν