η καθ’ημέραν εμπράγματος κλίμαξ, των δύο όψεων και δύο κατευθύνσεων…

στο … από την ελάττωση του κακού στην απάθεια και θεοπτία ο άγιος μας δίνει μια λογική αλληλουχία και ‘’σειρά’’ χωρίς κενό, ώστε αυτή η κλίμαξ, να είναι βατή από την γη στον ουρανό. Κι αυτές οι αρετές, είναι τα δομικά ‘’υλικά’’ της θείας οικοδομής που ξεκινάει από την βάση και καταλήγει στην κορυφή… Θεού η χάρις… [Ἐάν μὴ Κύριος οἰκοδομήσῃ οἶκον, εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες· (ψαλμ 126^ος ρκς’)]. 

Κι όσο αυτά τα σκαλοπάτια με τα χαρακτηριστικά τους, σαν αρετές μας ανεβάζουν, τόσο η απουσία τους (και δεν είναι τόλμη να τα αναφέρουμε ως πάθη), μας κρατάνε στην βάση κι ακόμη χειρότερα, μας κατεβάζουν και κάτω της φύσεως, στο δυσώδες υπόγειο (και παραφύση)… 

Μπορεί τα φυσικά μας μάτια να μην βλέπουν άμεσα όσα και όπως τα είδε ο άγιος, αλλά έτσι είναι. Η ‘’γυμνή’’ αλήθεια, που τώρα είναι ντυμένη με τους δερμάτινους χιτώνες, απλώνεται από την γη στον ουρανό. Όπως και στα φυσικά οικοδομήματα κάθε όροφος ενώνεται με τον προηγούμενο και επόμενο και όλους μαζί με το κλιμακοστάσιο. Συμβατικά θα μπορούσαμε να νοήσουμε το όλον, ότι η κάθετος (ή ελικοειδής) κλίμαξ ενόσω ζούμε, από κάθε σκαλοπατάκι απλώνεται (-) ένα οροφοδιαμέρισμα. 

Αν υπάρχει πόθος ανόδου, και βίωσης της αλήθειας που εκ της γης ανατέλλει, οι δερμάτινοι χιτώνες που μας περιβάλλουν, χρήζουν διαφάνειας για να μην διαστρεβλώνεται Αυτή. Το ότι πίσω από τα φαινόμενα ‘’κρύβονται’’ τα αληθή καλό και κακό (ως άγγελοι και ως δαίμονες) που ενεργούν και εφ’ημών (από έξω προς τα μέσα σαν είσοδοι) και δι ημών στον κόσμο (από έσω προς τα έξω σαν έξοδοι), αυτό είναι σίγουρο. Από εκεί και πέρα, η ελεύθερη επιλογή μας στο σε ποιους θα γίνουμε αγωγοί και σε ποιους μονωτές, θα είναι υπεύθυνη (η θέληση) αφενός σε ποια από τις δύο όψεις, σαν συμ-περι-φορά θα ‘’επενδύσουμε και οίκο θα δομήσουμε’’ (φωτεινή ή σκοτεινή) και που νομοτελειακά (και δίκαια), θα καταλήξουμε… 

περί αγωγιμότητος και μόνωσης 

…είναι εμπράγματα η ἐλάττωσις τοῦ κακοῦ με την ἀποχὴ του, μέσω μόνωσης αυτού εκδήλωσής του στην ζωή μας και κόσμο, σε σχέση με την αδιαφορία και

μοιραία πλήθυνση και αγωγιμότητα. 

Κατέχοντας τα αόρατα ψυχικά (και πνευματικά) την κάθετη διάσταση (που τα οριζόντια ως σχισμές μάτια δεν βλέπουν), η οικείωσή μας με ένα από τα δύο, η αγωγιμότητα του ενός και η μόνωση του άλλου, είναι η αφορμή που επιτρέπουμε δια των θυρίδων μας (αισθητηρίων) αυτά να εκ-δηλωθούν στον οριζόντιο κόσμο μας. 

Κλειδί, η θέληση μαζί με την πρακτική αγωνιστικότητα, όπως αναλύεται και στο πύλες, κλείθρα… με αφορμή το ατύχημα του τραίνου (1 Μαρ), που συντάραξε το πανελλήνιο, όπου σημειώνεται…. : Με κάθε τέλεση εκ Θεού καλού εισάγεται στον κόσμο ευωδία και φως, ‘’κατεβάζοντας’’ ο άνθρωπος τον Θεό επί γης. Με κάθε όμως τέλεση (αντικειμενικού) κακού, εισάγουμε στην φύση, σαν από την καταπακτή, δυσωδία και σκότος…. ‘’ανεβάζοντας’’ τον διάβολο επί γης, αφού του ανοίγουμε την πύλη. Επίπεδα (τρία) που παρά των κεκλεισμένων των θυρών, τα εκατέρωθεν πνεύματα (καλό ή κακό) ως λεπτά τις διαπερνούν, με τον καθένα να έχει, όχι μόνο σχετικές εμπειρίες αλλά και υπευθυνότητα για τον εαυτό του και όλον τον κόσμο όπως αναφέρεται στο … Η αμαρτία μας αντανακλάται και στα πεπρωμένα του σύμπαντος κόσμου - Ἅγιος Σιλουανὸς Ἀθωνίτης. Εμπειρίες, όχι μόνο θεωρητικές, αλλά επί του πρακτέου, (αρκεί να τις διακρίνουμε) όσο επιτρέπουμε την φύση μας (ως αγώγιμη) να την χρησιμοποιήσει ή Ο Ένας (υπερφύση) ή ο άλλος (παραφύση), ανάλογα με την αγωγιμότητα ή μόνωση.  

Κι η αρχή της άνω πορείας, είναι η φυγή από την αίγυπτο, η φυγή από τα φλεγόμενα σόδομα και γόμορα (με εντολή φεύγε και πίσω μην κοιτάς) … η φυγή από το ψυχοβλαβές κοσμικό φρόνημα. Όπως στην όλη κλίμακα του αγ.Ιωάννου σιναΐτου αλλά και στο συμπυκνωμένο κεφαλαιάκι, η  ελάττωση και αποχή από το κακό είναι το πρώτο μέλημα και η βάση (περί αποταγής) … Βαθμὶς πρώτη! Σὺ ποὺ ἀνέβηκες σ᾿ αὐτήν, «μὴ στραφῆς εἰς τὰ ὀπίσω». … με στόχο την τελευταία, 30ή…περὶ ἀγάπης, ἐλπίδος καὶ πίστεως. 

Αμήν, αυτήν την πορεία να θελήσουμε να βαδίσουμε. 

Μαζί με τις λοιπές ωφέλιμες λεπτομέρειες στο βάπτιση και Ζωή... πρέπει να νοήσουμε ότι και το καλό και το κακό ‘’κατακτά’’ (κατά την παραχώρησή μας) πρώτα την κάθετη (|) διάνοια (και νου, που επιδέχεται λεπτότητος και πνευματικοποίησης δι αρετών ή παχυλότητος και σαρκοποίησης δια παθών) και από αυτήν σαν αφετηρία έπεται η εκδήλωση του ενυπάρχοντος καλού ή κακού (- οριζοντίως, ψαυστά) στον κόσμο που μας περιβάλλει … 

…ό,τι έχουμε μέσα στην καρδιά, που είναι το πνευματικό κέντρο της φύσης μας, αυτό και εκ του περισσεύματος, εκ-φράζουμε. Εκ-δηλώνουμε… [μεταβολισμός (7 άρθρα)]. Μπορεί για λίγο να μπερδέψουμε τον κόσμο με τις προθέσεις μας και το περιεχόμενο, αλλά Κύριος οίδε τα κρύφια και (εξ)ετάζει νεφρούς και καρδίαν (λίγα τινά για την πνευματική φυσιολογία νεφρών και καρδιάς ψαλμ.μδ’ 44). 

… ζητώντας από τον καλό Θεό αυτογνωσία, διάκριση και έλεος διορθωτικό, ευχόμαστε η θεία κοινωνία να αποβεί… εἰς ἀποτροπὴν πάσης φαντασίας καὶ πονηρᾶς πράξεως καὶ ἐνεργείας διαβολικῆς, κατὰ διάνοιαν τῆς ἐν τοῖς μέλεσί μου ἐνεργουμένης· 

Λένε οι άγιοι πως εάν ο άνθρωπος δεν εξομολογείται και δεν κοινωνεί, μοιάζει με ένα σπίτι με ορθάνοιχτες πόρτες και παράθυρα, όπου μπαινοβγαίνουν ακώλυτα οι κλέφτες…   

Πόρτες και παράθυρα είναι αναλογικά στον οίκο της ψυχής και του σώματός μας, τα αισθητήρια… εκ των οποίων θυρίδων εισέρχεται (και εξέρχεται) ο θάνατος, μέχρι να έλθει η ώρα του ‘’περάσματος’’, όπου χους εις χουν και πνεύμα εις πνεύμα απελεύσει… το σε ποιο πνεύμα (χωρίς βία και με πλήρη επίγνωση) θα κατευθυνθούμε, εξαρτάται απόλυτα (και δίκαια) από το ποιο πνεύμα ποθήσαμε, αγαπήσαμε, υπηρετήσαμε, ενσωματώσαμε (1), κάναμε ‘’φίλο’’ … εκδηλώσαμε… γίναμε στην βιωτή μας, αγωγοί Του ή του αντιδίκου ... αποτέλεσμα της όλης συμ-περι-φοράς (με ποια πομπή και υπό ποιαν κεφαλή οδηγιόταν η ζωή μας) θα τύχουμε τελικής κατάταξης στην εκ δεξιών ή στην εξ ευωνύμων θέση. Κι είναι  αντίστοιχη της άνω ή κάτω μερίδας και κληρονομίας. Παραδείσου που προετοιμάστηκε για τους ανθρώπους ή γεέννης για τον άλλον και τους υπηρέτες του.   

[(1) Η κατάληξη εκ δεξιών ή εξ ευωνύμων του Κυρίου δεν είναι ένα γεγονός που θα το βρούμε μπροστά μας μετά θάνατον, αλλά δομείται καθ’ημέραν από το τι ενσωματώνουμε (σαν έξι – συνήθεια) εντός μας (σωματικά και πνευματικά). Σκέψεις αρκετά διευκρινιστικές αν συνυπολογιστεί η ισχύουσα (δυστυχώς όχι τόσο γνωστή) αναδιπλωτική αρχή… περί της κλίμακος και των ακραίων πλατύσκαλων…. (φυσική και θεολογική προσέγγιση). 

Ανάβαση ή κατάβαση, παράλληλη της πορείας από το τέρμα αριστερά και αδιέξοδο ΚΑ(Κ)Ο (με το Κ ως πορεία προς |< } προς τα ‘’δεξιά’’, έχοντας αφήσει σαφές ίχνος επί γης* , ίχνος που οδοδεικτεί το άνω, το όντως ΚΑ(Λ)Ο και Λόγο… καλό και αγαθό, που προτείνει στον ύμνο της αγάπης, μαζί με τα λοιπά χαρακτηριστικά, το … η αγάπη ου λογίζεται το κακό (Α’Κορ.ιγ’5) ]. 

[* (επί γης ίχνος και ‘’σημείον’’) …αρκεί, να εξέλθουμε από την αίγυπτο των ειδώλων και της αιχμαλωσίας του νου (ισραήλ) μέσω της ερήμου (και ασκήσεως) προς την βηθλεέμ (και αγίους τόπους) δια Σταυρού και Θεοτόκου (όπως βαδίζεται η μεγάλη τεσσαρακοστή) με στόχο συγχρόνως το ‘’σημείο’’ συνάντησης Θεού και ανθρώπου, στην η ‘’τομή’’ του Χριστού στον κόσμο… και αμήν γεννηθεί εν ημίν, όντας αυτό το βίωμα απαραίτητο για να συνανυψωθούμε με Τον Κύριο, στην άνω ιερουσαλήμ** και μη μείνουμε στην τυπική εορτή των ημερών… ‘’σημείο’’ συναντήσεως Θεού – ανθρώπου (σαν κάθετη διάσταση)  η ‘’κοιλία’’, όπου ή … 38 ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. (Ιωαν.ζ’) εξερχόμενη (στον κόσμο οριζοντίως - )  ΖΩΗ ή αν δεν το καταφέρουμε, πάλι εκ της κοιλίας και λόγω ενεργείας περιγαστρίων παθών, θα εξέρχεται (και διαπερνά ακώλυτα) από εμάς προς τον κόσμο, ο θάνατος… Κύριε ελέησον!!   

Μακάρι να ακολουθήσουμε το Φως που εισέρχεται στην αίγυπτό μας, μέχρι την τελειότητα εκδήλωσής Του και ανέσπερο της αναστάσεως (αναλήψεως και πεντηκοστής), σαν σε επταόροφο οικοδόμημα, μη μένοντες στο έξω εκδηλωθέν, ευχόμενοι μετασχείν, αμήν εκτυπώτερον… ΦΩΣ. Από το εξωτερικό ίχνος έως της εσωτερικής πληρότητος. 

τα θεία γεγονότα … τότε και τώρα. Ιστορικά και βιωματικά. 

** (ιδού αναβαίνω και συνανυψώ υμάς… ) Οι ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος ως βαθμίδες της κλίμακος της κρίσεως, με κορυφή την ανάσταση … ευθέως (Ι) και ελικοειδώς (Θ,9) ώστε δια της ορθοδόξου πίστεως (ΑΗΡ) να ‘’ενωθούμε’’ με τον πανταχού παρόντα και τα πάντα πληρούντα Τριαδικό Θεό και τύπο παρ’αρχαίοις σοφοίς… πεμπτουσία των πάντων, Α(ΙΘ)ΗΡ… και ως σταυρός (κέντρο μεταξύ των 4 άκρων στοιχείων) μας περάσει Αυτός στην νέα κτίση (Χριστό). Σταυρός σε πράξη και θεωρία, δοσμένα σε πρόσωπα και ΠΔ (Λεία και Ραχήλ) και καινής ΜΑΡ(Θ)Α με την φιλάνθρωπη διακονία της (-) σαν κίνηση και την ακινησία παρά τους πόδας Του Κυρίου (θεωρία) ΜΑΡ(Ι)Α… και μαζεμένα στο πρόσωπο Της Παναγίας, το τέλειον της προσευχής - νηστείας ακρόασης – τήρησης (σταυρός) και δωδεκάτειχος πόλις…  πορεία ανοδική όπως την κατέγραψε με την μετάστασή Της από την ζωή στην Ζωή, (Μήτηρ υπάρχουσα της Ζωής) ευθέως και ελικοειδώς … [στα 59 της και το 44μΧ… (με λεπτομέρειες στο  νέφος, νεφέλη και Νεφέλη…  με λίγα τινά για την πνευματική φυσιολογία νεφρών και καρδιάς ψαλμ.μδ’ (44) και την ηλικία (έλικα), στα 59 Της…)]. Αμήν συνοδοιπορούσα και σκέπουσα … 

Κίνηση και ακινησία και στάση ζωής στην καθημερινότητα, ως ευθεία κίνηση, κυκλική και ελικοειδής κίνηση του νοός (που συμπαρασέρνει και τον χου) που τα εκτός της εκκλησίας συμπυκνώνονται μέσα σε αυτήν και αντίθετα τα εντός αυτής νοηματοδοτούν τα έξω… επί του πρακτέου οι κινήσεις του νοός, η προβολή και συμπύκνωσή τους μέσα στην εκκλησία και η σχέση τους με την κρίση. 

Και Ο Κύριος, σε αυτήν την έρπουσα καθημερινότητα, για να δείξει την βατότητα, αφήνει προς ιχνηλασία και το ύψος και κάθετο σκέλος του σταυρού … 

Είναι η πορεία από τους πρόποδες του όρους Σινά, όπου προσκυνούνται τα είδωλα μέχρι την κορυφή και θεοπτία, δια Της φλεγόμενης και μη καιόμενης βάτου, Θεοτόκου. Ομόπνοη πορεία από τους πρόποδες του όρους Θαβώρ που λόγω απιστίας μη νηστείας και μη προσευχής είναι αδύνατη η θεραπεία της ψυχής μας (στον τύπο του δαιμονισμένου υιού), σε σχέση με την κορυφή του υψηλού όρους, θέας και μετοχής του ακτίστου Φωτός]. 

 

περί μετανοίας… 

Λένε οι άγιοι… αρχή μετανοίας είναι να μην νομίζεις ότι είσαι καλύτερος από  κανένα. Μέση, να αισθάνεσαι ότι είσαι χειρότερος από όλους και τέλεια να είσαι μόνος με τον Θεό (εκτιμώ μη κρίνοντας, συγκρίνοντας και κατακρίνοντας τον αδελφό), αλλά όπως ο παλαιός ΑΔΑΜ πρέπει να νοηθεί ως η όλη ανθρωπότητα, καλό θα ήταν να ''ενσωματώσουμε'' τα πάντα και τους πάντες εντός.... όπου και η βασιλεία, με χρέος για την ψυχή μας, να συνοδοιπορήσουμε μαζί με Τον Κύριο ως συγκείμενοί Του (Αυτού και των εικόνων Του συνανθρώπων) κι όχι εγωιστικά και εξωστρεφώς, αντικείμενοι (Αυτού και των εικόνων Του) ... γιατί τότε ως ''διαχωρισμένοι'' (εις πολλά και πολλούς) όχι μόνο δεν βαδίζουμε προς το καθ'ωμοίωσιν, αλλά ούτε την εικόνα Του εντός μας δεν θα έχουμε εντοπίσει... 

η συγκείμενη και η αντικείμενη αλήθεια…

αυτογνωσία… (με σ+τοιχεία φιλοκαλίας και φιλοσοφίας) ... όταν ο νους δεν σκορπίζεται στα εξωτερικά πράγματα, ούτε διαχέεται στο κόσμο από τίς αισθήσεις, γυρίζει στον εαυτό του και μέσα από τον εαυτό του ανεβαίνει στην έννοια του Θεού· - μέγας Βασίλειος (αμήν να βάλουμε αρχή, δι ευχών...)

  …. Σε αυτόν τον κόσμο είμαστε μόνον εγώ και ο Θεός (αββάς Αλώνιος) 

Ο πανάριστος μυσταγωγός της μετανοίας αγ.Ανδρέας Κρήτης στο όλο έργο, αυτό κάνει… δεν καταγράφει απλά τα παραδείγματα προς μίμηση και τα παραδείγματα προς αποφυγήν, αλλά ‘’ταυτίζει’’ τον εαυτό του, αναλαμβάνοντας το βάρος της αμαρτίας και ανομίας κάθε ιστορικού προσώπου που έσφαλε, ότι αυτός το έκανε και συγχρόνως για κάθε ιστορικά καλό, ότι ακόμη δεν έβαλε αρχή, ζητώντας έλεος. Αναλαμβάνει ως πεπτωκός ΑΔΑΜ, μόνος μόνω τω Θεώ, την ευθύνη....  αιτών έλεος και ανάσταση…

Ομόπνοο της βαθειάς μετανοίας και ταπεινότητος και ακατάκριτου πολλών αγίων (όπως η νεοφανείσα αγ.Γαλακτία) και μεταξύ αυτών και του αγ.Παφνουτίου, που έξω από την Αλεξάνδρεια, στην έρημο όταν συνάντησε 2 άτομα να ανομούν, έπεσε στα γόνατα σαν να είχε εκτελέσει ο ίδιος την αμαρτία, ζητώντας συγγνώμη. Τότε του εμφανίστηκε ο αρχ.Μιχαήλ με ένα σπαθί και του είπε…

- χαίρε αββά μου. Επειδή δεν κατέκρινες και ανέλαβες το αμάρτημα σαν να το έχεις κάνει εσύ, μάθε πως από τώρα έχεις γραφεί στο βιβλίο της Ζωής… 

Ένα αριστούργημα, που διαβάζεται μόνο δύο φορές τον χρόνο (λειτουργικά), ενώ θα έπρεπε να διδάσκεται διαρκώς για να εμπεδώσουμε την εν ημίν κατάσταση*, μήπως και βάζοντας αρχή μετανοίας, μπει και η αρχή της σωτηρίας μας και καταφέρουμε την ποθούμενη ενοίκηση στην εν ημίν βασιλεία… Ο μέγας κανών, μεταξύ ε-αυτού και Αυτού ... 

* που συνοψίζεται σε έναν και μόνο στίχο… Ὢ πῶς ἐζήλωσα Λάμεχ τὸν πρῴην φονευτήν, τὴν ψυχὴν ὥσπερ ἄνδρα, τὸν νοῦν ὡς νεανίσκον, ὡς ἀδελφὸν δέ μου τὸ σῶμα ἀποκτείνας, ὡς Κάϊν ὁ φονεύς, ταῖς φιληδόνοις ὁρμαῖς! ικανό να μην ξανακοιτάξουμε τα αμαρτήματα των άλλων… κλέβοντας μάλιστα την ιδιότητα που έχει ΜΟΝΟ ο Θεός… την κρίση. 

…αμήν από τις δύο επιλογές (παραδείγματα προς μίμηση και παραδείγματα προς αποφυγήν), να βάλουμε αρχή χάριτι, να Τον προσεγγίσουμε και μεθέξουμε της δόξης Του… οι δύο αγιογραφικοί άνθρωποι και Ο Ένας εν μέσω αυτών… 

Μετάνοια, δεν είναι ένα σύνολο εξωτερικών σχημάτων, (παρά το ότι μπορεί κάπως να εκδηλωθεί) αλλά εσωτερική κατάσταση όπου ο νους μεταστρέφεται  αρχικά στον εντός ε-αυτό [εικών Αυτού (+) βρίσκοντας  την πεμπτουσία] και δια της μέριμνας καθαρότητος αυτής σε Αυτόν, σαν καθ’ωμοίωσιν. Εντός ημών, όπου και η βασιλεία (δια της απαραίτητης αυτογνωσίας, χάριτι η θεογνωσία)…. για δε τον μέγα Βασίλειο…  όταν ο νους δεν σκορπίζεται στα εξωτερικά πράγματα, ούτε διαχέεται στο κόσμο από τίς αισθήσεις, γυρίζει στον εαυτό του και μέσα από τον εαυτό του ανεβαίνει στην έννοια του Θεού· (επιστολ. α‘)  

Πρακτικά, η μία κατεύθυνση η εξοστρακιστική και φυγόκεντρος (ακόλουθοι της πομπής του ι’ τάγματος δαιμόνων) που είναι ο μετεωρισμός (6 άρθρα) και προς τα έξω περισπασμός (σαν ελικοειδή απομάκρυνση 6, εκ Θεού) σε σχέση με την αντίθετη μεταστροφή μετανοίας, σαν ακολούθηση με σταυρό την κεντρομόλο (Ι) Ιησού… δι αρετών ανυψωτικών (9)… και όστις θέλει.... 

Από την καλή πρόθεση (κατά τον άγιο) γεννιούνται οι κόποι, οι αρετές, το άνθος της πνευματικής ζωής και εργασίας … με αρχή ‘’συνοδοιπορίας’’ (και ενεργείας Τους εν ημίν και τέλος, αφού χωρίς Εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν…) Η ράβδος εκ της ρίζης Ιεσσαί και το άνθος εξ Αυτής Χριστός…   

Μετάνοια - αγ.Σιλουανού

μετάνοια (33 άρθρα)

Ο πόλεμος ημών είναι πολύπονος, είναι μεγάλη και αδιάλειπτος επιστήμη. Απαιτείται και σοφία αλλά και απλότης. Εάν η ψυχή αγαπήση την ταπεινότητα τότε όλα τα δίκτυα των εχθρών διαλύονται και όλα τα οχυρά των κρημνίζονται. Ο πόλεμος είναι μεν πεισματώδης, αλλά μόνον δια τους υπερηφάνους. Δια δε τους ταπεινούς είναι εύκολος, διότι αυτοί έχουν αγαπήσει Τον Κύριον, και Αυτός δίδει εις αυτούς το ισχυρόν όπλον Του, την χάριν Του Αγίου Πνεύματος, την οποίαν φοβούνται οι εχθροί, διότι τους κατακαίει. Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου.

--- 

δύο άκρα και δύο τάσεις... δύο Ι εμβασμένα στο ΕΙΝΑΙ μας από το ΕΝΑ που προήλθαμε... ένα κεντρομόλο και ανυψοποιό δι Ιησού, και ένα Ι φυγόκεντρο προς απώλεια (ι' τάγμα δαιμόνων) ανάλογα της θέλησης και συμπεριφοράς (και παιδείας)... ὁ Θεὸς ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσι χάριν. (Ιακ.δ'6')

Tα δύο άκρα και επί γης και στον ουρανό, έχουν κοινά χαρακτηριστικά… από την μία το ρύπος και ο εγωισμός [5 ἀκάθαρτος παρὰ Θεῷ πᾶς ὑψηλοκάρδιος, (Παρ.ις’)] και από την άλλη η καθαρότητα. Κι όλα εξαρτώνται από τον πηγαίο προσανατολισμός καρδιών…. Ως δε άρθρο περί μαγείας, δύο και μοναδικές είναι και οι κατευθύνσεις. Ή προς τα άνω δια Της ολκάδος των θελόντων σωθήναι… Ἄσπιλε, ἀμόλυντε, ἄφθορε, ἄχραντε, ἁγνὴ Παρθένε, Θεόνυμφε Δέσποινα (τα πέντε άλφα και η πεντάλφα….) και από την άλλη η ανάποδη πεντάλφα που καθελκύει. Ή η ύβρις ή το μνήσθητι του εξ ευωνύμων και εκ δεξιών ληστού, που συμπυκνώνεται όλη η ανθρωπότητα σε αυτές τις δύο μοναδικές θέσεις. Που ενώ τώρα διευθετήθηκαν δεξιά – αριστερά, η κατάληξη θα είναι ή άνω ή κάτω… αφού ως ζυγός δικαιοσύνης θα κρίνει τον μεν ως καταγομένου (6 και εξοστρακισμό και απέλθετε απ’Εμού) του δε κουφιζομένου (9 και ενσωμάτωση, με το είσελθε …).  

Μόνοι μας... Κάποτε, ένας μοναχός του Αγίου Όρους μοιράστηκε μαζί μου ένα βαθύ λογισμό: είπε πως όταν πεθαίνουμε και ερχόμαστε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, θα μας δείξει τα χέρια Του, φέροντας ακόμη τις πληγές από τα καρφιά της Σταύρωσης. Με ηρεμία, λύπη αλλά και αγάπη θα πει "Αυτό έκανα για σένα - τι έκανες για Μένα;".

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, όσοι έζησαν τις ζωές τους χωρίς να προσφέρουν τίποτα ως αντάλλαγμα - όχι αγάπη, όχι διακονία, όχι θυσία - δε θα έχουν τίποτα να απαντήσουν.

Τότε, ήσυχα, με το κεφάλι σκυμμένο από ντροπή, θα γυρίσουν και θα περπατήσουν μακριά Του, όχι επειδή Αυτός θα τους διώξει, αλλά επειδή δε θα μπορούν να αντέξουν να παραμείνουν στην παρουσία μιας αγάπης που ποτέ δεν επέλεξαν να τιμήσουν. Κι αυτό θα είναι αιώνιο.

...ότι Ο Κύριος καταβάς στα κατώτατα του άδη, άπλωσε το χέρι Του να ανελκύσει τον ΑΔΑΜ και την ζωή του (ΕΥΑ) κι εμείς δεν αποδεχτήκαμε την έκκληση σωτηρίας, ανέλκυσης, ανάστασης... [Η Ζωή εν Τάφω...

εν τοις μνήμασι Ζωή χαρισάμενος…

όπως μας πληροφορεί ο Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος : …''Αὐτὸς ὁ ἴδιος κατεβαίνει ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, εἰσέρχεται στὸ σῶμα μας σὰν σὲ τάφο, ἑνώνεται μὲ τὶς νεκρωμένες πνευματικὰ ψυχές μας καὶ τὶς ἀνασταίνει. Ἔτσι παρέχει τὴ δυνατότητα σ᾿ ἐκεῖνον ποὺ συναναστήθηκε μαζί του νὰ βλέπει τὴ δόξα τῆς μυστικῆς του ἀναστάσεως.''

Κι αν δεν αναστηθούμε εκ του μνήματος από τώρα, κι αν δεν βιώσουμε την ανάσταση, κι αν δεν έλθει και εισέλθει στο σώμα μας ωσάν σε τάφο, για να μας εξάγει από το σαρκικό και λίθινο φρόνημα της σκληροκαρδίας της αθεΐας και απανθρωπιάς ώστε χάριτι να μας μεταμορφώσει στο πρότερον κάλλος, ούτε και στον μέλλοντα αιώνα θα το ζήσουμε, κι ας απαγγέλουμε το… προσδοκώ ανάσταση νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος... από το προσδοκώ ανάσταση νεκρών μέχρι το ... και τοις εν τοις μνήμασι ζωή, χαρισάμενος]. 

Επί του πρακτέου (πάλι 5 Α), όπως σημειώνει ο άγιος… με αφορμή τα ΤΡΙΑ “A” του ΟΣΙΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ του Τσαλίκη ΑΜΑΡΤΙΑ- ΑΠΙΣΤΙΑ- ΑΣΕΒΕΙΑ… (εξηγώντας ότι) αυτά τα ΤΡΙΑ (Α) είναι η πυρηνική γόμωση της πλανητικής καταστροφής και εμείς εμμένουμε σε αυτά και τα λιπαίνουμε με την πονηριά, την αδιαφορία και την καλοπέραση. Την άνεση, το αντίθετο των θεάρεστων (και απαραίτητων) κόπων για τις αρετές… 

(για να συνεχίσει ο άγιος…) η κατάληξη της έξεως και έλξεως η ποίωσις […Καὶ τέκνο τῆς ἕξεως εἶναι ἡ ποίωσις, (νὰ γίνῃ δηλαδὴ ἡ ἀρετὴ ἕνα μὲ τὴν ψυχή, φυσικὴ κατάστασίς της)]. 

Δυστυχώς, όπως στον πόδα η αρετή γίνεται ένα με την ψυχή, όπως έρχονται εις γάμον Ο Νυμφίος με τα 5 αισθητήρια και φρόνιμες παρθένες* εις απλήν πεντάδα αισθήσεων, [* πως η διπλή πεντάδα αισθήσεων γίνεται απλή… και λίγα τινά περί έρωτος, που πετυχαίνει την ένωση 

Η σημασία της ευαγγελικής περικοπής των δέκα παρθένων αγ.Νικολάου βελιμίροβιτς]… εισάγοντας την φύση στην υπερφύση,  ανάλογα ισχύει και στον αντίποδα, μετά από ελεύθερη επιλογή, όσο μέσω παθών, ιδίως ανελεήμονος καρδίας, η ψυχή ωμοιάζει με τα άλογα ζώα… καὶ ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὢν οὐ συνῆκε, παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καὶ ὡμοιώθη αὐτοῖς…. (ψαλμ.μη’) … κόλασις (5 άρθρα) από αγ.Γαλακτία, αγ.Ανδρέα δια XC σαλό… 

συναντάμε και πάλι αυτήν την ομοίωση στο ψαλτήριο… τὰ εἴδωλα τῶν ἐθνῶν, ἀργύριον καὶ χρυσίον, ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων· στόμα ἔχουσι, καὶ οὐ λαλήσουσιν, ὀφθαλμοὺς ἔχουσι, καὶ οὐκ ὄψονται, ὦτα ἔχουσι, καὶ οὐκ ἀκούσονται, ρῖνας ἔχουσι, καὶ οὐκ ὀσφρανθήσονται, χεῖρας ἔχουσι, καὶ οὐ ψηλαφήσουσι, πόδας ἔχουσι καὶ οὐ περιπατήσουσιν, οὐ φωνήσουσιν ἐν τῷ λάρυγγι αὐτῶν. ὅμοιοι αὐτοῖς γένοιντο οἱ ποιοῦντες αὐτὰ καὶ πάντες οἱ πεποιθότες ἐπ᾿ αὐτοῖς…. (ψαλμ.ριγ και ρλδ’) 

καλό θα ήταν να νοήσουμε τα τανύσματα της ψυχής μας σαν εκατέρωθεν έλξεις (και μαγνήτες) από την μία να είναι οι ενεργούσες αρετές που  ανέλκουν τον όλο άνθρωπο και από την άλλη τα πάθη εκ της διανοίας εν τοις μέλεσι… που καθέλκουν…  αμήν κοινωνούντες …εἰς ἀποτροπὴν πάσης φαντασίας καὶ πονηρᾶς πράξεως καὶ ἐνεργείας διαβολικῆς, κατὰ διάνοιαν τῆς ἐν τοῖς μέλεσί μου ἐνεργουμένης. 

Μπορεί να νοηθούν οι αρετές ως άνθη και τα πάθη ως αγκάθια στο ‘’χωράφι’’ της ψυχής (και ζωής) μας… αλλά αυτά είναι οι καθ’ύλην αιτίες απολαβής ευλογίας και χάριτος λόγω ταπεινότητος (ταπεινοίς δίδωσι χάριν) ή απομάκρυνσης από τον στόχο μας λόγω υψηλοφροσύνης (υπερηφάνοις αντιτάσσεται) …με αυτές τις δύο, μοναδικές ρίζες, για άνοδο ή κάθοδο, ανάλογα με την συμ-περι-φορά… 6 ή 9*. 

Αρετές και Πάθη (Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός ) Οι 238 Αρετές και τα 298 Πάθη που αναφέρονται στις θείες Γραφές… 

 [Ἡ ποίωσις στὸ καλὸ γεννᾶ τὸν φόβο (τοῦ Θεοῦ). Ὁ φόβος γεννᾶ τὴν τήρησι τῶν ἐντολῶν – εἴτε τῶν ἐπουρανίων εἴτε τῶν ἐπιγείων.

Ἡ τήρησις τῶν ἐντολῶν εἶναι ἀπόδειξις τῆς ἀγάπης (πρὸς τὸν Θεόν).

Ἀρχὴ τῆς ἀγάπης εἶναι τὸ πλῆθος τῆς ταπεινώσεως. Τὸ πλῆθος δὲ τῆς ταπεινώσεως εἶναι θυγατέρα τῆς ἀπαθείας. 

Καὶ ἡ ἀπόκτησις τῆς ἀπαθείας εἶναι ἡ πληρότης τῆς ἀγάπης, δηλαδὴ ἡ πλήρης κατοίκησις τοῦ Θεοῦ σὲ ὅσους ἔγιναν μὲ τὴν ἀπάθεια «καθαροί τῇ καρδίᾳ ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται» (Ματθ. ε´ 8 )]. 

* Ὅταν ἔλθῃς ὁ Θεός, ἐπὶ γῆς μετὰ δόξης, καὶ τρέμωσι τὰ σύμπαντα, ποταμὸς δὲ τοῦ πυρὸς πρὸ τοῦ Βήματος ἕλκῃ, καὶ βίβλοι ἀνοίγωνται, καὶ τὰ κρυπτὰ δημοσιεύωνται, τότε ῥῦσαί με, ἐκ τοῦ πυρὸς τοῦ ἀσβέστου, καὶ ἀξίωσον, ἐκ δεξιῶν σου μὲ στῆναι, Κριτὰ δικαιότατε. 

Καλό και συμφέρον μας θα ήταν να εργαστούμε από τώρα που έχουμε χρόνο, για την ετοιμότητα περάσματος..., που μεταξύ άλλων, αναφέρει… γύρω από τό κρεβάτι, τού φιλάργυρου αυτού ανθρώπου, βρίσκονταν εκατοντάδες δαίμονες, οί όποιοι μέ τρίαινες φοβερές κατατρυπούσαν τό σώμα του σέ διάφορα σημεία: στά γόνατα, στά πόδια, στά χέρια, στίς παλάμες, στήν κοιλιά, στό λάρυγγα, στά μάτια, στό κεφάλι... Μέ όσα μέλη αμάρτησε, πάνω σ' αυτά τρυπούσαν οί δαίμονες. 

…είναι η καθ’ύλην αγωγιμότητα (και δικαιώματα) που παραχωρήσαμε…  και, που όσο έχουμε καιρό καλό θα ήταν να διορθώσουμε… όπως στην προηγιασμένη θεία λειτουργία σημειώνεται κι η εκκλησία εύχεται: …Ὁ Θεός, ὁ μέγας καὶ αἰνετός, ὁ τῷ ζωοποιῷ τοῦ Χριστοῦ σου θανάτῳ εἰς ἀφθαρσίαν ἡμᾶς ἐκ φθορᾶς μεταστήσας, σὺ πάσας ἡμῶν τὰς αἰσθήσεις τῆς ἐμπαθοῦς νεκρώσεως ἐλευθέρωσον, ἀγαθὸν ταύταις ἡγεμόνα τὸν ἔνδοθεν λογισμὸν ἐπιστήσας, καὶ ὀφθαλμὸς μὲν ἀπέστω παντὸς πονηροῦ βλέμματος, ἀκοὴ δὲ λόγοις ἀργοῖς ἀνεπίβατος, ἡ δὲ γλῶσσα καθαρευέτω ῥημάτων ἀπρεπῶν. Ἅγνισον ἡμῶν τὰ χείλη, τὰ αἰνοῦντά σε, Κύριε, τὰς χεῖρας ἡμῶν ποίησον, τῶν μὲν φαύλων ἀπέχεσθαι πράξεων, ἐνεργεῖν δὲ μόνα τὰ σοὶ εὐάρεστα, πάντα ἡμῶν τὰ μέλη, καὶ τὴν διάνοιαν, τῇ σῇ κατασφαλιζόμενος χάριτι. 

Να προλάβουμε να τα ακινητήσουμε, να ελαττώσουμε το κακό κατά δύναμιν, να απέχουμε από αυτό (εσωτερικά και εξωτερικά) και τελικά μονώσουμε αυτό, αμήν απολύτως… νέκρωση μελών αμαρτίας (2 άρθρα) ώστε δια μετανοίας να περάσουμε από την δυσώδη κόλαση στον ευωδιαστό παράδεισο… 

…μη μένοντας αδιάβαστοι, ανυποψίαστοι στο Τι συμβαίνει όταν ο Αρχάγγελος έρχεται να πάρει τη ψυχή! γιατί η άγνοια του νόμου δεν δικαιολογεί το τελεσθέν έγκλημα, κακούργημα ή πταίσμα, κατά την κρίση του Θεού.  

Αμήν να βάλουμε αρχή θεραπείας εισερχόμενοι στον λειτουργικό κύκλο και ανοδική έλικα που ‘’τρέχει’’ η εκκλησία … αρχή ινδίκτου και αρχή θεραπείας… 

από την αταξία, στην τάξη… η τάξις στον ψυχισμό, οι αιτίες της αταξίας και η αποκατάσταση, γιατί όταν τα μάτια ''ανοίξουν'' και δουν την πραγματικότητα (+ ορατά και αόρατα, κι όχι μόνο οριζόντια, φαινόμενα και ίχνη), όραση που αποκαθιστά ο Θεός οπωσδήποτε με την εκδημία και πολλές φορές και πριν, για δική μας παιδαγωγία, μακάρι να μην είναι αργά...     

…κι επειδή οι τελεσθείσες αμαρτίες δια των μελών είναι τα άμεσα κεντρίσματα από τις τρίαινες των δαιμόνων, έμμεσα κάθε ασθενές μέλος επιδέχεται ως οίκος καθαρότητα και ως όχημα λειτουργικότητα, εκ της επικλήσεως Του Ονόματος Του Κυρίου (ένεκεν του ονόματός Σου Κύριε ζήσεις με…) αλλά και εξαιρέτως Της Θεοτόκου Άξιον εστί και θεραπεία  που είναι ο καθαρότερος οίκος και λειτουργικότερο όχημα (χερουβείμ και σεραφείμ)… όλα, για το ‘’πέρασμα’’ από τώρα και στους αιώνες… 

…ξαναδιαβάζοντας την αλληλουχία και σκαλοπατάκια που καταγράφει ο άγιος στην κλίμακα, μπορεί να εντοπίσουμε μέρος αυτών, να εκτελούμε…. λίγη ελάττωση, λίγη αποχή από το κακό, λίγο φόβο, λίγους κόπους,  μερική εκτέλεση εντολών, λίγο καθ’ωμοίωσιν, λίγο φόβο Θεού, λίγη αγάπη… έναν οίκο μερικώς καθαρό δια Της Θεοτόκου, μερικώς λειτουργικό όχημα, έναν ουρανό συννεφιασμένο … Σε Αυτήν η ελπίδα μας, ευχόμενοι το θεωρητικό την πάσαν ελπίδα μου εις Σε ανατίθημι, να προοδεύσει χάριτι και γίνει τέλειο και άγιο [κατά την προτροπή Του Κυρίου… 48 ῎Εσεσθε οὖν ὑμεῖς τέλειοι, ὥσπερ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς τέλειός ἐστιν. (Ματθ.ε)… αμήν μακάριοι κατά το κεφάλαιο του αποστόλου… αίροντες τον ζυγόν για να γίνουμε πράοι και ταπεινοί και βρούμε ανάπαυση (Ματθ.ια’)… άγιοι γίνετε ότι άγιος ειμί…]. 

Ευχόμενοι προς Την Θεοτόκο… ἐν μὲν τῷ παρόντι βίῳ θερμὴ προστάτις καὶ βοηθός, τάς τῶν ἐναντίων ἐφόδους ἀποτειχίζουσα καὶ πρὸς σωτηρίαν καθοδηγοῦσά με· καὶ ἐν τῷ καιρῷ τῆς ἐξόδου μου τὴν ἀθλίαν μου ψυχὴν περιέπουσα καὶ τὰς σκοτεινὰς ὄψεις τῶν πονηρῶν δαιμόνων πόρρω αὐτῆς ἀπελαύνουσα· ἐν δὲ τῇ φοβερᾷ ἡμέρᾳ τῆς κρίσεως, τῆς αἰωνίου με ῥυομένη κολάσεως, καί τῆς ἀπορρήτου δόξης τοῦ σοῦ Υἱοῦ καὶ Θεοῦ ἡμῶν κληρονόμον με ἀποδεικνύουσα.

...επειδή όλα αυτά τα σχήματα, άνω κάτω δεξιά αριστερά, μπορεί να μπερδέψουν τον άνθρωπο σε εκτός εαυτού χώρους, πάλι από τους χαιρετισμούς έρχεται η ''διόρθωση''... ότι γίνεται ...συγκατάβασις γὰρ θεϊκή, οὐ μετάβασις δὲ τοπικὴ γέγονε· και η ζητούμενη πύλη ουρανού συμπίπτει με την πύλη της καρδιάς (Πύλη ουρανού και καρδιάς) με όλην την κλίμακα να συνοψίζεται στην πάλη* κατά της παχυλότητας (νοός και σώματος, σε πράξη και θεωρία*) (Ιακώβ, Θεοτόκος/κλίμαξ, Αγία Φωτεινή και τα προτεινόμενα βιώματα εξ αυτού του ‘’χώρου’’) 

* Γυναῖκάς μοι δύω νόει, τὴν πρᾶξίν τε καὶ τὴν γνῶσιν ἐν θεωρίᾳ· τὴν μὲν Λείαν πρᾶξιν ὡς πολύτεκνον· τὴν Ραχὴλ δὲ γνῶσιν ὡς πολύπονον· καὶ γὰρ ἄνευ πόνων οὐ πρᾶξις, οὐ θεωρία, ψυχή, κατορθωθήσεται. 

...που περισφίγγει την καρδία είτε έμμεσα ως φιληδονία, οποιουδήποτε επιπέδου είτε άμεσα ως εμφωλεύων δράκων στον ομφαλό, να γίνει αγνή, καθαρή (δια Της Αγιωτέρας και καθαροτέρας Πάναγνης Θεοτόκου) και πεπατημένη οδό ασκητική και λεπτή, ώστε καταστεί θρόνος Κυρίου... γιατί, υπάρχει σ᾿ ἐμᾶς ἕνας θρόνος κι ἕνας σταυρός. Ὅταν ἐμεῖς στεκώ­μεθα στόν θρόνο, ὁ Χριστός μας κάθεται στόν σταυρό, καί ἀντίστροφα ... (θρόνος και σταυρός - αγ.Αρσενίου Μπόκα)

...περίσφιξη του όφεως όπως την βίωσε ο προφητάναξ Δαβίδ στο σπήλαιο της βηθλεέμ και αντίστοιχα του σπηλαίου της καρδίας μας, ώστε από φόβο και τρόμο,  να μην προχωρήσουμε στα ενδότερα και βιώσουμε την θεία γέννηση εν ημίν... φόβος όμως και τρόμος που έξω βάλλει η αγάπη του Θεού... (αμήν αυτήν την αγάπη να εγκαταστήσει η καλή μας Παναγία... αμήν καρδίαν καθαράν και πνεύμα ευθές).  

...αμήν προσέχοντας προς ποιαν από τις δύο μοναδικές στάσεις ζωής κλίνουμε... όπως εκτυπώθηκαν και εξιστορήθηκαν στα δύο πέριξ Του ανατέλλοντος Ηλίου (Χριστού στην βηθλεέμ) με την γέννηση (εν ημίν αγιογραφικά πρόσωπα)... ή του προφ.Ηλία που εδαφιεί τα νήπια (και αμαρτίες) για να καθαρίσει την καρδιά προς ενοίκηση Του Κυρίου (μακάριος ὃς κρατήσει καὶ ἐδαφιεῖ τὰ νήπιά σου πρὸς τὴν πέτραν) και μετοχή του άρτου της Ζωής (όπου βηθλεέμ είναι οίκος του άρτου) ή σαν τον ηρώδη που εδαφιεί τα νήπια για να διατηρήσει τον θρόνο του μέσα στην καρδιά…. μισών Τον Άρτον….  αδιαφορώντας για τις αρετές και τις εντολές του Θεού και το ουκ έξεστιν του Προδρόμου στον ηρώδη (δερμάτινος κατά τον αγ.Μάξιμο ομολογητή) και ηρωδιάδα, μολυνόμενος, σε σχέση με τον ''μισούντα'' τα πάθη και τις αμαρτίες προς καθαρότητα, προφ.Ηλία... με τον έναν προσεγγίζοντα και τον άλλον απομακρυνόμενο από τον Ήλιο της δικαιοσύνης... 

αμήν ο καλός Θεός να μας δίνει διάκριση και αυτογνωσία... η πνευματική μας σχέση με τον ηρώδη και τα νήπια… μήπως και τάχα οδηγούμαστε προς Τον Χριστό, αλλά όχι τον αληθινό αλλά όπως τον αλλοιώσαμε λόγω εμπάθειας και αιρέσεων* διαστρεβλωτικής παχυλότητος, ''κτιστόν'' (από εμάς, βολικό) Χριστό...

* Μέ τόν τρόπον αὐτόν ἐβγῆκαν ὅλες αἱ πλάνες καί ἔγιναν αἱ αἱρέσεις ∽ Όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής †

και σχετικά... Η καθαρή καρδιά γίνεται θρόνος του Θεού. Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως

ψυχική αγνότητα για να αναπαύεται η χάρις - αγ.Παΐσίου

το κράτος της καρδίας αγ.Ιωσήφ ησυχαστού) 

Η κλίμαξ η επουράνιος δι Ης κατέβη ο Θεός (στον κόσμο και κόσμο μας*) γενόμενη γέφυρα από την γη στον ουρανό.... (Χαῖρε, κλῖμαξ ἐπουράνιε, δι ' ἦς κατέβη ὁ Θεός, χαῖρε, γέφυρα μετάγουσα τοὺς ἐκ γῆς πρὸς οὐρανόν)

* γιατί.... (όπως έλεγε ένας άγιος) ποιο το κέρδος που έχει γεννηθεί Ο Κύριος έξω στον κόσμο ιστορικά, έχει αναστηθεί αλλά όχι μέσα μου; 

Ἡ αἰωνιότητα ὅπως καὶ ἡ ἱστορία δὲν εἶναι ἕνας κύκλος ἀλλὰ μία πορεία πρὸς τὰ πάνω. Δὲν εἶναι ἕνα γεωμετρικὸ σημεῖο ἀλλὰ μία ἑλικοειδὴς ἄνοδος. ...με αυτήν την ανάπτυξη της ελικοειδούς (και ευθείας) κλίμακας προς τα άνω να ξεκινά από την πίστη (και αλήθεια) έχοντας δε πυρήνα κίνησης [φιλάνθρωπης διακονίας (ως ΜΑΡΘΑ) ή προσευχητικής ακινησίας παρά τους πόδας Του Κυρίου (ως ΜΑΡΙΑ)] την θεία αγάπη, αλλιώς ο άνθρωπος χωρίς αυτήν την μεταστροφή του νου (μετάνοια), θάναι πάντα εγκλωβισμένος στους ατέρμονες επί γης κύκλους*, στο ΕΔΑΦΟΣ - (και λεξαριθμικά όχι τυχαία ίσα με ΟΦΙΣ και ΤΡΟΜΟΣ), χωρίς να ξεκολλά από αυτούς. Χωρίς πραγματικό ύψος, παρά τις φαινόμενες ''αρετές'' και τάχα ύψη...  

*κύκλους ενιαυτών, που ο καλός Θεός ''έστησε'' 4 άκρα σε αυτόν (τον χρόνο), δύο ''συλλήψεις'' και μετά την ολοκληρωμένη 9μηνη σπείρα δύο αντίστοιχες ''γεννήσεις'', αφορμές ανύψωσης με συνοδοιπορία Του Κυρίου, έως της συντελείας, προς την κορυφή και Τριαδικό Θεό (999). Αμήν να βάλουμε αρχή μετανοίας, θείας αγάπης, τηρώντας την ορθόδοξη σώζουσα πίστη, ως κόρη οφθαλμού.... Παράσχου Κύριε!!!

ηλιοστάσια κ ισημερίες (5 άρθρα)