…καθημερινά η επικαιρότητα είναι μια πρόκληση για
να ‘’τοποθετούνται’’ οι άνθρωποι, μεταξύ του φαινόμενου καλού και φαινόμενου
κακού ή των πραγματικών τους διαστάσεων (καλού ή κακού) για όσους έχουν την
διάκριση και πέρασαν από το φαίνεσθαι στο είναι. Δύσκολο μεν, αλλά όχι (χάριτι)
ακατόρθωτο.
Κάθε συμβάν με θεοκεντρική σύνδεση, ή θα είναι σαν
καλό ευλογημένο ή σαν κακό θα έχει επιτραπεί.
Για όποιον ενδιαφέρεται για την αντικειμενική εκδήλωση
του καλού, σιγά σιγά λαμβάνει την ευλογία της διακρίσεως… [και με την προϋπόθεση
που αναφέρεται στον ψαλτήρι… τίς ἀναβήσεται
εἰς τὸ ὄρος τοῦ Κυρίου καὶ τίς στήσεται ἐν τόπῳ ἁγίῳ αὐτοῦ; ἀθῷος χερσὶ καὶ καθαρὸς τῇ καρδίᾳ, ὃς οὐκ ἔλαβεν ἐπὶ
ματαίῳ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ καὶ οὐκ ὤμοσεν ἐπὶ δόλῳ τῷ πλησίον αὐτοῦ. οὗτος λήψεται
εὐλογίαν παρὰ Κυρίου καὶ ἐλεημοσύνην παρὰ Θεοῦ σωτῆρος αὐτοῦ. (ψαλμ.κγ’)].
…ελληνικά και επί του πρακτέου, η διαφορά μεταξύ
ΚΑΛΟΥ και ΚΑΚΟΥ, είναι το Λ και Κ και πως όταν κάποιος ανεβαίνει (Λ) προς το όρος
Κυρίου, λαμβάνοντας ευλογία διακρίνει το είναι από το φαίνεσθαι, σε σχέση με το
κακό, που οδηγεί τον άνθρωπο σε σκοτεινό αδιέξοδο (|< = Κ) ταλανιζόμενος από
τα φαινόμενα, με αποτέλεσμα την λάθος κριτική και λάθος αντιμετώπιση ανθρώπων
και καταστάσεων.
Φυσικά και μας συμφέρει να αναζητούμε και διακρίνουμε
Τον Λόγο (και το θέλημά Του) μέσα σε όλα τα φαινόμενα της φύσης και της ιστορίας, όπως
μας προτείνει ο αγ.Μάξιμος ομολογητής…
πάνω σε αυτό το σκεπτικό και με αυτόν τον γνώμονα
(το κατά δύναμιν αληθείας), παρατίθενται κάποιοι ‘’σχολιασμοί’’ αμήν βοηθητικοί,
ώστε η κρίση μας να βασίζεται σε στοιχεία αληθείας κι όχι φαντασίας και αυθαίρετου
συναισθηματισμού ή διανοητικών τεχνασμάτων που σίγουρα ο ‘’κόσμος’’ τα προβάλλει,
προκειμένου ο μισών την αλήθεια, την διαστρέψει…
ο εντοπισμός (και διάκριση) της ύβρεως και η θεραπεία της…
σχολιασμός επικαιρότητος, επί των εκθεμάτων της ‘’εθνικής’’ πινακοθήκης,
μη αναπαριστώντας τα ‘’έργα’’ για άλλην μια φορά, όπως αδιακρίτως συμβαίνει στο
νετ, κατακλύζοντας αυτό.…και θέλοντας να ακούσουμε
την αιτιολόγηση του ‘’καλλιτεχνήματος’’ κατά την κριτικό τέχνης Αννυ Λιγνού (από
σχόλιο στο φβ)… δίνουμε βήμα στον λόγο της, επιτρέποντας να ακολουθήσουν (για
όποιον ενδιαφέρεται για μια ακόμη οπτική) κάποιες συνειρμικές μου σκέψεις… (ζητώντας
προκαταβολικά συγγνώμη, για το μέγεθος και το βάρος).
…Ο βραβευμένος καλλιτέχνης, απεκδύεται τα φτιασιδώματα
της ομορφιάς, της αρμονίας και του κάλλους και απεικονίζει γλαφυρά τον
εσωτερικό του κόσμο.
Ο μπάφος στα χείλη, δείχνει την απέλπιδα ανάγκη να
ξεφύγει από την πραγματικότητα του καθρέφτη και να ηρεμήσει την αντάρα του
κρανίου και της ψυχής.
Η χρήση της φόρμας της Μητέρας όλων μας, απεικονίζει
σαν κραυγή την εσωτερική του ανάγκη να γίνει μανούλα. Κι εφόσον αυτό τεχνικά
δεν γίνεται, το θνησιγενές βρέφος στην αγκαλιά μετατρέπεται στον Μαμ-Ρα, που
τον έβλεπε