με αφορμή το βίντεο, δυο σκέψεις για τον ευαγγελισμό* και ‘’σύλληψη Του Ανθρώπου’’…
Από την Αγία Γραφή γνωρίζουμε
ότι … 27 καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον,
κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς. 28 καὶ εὐλόγησεν
αὐτοὺς ὁ Θεός, λέγων· αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε (Γεν.α’)
…μια εντολή που συνηθίσαμε να περιορίζουμε στην εξωτερική τεκνογονία ενώ αυτή
δόθηκε εντός του παραδείσου και για άλλον λόγο (αύξηση αρετών)…. όταν
αντιλαμβανόμαστε την εντολή εξωστρεφώς και μονομερώς, αστοχούμε, αφού ο ΑΔΑΜ δὲ ἔγνω Εὔαν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκε
τὸν Κάϊν καὶ εἶπεν· ἐκτησάμην ἄνθρωπον διά τοῦ Θεοῦ. (Γεν.δ’1). Έγνω
αυτήν, εκτός και όχι εντός του παραδείσου όπου …30 ἐν γὰρ τῇ ἀναστάσει οὔτε γαμοῦσιν οὔτε ἐκγαμίζονται, ἀλλ᾿ ὡς ἄγγελοι
Θεοῦ ἐν οὐρανῷ εἰσι (Ματθ.κβ’30). Την έγνω μετά την εξορία απέναντι της
εδέμ… (Γεν.γ’16)
Κι όπως η έξω ζωή έχει
αφετηρία την πλευρά του πρώτου ΑΔΑΜ που αναπληρώνεται με σάρκα, συνειρμικά κατά
το… 21 καὶ ἐπέβαλεν ὁ Θεὸς
ἔκστασιν ἐπὶ τὸν ᾿Αδάμ, καὶ ὕπνωσε· καὶ ἔλαβε μίαν
τῶν πλευρῶν αὐτοῦ καὶ ἀνεπλήρωσε σάρκα
ἀντ᾿ αὐτῆς. (Γεν.β’) … έτσι και η έσω ζωή έχει αφετηρία πάλι την
πλευρά του δευτέρου ΑΔΑΜ (Χριστού) που Τον ‘’ύπνωσε’’ (τριήμερος ταφή για 33* ώρες) προκειμένου να Τον αναστήσει και δι Αυτού μας συναναστήσει, αναπληρώνοντας
την ζωή μας με πνεύμα… μεταμορφώνοντάς μας από σαρκικούς σε κατά Θεόν
πνευματικούς (χάριτι του θαβωρείου Φωτός)… μεσιτεία
και ενεργεία των παραστατών της Μεταμορφώσεως προφ.Μωυσή και προφ. Ηλία, και
αντιστοιχία αυτών για την δική μας μεταμόρφωση σε τέκνα Φωτός, την πνευματική
γνώση των λόγων της φύσης (όπως στο παρόν επιχειρείται η ‘’μετάφραση’’ και βαθύτερο
νόημα) και τον συνδυασμό τους, με την πνευματική γνώση των λόγων των Γραφών… μη μένοντας απλά βιολογικά ζωντανοί…. με ημνία
λήξεως της προσκαίρου αυτής ζωής… χωρίς ευστοχία εισόδου στην μήτρα που δωρίζει
ΖΩΗ (όπως θα φανεί πιο κάτω περί Αυτής, σαν προϋπόθεση).
και ... όπως η ανάληψή μας (σαν έννοια) ξεκινά πολύ νωρίτερα και από πολύ πιο κάτω [δια Της Θεοτόκου, ως τιμιωτέρα των χερουβείμ και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των σεραφείμ (οίκοι και οχήματα) και όσο γίνεται το όχημά μας λειτουργικό και ο οίκος μας καθαρός] πότε αρχίζει επί του πρακτέου η ανάληψις…. και πως τελειούται το ίδιο ισχύει και για την ανάσταση που Ο Κύριος κατέρχεται στα κατώτατα του άιδη (πλήρες και ψηλαφητό σκότος) από την αίγυπτο στην άνω ιερουσαλήμ…, αρχής γενομένης με τον ευαγγελισμό Της και σύλληψη Του Ανθρώπου, αμήν εν ημίν και για μας..., αρκεί να ανταποκριθούμε θετικά στην προτεινόμενη χείρα Κυρίου προς ανέλκυση του ΑΔΑΜ, χείρα ικεσίας (και ευχαριστίας και εξύμνησής Της, αντί βλασφημίας) Στην ολκάδα των θελόντων σωθήναι...].
‘’πρέπει’’ ο άνθρωπος να
αναγνωρίσει και διακρίνει ότι προς τα έξω έχουμε κοινό παρονομαστή το … 20 καὶ ἐκάλεσεν ᾿Αδὰμ
τὸ ὄνομα τῆς γυναικὸς αὐτοῦ Ζωή, ὅτι αὕτη
μήτηρ πάντων τῶν ζώντων. (Γεν.γ’20) προς τα μέσα όμως, Μητέρα του
Φωτός και έσω Ζωή, Την Θεοτόκο (και δευτέρα ΕΥΑ) και μόνο δι Αυτής
‘’πετυχαίνεται’’…
Αυτό παρατηρεί ο άγιος Συμεών
ο νέος θεολόγος : Ότι και πάντες οι
Άγιοι τον Λόγον του Θεού εν εαυτοίς συλλαμβάνουσι τη Θεοτόκω παραπλησίως και
γεννώσιν αυτόν και γεννάται εν αυτοίς και γεννώνται υπ’ αυτού και πως υιοί και
αδελφοί και μητέρες αυτού χρηματίζουσιν. Εάν μας ενδιαφέρει η έσω ζωή
πρέπει να βρούμε τις προϋποθέσεις αυτής σύμφωνα με τα ιστορικά (εκ-τυπωθέντα)
κατά τάξιν και ετοιμότητα, δεδομένα….
Κι ενώ η έξω σύλληψις του ανθρώπου γίνεται νομοτελειακά,
ας πούμε ενσπόρως η έσω ‘’σύλληψη’’ (Του Ανθρώπου δια Της Θεοτόκου) θα γίνει
στον κόσμο του καθενός βιωματικά, χάριτι, ασπόρως … Ὅλος ὁ Κόσμος ἔγινε διὰ τὴν
Κυρίαν Θεοτόκον καὶ ἡ Κυρία Θεοτόκος ἔγινε διὰ τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησoῦν Χριστὸν ∽ Ὁσίου
Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου.
Τα συμβαίνοντα έξω, στον φυσικό
νόμο, που είναι ισότιμος διδάσκαλος του Γραπτού, δίνουν ένα ίχνος αναλογίας προς
τα έσω, που χρήζουν παρατηρήσεως και ‘’λογικής’’ εκμεταλλεύσεως… με την ορθή
αναγωγή κι όχι διαστρεβλωμένη*, μπορούν αυτά να οδηγήσουν το δημιούργημα στον
Δημιουργό και όσο λειτουργεί υγιώς η ευθεία κίνηση του νοός… αφού τα
συμβαίνοντα με την γέννηση (αρχής γενομένης από συλλήψεως) όχι μόνο οδοδεικτούν,
αλλά προτείνουν την αναγέννηση. (* με ευθύ φωτισμό που οδηγεί τον άνθρωπο στην
όαση και πραγματικό ξεδίψασμα και ξεκούραση, σε σχέση με τον πλάνο φωτισμό που σπρώχνει
τον άνθρωπο στον φανταστικό αντικατοπτρισμό της… και απώλεια).
Με την αναλογία μικροκόσμου –
μακροκόσμου, όπως παρατηρούμε το πρωτόνιο και ηλεκτρόνια να μοιάζουν με τον ήλιο
και τους πλανήτες, το ζεύγος ήλιο και ηλίανθο να μοιάζει με Θεό (ήλιο) και
φυτεμένο στην γη (ηλίανθο / άνθρωπο) που μόνο υγιής στρέφει διαρκώς το
‘’πρόσωπό’’ του σε αυτόν, μπορεί (και καλό θα ήταν) ο άνθρωπος να αναγάγει και
τα της γεννήσεως.
…κι όπως για την γέννηση (από τον
μικρο-μικρόκοσμο να ανεβεί στον μικρόκοσμο των ανθρώπων) απαιτούνται η μετά την
ευστοχία, ένωση του σπερματοζωαρίου και του ωαρίου εις έν ζυγωτό, είσοδος μέσα
στην μήτρα και κυοφορία, το ίδιο αναλογεί και στην αναγέννηση κάθε ανθρώπου.
Προϋπόθεση αναγέννησης του
ανθρώπου (μικρόκοσμου) για την μετάβασή του στον μακρόκοσμο και επόμενο επίπεδο,
επιβάλλεται η ‘’ένωση’’ ψυχής (που αντιστοιχεί στο σπερματοζωάριο) και του
σώματος που υπέχει την θέση του ωαρίου
(ως ωόν), ώστε αυτά ευστοχώντας ως μονάδα (έν ζυγωτόν) εισέλθουν στην
μήτρα (εκκλησία). Μόνο από τότε αρχίζει η διαδικασία της κυοφορίας (ως έμβρυα μέσα
σε Αυτήν) με τέλος την αναγέννηση (και ανάστασή μας). Φυσικά, δεν πρέπει να μας
διαφεύγει ότι μετά την ευστοχία του σπερματοζωαρίου του κόβεται το μαστίγιο που χρειαζόταν για την κίνηση, και μέσω αυτής
της ακινησίας, [όπως ακινητεί παρά τους πόδας Του Κυρίου η ΜΑΡ(Ι)Α σε σχέση με την διακονούσα ΜΑΡ(Θ)Α] αρχίζει ο πολλαπλασιασμός. Η κάθε ακινησία του νου εκτός της
μήτρας ως επανάπαυση πίστεως εκτός ορθοδοξίας, εκτός Αυτού του (Αναστημένου)
Σώματος που μπορεί να μας αναγεννήσει, είναι μια αυτοχειρία και νίκη του
πλάνου… μη γένοιτο…
Σε τέτοια περίπτωση, ''νικά'' το σκότος το φως, και έχουμε τον θάνατο της ψυχής. Κι αυτό το ''φως'' αναλογικά, είναι η ψυχή (και πνοή Θεού)...
Φονεύουμε την ψυχή μας, όσο σκεπάζουμε με ύλη, που είναι το κοσμικό και σαρκικό φρόνημα (μπάζα και ρύπη) αυτό το φως και δεν του επιτρέπουμε να εκδηλωθεί στην ζωή μας... (πως η διπλή πεντάδα αισθήσεων γίνεται απλή… και λίγα τινά περί έρωτος, που πετυχαίνει την ένωση).
Φονείς εσωτερικοί κι ας μην έχουμε πειράξει μυρμήγκι... Ὢ πῶς
ἐζήλωσα Λάμεχ τὸν πρῴην φονευτήν, τὴν ψυχὴν ὥσπερ ἄνδρα, τὸν νοῦν ὡς νεανίσκον,
ὡς ἀδελφὸν δέ μου τὸ σῶμα ἀποκτείνας, ὡς Κάϊν ὁ φονεύς, ταῖς φιληδόνοις ὁρμαῖς! (από τον
μεγάλο κανόνα αγ.Ανδρέα κρήτης του άριστου μυσταγωγού της μετανοίας...).
Στο ψυχή. Πότε δημιουργείται, που κατοικεί, τι είναι, τα μέρη της...) πλην άλλων λεπτομερειών, διαβάζουμε αυτό που τονίζουν οι άγιοι Πατέρες : ...Δεν έχουμε ύπαρξη του σώματος άνευ ψυχής ούτε και ύπαρξη ψυχής άνευ του σώματος. Αμέσως μόλις δημιουργεί το σώμα ο Θεός, κτίζει και την ψυχή. Ο άγιος Αναστάσιος ο Σιναΐτης γράφει: ‘’Ούτε γαρ σώμα προ της ψυχής υφίστατο, ούτε ψυχή προ του σώματος’’. Ο δε άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός επιγραμματικά τονίζει, αντικρούοντας την άποψη του Ωριγένη, ότι ‘’άμα δε το σώμα και η ψυχή πέπλασται, ου το μεν πρώτον, το δε ύστερον’’. Η ψυχή και το σώμα δημιουργούνται ταυτόχρονα. Η ψυχή δεν υφίσταται προ της δημιουργίας του σώματος, αλλά κτίζεται μαζί με αυτό: ‘’Την ψυχήν ούτε γαρ προϋφίσταται του σώματος∙ ούτε μεθυφίσταται∙ αλλ’ άμα τη τούτου γενέσει κτίζεται και αυτή’’.
Κι ενώ ο πρώτος έξω
‘’φωτισμός’’ μοιάζει με φωτοβολίδα κι είναι αποτέλεσμα από χημικές διεργασίες
''γης'' (αντίδραση ασβεστίου και ψευδαργύρου), ο άλλος φωτισμός επέρχεται με
άλλες προϋποθέσεις ώστε να λάμψει εντός, ως ανέσπερο Φως, που έχει μάλιστα
προοπτική, άλλη γη (όπου πατούν πόδες πραέων, που με καρδίαν καθαράν βλέπουν
και μετέχουν στην δόξα Θεού)... όχι σε
αυτήν την γη (κατέναντι και εν σκιά) που είμαστε εξόριστοι ως αρά (και ΤΡΟΜΟΣ =
ΟΦΙΣ = ΕΔΑΦΟΣ), αλλά δια Χριστού και Θεοτόκου ως χ+αρά (και υπέρ νουν ειρήνη)… Όταν
αυτό το φως εισέρχεται στην ψυχή (και σώμα, νου και χου εις εν, χωρίς το
ενδιάμεσο παραπέτασμα) αποδιώκεται ακόπως το σκότος … γιαυτό και χαιρετάτε η
έκλαμψις αυτού του Φωτός και η αιτία Του…
Χαῖρε, δι' ἦς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει, χαῖρε,
δι' ἦς ἡ ἀρὰ ἐκλείψει.
Εισέρχεται στον οίκο της
ψυχής μας, έρχεται στην αίγυπτό μας, όπου ο νους (ισραήλ) είναι αιχμάλωτος στην
ειδωλολατρεία … μας φωτίζει και ανορθώνει και ελευθερώνει … Λάμψας
ἐν τῇ Αἰγύπτῳ φωτισμὸν ἀληθείας, ἐδίωξας
του ψεύδους τὸ σκότος, τὰ γὰρ εἴδωλα
ταύτης, Σωτήρ, μὴ ἐνέγκαντά σου τὴν ἰσχὺν πέπτωκεν,
οἱ τούτων δὲ ῥυσθέντες ἐβόων πρὸς τὴν Θεοτόκον, Χαῖρε, ἀνόρθωσις των ἀνθρώπων, χαῖρε, κατάπτωσις των δαιμόνων….
Ξεκινά ο άγιος στο… Οι 7 ηλικίες του ανθρώπου -
Αγίου Αναστασίου Σιναΐτου με το … Ἡ πρώτη ἡλικία ἡ βρεφική, γιὰ νὰ φωτιστεῖς ἀμέσως μὲ τὸ βάπτισμα,
γιατί τὸ φῶς ἔγινε τὴν πρώτη ἡμέρα. …. για να συνεχίσει τα υπόλοιπα στάδια
‘’ζωής’’, φυσικά προς τα έσω, κατ’αντιστοιχία των έξω ιστορικών δεδομένων… (και
συνειρμικές σκέψεις στο…. Οι 7 ηλικίες του ανθρώπου στην παλαιά και καινή
διαθήκη).
…στο σύνολο συνειρμικές
σκέψεις για πέρασμα από την σύλληψη του ανθρώπου , στην σύλληψη Του Ανθρώπου
και το άλλο ΦΩΣ… χάριτι της Θεοτόκου… και εν ημίν με ανάλογες προϋποθέσεις εισόδια (11
άρθρα) και φυσικοπνευματική προετοιμασία υποδοχής* Του, όπως η καλογερική
Της… για να βιώνουμε το Ο Λόγος σαρξ εγένετο. Υπουργεί το μυστήριο, ο αρχ.Γαβριήλ.
Κι ενώ αυτό συνέβη άπαξ στην Κεχαριτωμένη, δόξα τω Θεώ παρατείνεται στους
αιώνες κατά τάξη και ετοιμότητα στον καθένα, ΑΝ ΘΕΛΕΙ να περάσει από άνθρωπος
του κόσμου σε άνθρωπο του Θεού, από την σοφία του κόσμου στην κρυμμένη σοφία
του Θεού…. ο
Ευαγγελισμός ως προϋπόθεση της Αναστάσεως (και των δύο, ο ΣΤΑΥΡΟΣ).
...με ανάλογη νάναι και η ανάβαση (δια σταυρού και Θεοτόκου) από τους πρόποδες του όρους Θαβώρ έως της κορυφής του και από το ένα φως, το κτιστό στο άλλο, το άκτιστο κι όμως μεθεκτό υπό προϋποθέσεις, στην πράξη μάλιστα εντασσόμενες αυτές οι προϋποθέσεις, στον φυσικοπνευματικό μας (μεταβολισμός 7 άρθρα)... όταν τα 4 άκρα του σταυρού εφ'ημών, [προσευχή - νηστεία (Μαρκ.θ'29) - ακρόαση - τήρηση] και του απόλυτου βιώματος στο πρόσωπο Της Θεοτόκου (ως μεσίτες και γέφυρες κι οι δυο) ανεβάζουν τον άνθρωπο από την γη στον ουρανό...
…όνομα (γαβριήλ) και ουσία,
όπως ο άγιος ερμηνεύει… τα ονόματα των 7 αρχηγών των
αγγελικών δυνάμεων - αγ.Νικόλαος Βελιμίροβιτς ''Γαβριήλ'' σημαίνει ''Άνθρωπος του Θεού'', η ''ισχύς του Θεού''. Είναι ο αγγελιαφόρος των μυστηρίων του
Θεού, ιδιαιτέρως δε της Ενσαρκώσεως του Θεού και όλων των σχετικών με αυτήν
μυστηρίων. Απεικονίζεται συνήθως κρατώντας στο δεξί χέρι του φανάρι με φωτισμένη λαμπάδα και στο
αριστερό του χέρι έναν καθρέφτη από πράσινο ίασπη. Ο καθρέφτης σηματοδοτεί τη
σοφία του Θεού ως ένα κρυμμένο μυστήριο.
---
* η υποδοχή Του πρέπει να νοηθεί ως υποδοχή πυρός, ...το πυρ της κοινωνίας και επικοινωνίας με Τον Θεό. Η αφετηρία ''υποδοχής'' συμβαίνει με την σύλληψη, που σαν έμβρυο κυοφορείται μέσα στην ψυχή μας, κάτι σαν τον ευαγγελισμό. Η ελικοειδής 9μηνός σπείρα από συλλήψεως έως γεννήσεως (25 Μαρ - 25 Δεκ) εκτυπωμένα στο έδαφος είναι η ευθεία πορεία (με Αυτόν Οδηγό) από αίγυπτο έως βηθλεέμ.
Κι ενώ Ο Κύριος επιθυμεί ευθείας τρίβους, για να μας εξάγει, τρέφοντάς μας με τον Ίδιο Του τον Εαυτό [προ Χριστού, εμβρυακά και σκιωδώς ως μάννα** και μετά πάλι με Τον Ίδιο Του Τον Εαυτό, (5 άρτοι και 2 ιχθείς (8 άρθρα)) ως θεία κοινωνία, αφού καμμία έξοδο, ούτε νομική ούτε πολύ περισσότερο καινή θα πετυχαίναμε χωρίς Τον Κύριο, αφού χωρίς Εμού, ου δύνασθε ποιείν ουδέν... ] εμείς περιπλανιόμαστε και πολλές φορές χάνουμε τον δρόμο μας από την γη (+ και χωροχρόνο και δούλοι του δολίου, 4, και στοιχεία της φύσης...) προς τον ουρανό και αγκάλη Του (Ο)... με ακόμη πιο πολλές φορές αχάριστοι, αγνώμονες, σταυρωτές... περιπλάνηση 40 ετών στην σκιώδη έξοδο, ευθεία τεσσαρακοστή και εξομολόγηση…
Με σκεπτικό τον μετά την βάπτισή μας ''φωτισμό'' και μέχρι την εν ημίν και εν σαρκί γέννηση Του Κυρίου, δεν διαφέρουμε όλοι οι ''χριστοφόροι'' ως κυοφορούντες στην ψυχή μας, Τον Κύριο ως ''έμβρυο''. Κι ενώ κοσμικά αυτό είναι δύσμορφο και ατελές, κάθε φορά που κοινωνούμε Χριστό, έρχεται ως ΦΩΣ τέλειο* [Χριστός ολόσωμος θα πληρώσει (γεμίσει) όλο το σώμα και ψυχή μας, παρά το μέγεθος της θείας μερίδας και παρά το ότι σε ''κάποιο'' μέλος θα ενεργήσει εντονότερα, κατά ετοιμότητα και ανάγκη] και μας θεραπεύει ως Ιατρός ψυχών και σωμάτων, για να δείξει την διαχρονική ισχύ ότι η εκκλησία είναι σαν το αγιογραφικό πανδοχείο, θεραπεύοντας τον περιπεσόντα εις ληστάς και γυμνωθέντα χάριτος, (ημιθανή) νου (ισραήλ) που τον έφερε ο καλός σαμαρείτης εντός Αυτής...
(* υπάρχει μάλιστα και λαϊκή παράδοση, ότι όταν κάποιος κοινωνά καλό θα ήταν να πηγαίνει στο ίδιο το στασίδι που ήταν πριν την θεία ευχαριστία, αφού έχει τόσο φως, που ακόμη και ο άγγελος προστάτης δυσκολεύεται να αναγνωρίσουν το πρόσωπο...)
Νομίζω αυτή είναι η πνευματική κατάσταση της πλειονότητος των ορθοδόξων χριστιανών που ήδη έχοντας βαπτιστεί, (βάπτιση και Ζωή...) ενέχουν φως αληθινό. Σκεπασμένο από πολύ σάρκα μεν, αλλά έχουν... αμήν βαδίζοντας χωρίς περισπασμούς και πρακτικές αρνητικές που όχι μόνο μας καθυστερούν αλλά μας κάνουν και αντιθέους, απομακρύνοντάς μας (η πνευματική μας σχέση με τον ηρώδη και τα νήπια…), αντί για θεωρητικά προσεγγίζοντας την ευλογημένη χωρική και χρονική τομή Του Κυρίου στον κόσμο μας... και πόδα βηθλεέμ, ώστε δια σταυρού να φτάσουμε αμήν και στην ανάσταση. Αμήν δι ευχών, να βάλουμε αρχή* εξόδου.... και εκτυπώτερης συναίσθησης εισόδου [συλλήψεως και ευαγγελισμού δια Της Θεοτόκου αμήν κι εμείς συμ-φωνούντες... ιδού η δούλη Κυρίου (ψυχή τε και σώματι) γένοιτό μοι κατά το ρήμα Σου... * συγγνώμη για την επανάληψη, αλλά περισσότερο
γίνεται αυτή για να το εμπεδώσω ο ίδιος, παρά για διδαχή… να βάλουμε αρχή
μετανοίας εξόδου από την αίγυπτο και της γοητείας αυτής που μας υπνωτίζει… και
κρατά τεθανατωμένους στην αμαρτία. Έξοδο από το κοσμικό φρόνημα, παρά την
τυπική νηστεία και προσευχή που μοιάζει να κάνουμε, ότι τάχα εξήλθαμε στην
έρημο και ‘’ασκούμαστε’’ ενώ δεν κινηθήκαμε ούτε ένα βηματάκι προς την έξοδο…
(και πάλι, αμήν δι ευχών, να βάλουμε αρχή)…
εκ του μεγάλου κανόνος…Ὡς Μωσῆς ὁ μέγας τὸν Αἰγύπτιον
νοῦν πλήξασα, τάλαινα, οὐκ ἀπέκτεινας, ψυχή· καὶ πῶς οἰκήσεις, λέγε, τὴν ἔρημον
τῶν παθῶν διὰ τῆς μετανοίας;
** το βαθύτερο νόημα του ‘’μάννα’’ εξ ουρανού