από λόγους για την Θεομήτορα

ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΟΥ ΚΑΒΑΣΙΛΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Πανάχραντε Θεοτόκε, εμείς οι άνθρωποι αδυνατούμε να προσφέρουμε επάξιον ύμνον στην πάνδοξο Κοίμησή Σου.
Τόσο μόνο εγγίζουμε τους ύμνους Σου, όσο που ν’ αγιάσουμε την γλώσσα και την ψυχή μας. Γιατί μονάχα και ένας λόγος, και μία θύμηση για τα θαυμάσιά Σου, υψώνει την ψυχή μας, καλυτερεύει το νου μας και μας μεταβάλλει όλους από σαρκικούς σε πνευματικούς, από αμαρτωλούς σε αγίους.
Συ είσαι η σωτηρία των ανθρώπων, το φως του κόσμου, ο δρόμος που οδηγεί προς τον Σωτήρα, η θύρα της ζωής.

Δικαίως μπορούμε να σε προσφωνούμε με όλα τα ονόματα που προσφωνήθηκε ο Σωτήρας. Γιατί Αυτός μεν είναι ο αίτιος, Συ δε συναίτιος για τον αγιασμό και όλα τα θεία δωρήματα. Αίμα δικό Σου είναι το αίμα που ξεπλένει τις αμαρτίες του κόσμου. Δικός σου καρπός είναι η Βασιλεία του Θεού.

Δέξαι Δέσποινα τούτον τον ύμνον και αξίωσόν μας της Χάριτός Σου και σ’ αυτήν την ζωήν και στην αιώνιον. Αμήν.


---------


ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ
ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Θα μιλήσω σε σένα ιερώτατε τάφε της Θεοτόκου, σαν να είσαι ζωντανή ύπαρξη. Πές μου λοιπόν, που είναι το γνήσιο χρυσάφι που απέθεσαν σε σένα τα χέρια των Αποστόλων; που είναι το πολύτιμο σκεύος που δέχτηκε μέσα του τον Θεό; που το πολυπόθητο σώμα της Θεοτόκου το πολυαγαπημένο;
Και ο τάφος αποκρίνεται: γιατί ζητάτε μέσα στον τάφο Αυτήν που ανυψώθηκε στα ουράνια δώματα; εγώ δεν μπορώ να αντισταθώ στις Θεϊκές προσταγές.
Αφού εγκατέλειψε τα νεκρικά σάβανα το άγιο και ιερό σώμα της Θεοτόκου και αφού μου μετέδωσε τον αγιασμό, ωδηγήθηκε από Αγγέλους και Αρχαγγέλους και όλες τις ουράνιες δυνάμεις στους ουρανούς. Ελάτε όμως σε μένα γιατί αναβλύζω αδιάκοπα την χαρά, μιας και φιλοξένησα την πηγή της χαράς και απέκτησα την Χάρη.
Τι όμως θα απαντήσουμε εμείς στον άγιο τάφο;
Πράγματι η Χάρη σου είναι μεγάλη και παντοτεινή, όμως η Θεία Δύναμη δεν περιορίζεται σε τόπους. Τώρα οι ευεργεσίες της Μητέρας του Θεού έχουν διανεμηθεί άφθονα σ’ όλα τα πέρατα του κόσμου. Λοιπόν ας κάνουμε την σκέψη μας ταμείον της Θεοτόκου. Εκείνη κάθε κακία την θεωρεί θανατηφόρο δηλητήριο. Χαίρεται με την νηστεία, την εγκράτεια και την προσευχή. Ευφραίνεται με την αγιότητα, την παρθενία και την σωφροσύνη. Εναγκαλίζεται σαν αληθινές τροφούς την ειρήνη, την πραότητα, την αγάπη, την ετσπλαγχνία και την ταπείνωση.
Με όσα Εκείνη αγαπά αν και μεις ζήσουμε, θα έλθη η Ίδια προς εμάς τους δικούς Της δούλους, φέρνοντας μαζί Της το πλήθος όλων των αγαθών αλλά ακόμη και Αυτόν τον Βασιλέα και Κύριον να κατοικήση στις καρδιές μας.

ΑΜΗΝ.


----------


ΕΓΚΩΜΙΟΝ ΣΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ

Βλέπετε φίλοι του Θεού, Πατέρες και αδελφοί, την χάρη της σημερινής ημέρας; Βλέπετε πόσο ουράνια και σεπτή είναι η Δέσποινα που εγκωμιάζομε; Δεν είναι φρικτά και θαυμάσια τα μυστήρια Της; Μακάριοι όσοι αξιώνονται να δουν αυτά τα ιερά και μεγαλειώδη! Μακάριοι όσοι απέκτησαν νοερή αίσθηση. Τι αστραπές φωτός είναι αυτές που καταυγάζουν την νύχτα! Τι αγγελικές παρατάξεις λαμπρύνουν την Κοίμηση της Μητέρας της Ζωής; Ποιες θεϊκές ομιλίες των Αποστόλων εξυμνούν την εκφορά του σώματος που δέχτηκε τον Χριστό!

Πως ο Λόγος του Θεού, που από ευσπλαγχνία καταδέχτηκε να γίνη Υιός Της, υποδέχεται στις Δεσποτικές παλάμες την αγία Της ψυχή και διακονεί την Μητέρα!

Εσύ θεοχαρίτωτε Δέσποινα, η αέναη πηγή του θείου φωτός, ο αδαπάνητος θησαυρός, η πλούσια ανάβλυση του ελέους, η αιτία όλων των αγαθών, μέσα από την πάνσεπτη Κοίμηση Σου, ξεχύνεις ποταμούς χάριτος, πηγές ιαμάτων και ευλογίας σ' εμάς που Σ' έχομε καταφύγιο και παρηγοριά.

Σύ κράτησε μας στο άσπιλο βλέμμα Σου, Δέσποινα και όπως θέλεις αξίωσε μας της γλυκυτάτης θείας ελλάμψεως του Δεσπότου, που από Σένα έλαβε την πανάχραντη σάρκα, οικονομώντας μας στην Βασιλεία Του, μαζί Σου εις τους αιώνας. ΑΜΗΝ


----------


(Αγίου Νικολάου Καβάσιλα, Λόγος εις την ένδοξον Κοίμησιν της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών και πανάχραντου Θεοτόκου)

Άνθρωπος ήταν. Από τους ανθρώπους βλάστησε. Μετείχε σε κάθε κοινό χαρακτηριστικό του ανθρωπίνου γένους, δεν... παρασύρθηκε όμως από την τόσο μεγάλη κακία πού επικρατεί σ' αυτή τη ζωή... Διατήρησε τη θέληση της τόσο καθαρή, σαν να ήταν μόνη της σ' αυτή τη ζωή, ...σαν να βρισκόταν μόνη μπροστά στο Θεό.

Από την πρώτη κιόλας στιγμή που ήρθε ανάμεσα στους ανθρώπους τους αποχωρίσθηκε και ξεπερνώντας, η καθαρή, όλη την κτίση, τη γη, τον ουρανό, τον ήλιο, τ' αστέρια, τον ίδιο το χορό των Αγγέλων, που περιβάλλει το Θεό, στο τέλος ενώθηκε με τον καθαρό Θεό.

Ήταν όμως ανάγκη, η παναγία εκείνη ψυχή να χωρισθεί από το υπεράγιο εκείνο σώμα. Χωρίσθηκε και ενώθηκε με την ψυχή του Υιού της. Ενώθηκε το δεύτερο φως με το πρώτο. Και το σώμα αφού έμεινε για λίγο στη γη, αναχώρησε κι αυτό μαζί με την ψυχή. Γιατί έπρεπε να περάσει από όλους τους δρόμους από τους οποίους πέρασε ο Σωτήρας, να λάμψει και στους ζωντανούς και στους νεκρούς, να αγιάσει διά μέσου όλων την ανθρώπινη φύση και να λάβει αμέσως μετά, τον αρμόζοντα τόπο.

Το πνευματικό εκείνο σώμα, το δέχθηκε για λίγο ο τάφος, το παρέλαβε έπειτα ο ουρανός. Ξαναδόθηκε έτσι στο βασιλιά ο θρόνος του, ο παράδεισος στο ξύλο της ζωής, ο δίσκος στο φως, το δέντρο στον καρπό, η μητέρα στον Υιό».


‘’Αλλ'ώ Παρθένε, εσύ πού είσαι ανώτερη από κάθε έπαινο, δέξον αυτόν τον ύμνο και μη παραβλέψεις την προθυμία. Και δώσε νά μπορέσουμε να κατανοήσουμε κάπως καλύτερα τα μεγαλεία σου και τώρα, σ αυτή τη ζωή και μετά από αυτήν, στην αιώνια. Αμήν’’.


----------


Εγκώμιον εις την Κοίμησιν της Υπεραγίας Θεοτόκου (Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού)

Αληθινά είναι γλυκύ ποτό το κρασί και νόστιμο το ψωμί, γιατί το μεν ένα ευφραίνει, το δε άλλο στηρίζει την καρδιά του ανθρώπου. Άλλ’ όμως τι υπάρχει γλυκύτερον από την Μητέρα του Θεού; Αυτή είναι η κόρη της στείρας που κάνει καρποφόρες τις ψυχές. Αυτής την ιερά και θεία Μετάσταση σήμερον εορτάζομεν.

Άς αφήσωμε λοιπόν πίσω μας όλα τα βιοτικά και γήϊνα, ας ξεπεράσωμε τα υλικά και πρόκαιρα, ας ανεβούμε στο μυστικό και άγιον όρος, ας εισέλθωμε στον θείον και ακατάληπτον γνόφον και εκεί μέσα στο φώς να υμνήσωμε την απειροδύναμον δύναμη.

Η νοητή κλίμαξ, η έμψυχος, από την οποίαν ο Ύψιστος κατέβηκε στην γή και συνανεστράφη με τους ανθρώπους, σήμερον κάνοντας κλίμακα τον θάνατον ανήλθε στους ουρανούς. Σήμερον η επίγειος τράπεζα που βάστασε τον ουράνιον άρτον της ζωής, το πυρ της θεότητος, υψώθηκε από την γη και άνοιξαν σ’ Αυτήν που στάθηκε η κατά ανατολάς πύλη του Θεού, οι πύλες του ουρανού.

Η έμψυχος πόλη του Θεού από την επίγειον Ιερουσαλήμ μεταφέρεται στην άνω Ιερουσαλήμ και κατοικεί στην Εκκλησία των πρωτοτόκων Εκείνη που γέννησε τον Μονογενή του Πατρός και πρωτότοκον όλης της κτίσεως.

Ανοίγουν οι πύλες του Παραδείσου και υποδέχονται τον θεοφόρον αγρόν που βλάστησε το δένδρον της αιωνίου ζωής, τον Χριστόν, την αιτία της ζωής των πάντων. Σήμερον αναπαύεται η Θεοτόκος σαν σε λαμπρό θάλαμο, στον πανένδοξο τάφο.

Αυτός ο τάφος είναι πιο ωραίος από την Εδέμ γιατί αυτός ο τάφος ανύψωσε από την γη στον ουρανό το θνητό Της σώμα και κατέβασε στην γη τον ουρανό. Ας τραπούν σε φυγή οι δαίμονες, γιατί ευωδίασε ολόκληρη την κτίση το χρυσούν θυμιατήριον με τον θείον άνθρακα.

Αλήθεια πέθανε η πηγή της ζωής, η Μητέρα του Κυρίου; Αλλοίμονο, πως συνέβη αυτό; Εκείνη που δημιουργήθηκε από την γη έπρεπε να επιστρέψη και πάλι στην γη και έτσι να αναστηθή, σαν το χρυσάφι που αποβάλλει την γήϊνη και θαμπή παχύτητα της θνητότητος μέσα από το χωνευτήρι του θανάτου και γίνεται η σάρκα καθαρή ακτινοβολώντας από το φώς της αφθαρσίας.

Ελθέ Κύριε, ελθέ, καταχρεωμένος στην Μητέρα Σου για να ξεπληρώσης τα τροφεία που της οφείλεις…Άπλωσε τα θεϊκά Σου χέρια και δέξου την μητρική ψυχή, Εσύ που παρέδωσες το πνεύμα Σου επάνω στον Σταυρό, στα χέρια του Πατρός, και πες Της ένα γλυκύ λόγο: «Ελθέ η καλή, η πλησίον μου», η απαστράπτουσα από την παρθενικήν ωραιότητα υπέρ τον ήλιον.

Μου έδωσες τα δικά σου αγαθά, ελθέ και απόλαυσε τώρα μαζί μου τα δικά μου «Δεύρο Μήτερ προς Υιόν». Έλα και συμβασίλευσε μαζί μ’ Εκείνον που επτώχευσε μαζί σου.

Και εμείς όλοι, ο λαός του Θεού, τα τέκνα της Εκκλησίας ελάτε να σταθούμε γύρω από τον αθάνατο τάφο και να αντλήσωμε την θεία χάρη. Μητέρα του Θεού χάρισέ μας την σωτηρία, λύτρωσέ μας από όλα τα πάθη της ψυχής και ελάφρυνε τους πόνους του σώματος, από τις θλίψεις του βίου απάλλαξέ μας και δώσε μας γαλήνη και φωτισμό ώστε όλη η ζωή μας να είναι ευάρεστη στον Υιόν Σου και με τις μεσιτείες Σου να αξιωθούμε να Σε βλέπουμε ν’ ακτινοβολής στην αιώνιο μακαριότητα. Αμήν.

---

εγκωμιαστικοί λόγοι στην κοίμηση της Θεοτόκου (από αγ. Ιωάννη Δαμασκηνό, αγ.Νικόλαο Καβάσιλα, αγ.Σιλουανό, αγ.Λουκά...)